Przełęcz Piotrowicka

Przełęcz Piotrowicka – przełęcz (ok. 396 m n.p.m.) w południowo-zachodniej Polsce, w Sudetach Wschodnich, w Masywie Śnieżnika, w paśmie Krowiarek.

Przełęcz Piotrowicka

Państwo	Polska
Wysokość	ok. 396 m n.p.m.
Pasmo	Krowiarki
Sąsiednie szczyty	Grodowa i Krzyżowa
Położenie na mapie Sudetów Przełęcz Piotrowicka
50°22′22,9″N 16°41′33,8″E

Położenie

Przełęcz położona jest w zachodniej części pasma Krowiarek, około 5,2 km na północny wschód od centrum miejscowości Bystrzyca Kłodzka i około 2,8 na południowy zachód od centrum miejscowości Ołdrzychowice Kłodzkie.

Opis

Przełęcz stanowi rozległe, wyraźne siodło, przecinające masyw południowego grzbietu pasma Krowiarek, oddzielając wzniesienia Piotrowickiego Lasu na zachodzie od masywu Żelaznych Gór na wschodzie. najbliższym wzniesieniem na zachodzie jest Grodowa, natomiast najbliższym wzniesieniem na południowym zachodzie jest Krzyżowa.

Przez przełęcz przechodzi droga ze Starego Waliszowa do Żelazna.

Na północ od przełęczy położone są pierwsze zabudowania Piotrowic, natomiast na południe – kapliczka.

Budowa geologiczna

Okolice przełęczy zbudowane jest ze skał metamorficznych, głównie łupków łyszczykowych z wkładkami i soczewami wapieni krystalicznych (marmurów kalcytowych i dolomitowych) serii strońskiej, a także gnejsy śnieżnickie. Wszystkie te skały należą do metamorfiku Lądka i Śnieżnika. Dolne partie południowych zboczy zbudowane są ze skał osadowych pochodzących z okresu górnej kredy – piaskowców ciosowych. Tutejsze skały kredowe stanowią fragment rowu Górnej Nysy (niecki śródsudeckiej).

Roślinność

Obszar otoczenia przełęczy zajmują użytki rolne – głównie łąki, wyżej zbocza wzniesień porasta las świerkowy regla dolnego z domieszką drzew liściastych.

Turystyka

Przez przełęcz nie prowadzi żaden szlak turystyczny.

Bibliografia

• Masyw Śnieżnika, Góry Bialskie, Góry Złote, Krowiarki, mapa, skala 1:40 000, Wydawnictwo Turystyczne Plan, Jelenia Góra 2005, ISBN 83-911777-1-8
• S. Cwojdziński: Szczegółowa mapa geologiczna Sudetów skala 1:25 000, ark. Krosnowice, Instytut Geologiczny, Warszawa 1979