Pułk Piechoty im. Francesco Nullo

Pułk Piechoty im. Francesco Nullo – oddział piechoty sformowany we Włoszech w 1918 roku, w ramach Armii Polskiej we Francji, z jeńców armii austro-węgierskiej narodowości polskiej.

Pułk Piechoty
im. Francesco Nullo
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1918

Rozformowanie

1919

Patron

Francesco Nullo

Tradycje
Kontynuacja

8 psp, 11 psp, 12 psp
50 pp, 53 pp, 54 pp

Organizacja
Rodzaj wojsk

piechota

Obóz wojskowy w La Mandria: poświęcenie 4 sztandarów – daru miast włoskich

Formowanie i zmiany organizacyjne edytuj

W ostatnich dniach grudnia 1918 i na początku stycznia 1919 w obozie La Mandria zorganizowano 12 kompanijny pułk piechoty im. Francesco Nullo[1]. Organizatorem i jego pierwszym dowódcą został por. Stefan Kluczyński, zaś dowódcami batalionów por. Piotr Sosialuk, por. Kałuski i por. Walczak[2]. Żołnierze kwaterowali w hangarach lotniczych po 400 osób w każdym. Tworzone pododdziały w zasadzie nie posiadały uzbrojenia, stąd też szkolenie ograniczało się do ćwiczeń gimnastycznych i musztry[2].


13 lutego 1919 pułk otrzymał sztandar ufundowany przez miasta Bergamo i Mediolan[2]. W czasie wręczenia obecny był między innymi włoski generał Michele Eraldo Rho. O uroczystości wręczenia sztandar obszerne wzmianki zamieściły gazety turyńskie i mediolańskie[3].

18 lutego 1919 pododdziały pułku wyjechały do Francji trzema transportami kolejowymi. II batalion (5 oficerów i 250 szeregowców) został skierowany do obozu wojskowego w Xertigny k. Epinatu, gdzie stanowił bazę dla formującego się tu pułków piechoty "Błękitnej Armii"[2].

Żołnierze pułku edytuj

Dowódcy pułku
stopień imię i nazwisko okres pełnienia służby kolejne stanowisko
por. Stefan Kluczyński XII 1918[1]

Przypisy edytuj

  1. a b Zakrzewski 2016 ↓, s. 47.
  2. a b c d Faszcza 2010 ↓, s. 4.
  3. Zakrzewski 2016 ↓, s. 53.

Bibliografia edytuj