Przerośl - uroczysko, dawna miejscowość w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie piskim, w gminie Pisz[1].

Przerośl
uroczysko-dawna miejscowość
Państwo

 Polska

Województwo

 warmińsko-mazurskie

Powiat

piski

Gmina

Pisz

SIMC

nie nadano

Położenie na mapie gminy Pisz
Mapa konturowa gminy Pisz, na dole nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Przerośl”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Przerośl”
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego
Mapa konturowa województwa warmińsko-mazurskiego, blisko centrum po prawej na dole znajduje się punkt z opisem „Przerośl”
Położenie na mapie powiatu piskiego
Mapa konturowa powiatu piskiego, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „Przerośl”
Ziemia53°32′54″N 21°38′16″E/53,548333 21,637778

Dawna wieś – osada służebna, dobra wolnych (wcześniej jako Przerośl – „zu Przerosla”). Osada powstała w ramach kolonizacji Wielkiej Puszczy w komturstwie piskim. Wcześniej był to obszar Galindii.

Wieś ziemiańska, dobra służebne w posiadaniu drobnego rycerstwa (tak zwani wolni, ziemianie w języku staropolskim), z obowiązkiem służby rycerskiej (zbrojnej).

Osada lokowana w 1562 r., kiedy to książę Albrecht nadał Abrahamowi Lautterschkowi, jeden łan niejakiemu Wojtkowi Przyrośli (ale tylko na czas jego życia). Nazwa okolicy i pierwotna nazwa osady Przyrośl najprawdopodobniej wzięła się od pierwszego właściciela. Dobra Wojtka znajdowały się po drugiej stronie jeziora w stosunku do osady Sowiróg i znajdowały się przy książęcej budzie myśliwskiej zwanej Przyrośl. W 1579 r. dokumenty odnotowywały tylko budę myśliwską w Przyrośli (dawny majątek Wojtka już nie istniał). Osada należała parafii w Piszu.

W serwisie www.meyersgaz.org jako Przyroscheln, na mapie z początku XX w., zaznaczono kilkanaście budynków, populacja 137 osób[2].

Na zdjęciach satelitarnych z początku XXI w. w miejscu wsi jest las.

Bibliografia edytuj

  • Grzegorz Białuński: Kolonizacja Wielkiej Puszczy (do 1568 roku) - starostwa piskie, ełckie, straduńskie, zelkowskie i węgoborskie (węgorzewskie). Olsztyn, OBN, 2002, 237 str., ISBN 83-87643-97-1, ISSN 0585-3893

Przypisy edytuj