Purpuryt
Purpuryt (ang. purpurite) – minerał z klasy fosforanów bezwodnych. Nazwa pochodzi z łaciny purpura i nawiązuje do barwy minerału[2].
 Purpuryt, Erongo, Namibia | |
| Właściwości chemiczne i fizyczne | |
| Skład chemiczny | |
|---|---|
| Twardość w skali Mohsa |
4-4,5 |
| Przełam |
nierówny |
| Łupliwość |
wyraźna |
| Układ krystalograficzny | |
| Gęstość minerału |
3,2-3,4 g/cm³ |
| Właściwości optyczne | |
| Barwa |
ciemnoróżowa do purpurowej |
| Rysa |
czerwonoszkarłatna |
| Połysk |
matowy, ziemisty |
| Współczynnik załamania |
1,85-1,92 |
| Inne |
silny pleochroizm |
Właściwości edytuj
Tworzy ciągły szereg izomorficzny z heterosytem (Fe3+,Mn3+)4PO4)[3]. Występuje w skupieniach zbitych lub drobnoziarnistych, kryształy tworzy rzadko[2]. Purpuryt przyjmuje barwę ciemnoróżową do purpurowej, może być również ciemnobrązowy do brązowego[2]. Rysa jest jaśniejsza do barwy. Nieprzezroczysty, wykazuje silny pleochroizm o obserwowalnych barwach szarej i ciemnoczerwonej[4][5].
Występowanie edytuj
Stanowi produkt utleniania lithiofilitu i tryfilinu z jednoczesnym ługowaniem litu[3][4]. Występuje w strefie utleniania pegmatytów bogatych w minerały litu i fosforu[2].
Występuje w Australii (Wodgina), Francji (Chanteloup-les-Vignes), Namibii (Usakos), Portugalii (Feiteira), Niemczech (Hägendorf), USA (Kalifornia, Dakota Południowa)[2].
Zastosowanie edytuj
Znaczenie kolekcjonerskie, w jubilerstwie wykorzystywany bardzo rzadko[2].
Przypisy edytuj
Bibliografia edytuj
- Sobczak Nikodem, Sobczak Tomasz: Wielka encyklopedia kamieni szlachetnych i ozdobnych. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1998, s. 179. ISBN 83-01-12493-8.
- Andrzej Bolewski, Andrzej Manecki: Mineralogia szczegółowa. Wyd. I. Warszawa: Wydawnictwo Polskiej Agencji Ekologicznej, 1993, s. 349. ISBN 83-85636-03-X.