Pyinbya (birm. ပျဉ်ပြား, pjɪ̀ɴbjá; 817–876) – był królem Królestwa Paganu w Birmie (Mjanmie), który założył miasto Pagan (Bagan) w roku 849 n.e.

Pyinbya
ilustracja
Król Paganu
Okres

od 846
do 876[1]

Poprzednik

Khelu

Następca

Tannet

Dane biograficzne
Dynastia

Pagan

Data urodzenia

817 (dniem urodzenia był poniedziałek)

Data śmierci

876 (w wieku 59 lat)[2]

Ojciec

Saw Khin Hnit

Dzieci

Tannet

Ta strona zawiera znaki pisma birmańskiego. Bez właściwego wsparcia renderowania zamiast znaków birmańskich wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole – potrzebne może być wówczas zainstalowanie właściwej czcionki, np. Padauk Font.

Chociaż kroniki birmańskie opisują go jako 33. króla w dynastii założonej na początku II w. n.e., współcześni historycy uważają Pyinbyę za jednego z pierwszych królów Paganu – miasta, które w ciągu następnych dwóch wieków przejęło stopniowo kontrolę nad współczesną środkową Birmą. Pyinbya był pradziadkiem ze strony ojca króla Anawrahty, twórcy Imperium Paganu.

Tradycja kronik edytuj

Według kronik birmańskich, przyszły król był synem króla Paganu Saw Khin Hnita. Urodził się w roku 802 lub 817[2]. Przed objęciem tronu był on panem należącej do Paganu wsi Pyinbya, znanym pod imieniem Pyinbya Mintha. W roku 846 objął on władzę królewską po swoim bracie królu Khelu. 23 grudnia 849 roku założył on miasto Pagan. Założył on też w roku 857 osadę Taungdwin[3], prawdopodobnie najbardziej na południe wysuniętą placówkę rodzącego się królestwa. Zmarł w roku 876 w wieku 59 lat (w 60. roku życia). (Trzeba zauważyć, że główne kroniki birmańskie nie są zgodne w kwestii lat jego panowania, urodzenia i śmierci. Najstarsza z kronik, Zatadawbon Yazawin, uważana jest za najdokładniejszą dla okresu królestwa Paganu.)[a]. Poniższa tabela przedstawia daty zawarte w czterech głównych kronikach oraz daty z kroniki Hmannan po ich skorygowaniu względem potwierdzonej inskrypcjami daty akcesji Anawrahty w roku 1044[2].

Kronika Urodzenie–Śmierć Wiek Panowanie Długość panowania
Zatadawbon Yazawin
817–876
59
846–876
30
Maha Yazawin
817–858
41
846–858
12
Yazawin Thit i Hmannan Yazawin
802–878
76
846–878
32
Hmannan skorygowana
830–906
76
874–906
32

Miejsce Pyinbyi na tronie zajął jego syn Tannet[3].

Poglądy nauki edytuj

Według głównego nurtu nauki, Pyinbya jest jednym z pierwszych królów Paganu, państwa stworzonego przez lud Mranma (Bamar / Birmańczyków) pochodzący z królestwa Nanzhao. Pagan jest pierwszym znanym miejscem osiedlenia Birmańczyków w dolinie Irawadi, po skończeniu się niszczycielskich najazdów Nanzhao na dolinę górnej Irawadi trwających od lat 50. VIII w. do lat 30. wieku następnego. Po najazdach tych, które bardzo osłabiły państwa Pyu, duża liczba wojowników Mranma z Nanzhao wraz z rodzinami pozostała w dolinie górnej Irawadi[4]. Pagan powstał jako ufortyfikowana osada w zakolu rzeki Irawadi. Osada ta mogła być pomyślana jako punkt oparcia dla Nanzhao podczas pacyfikowania okolicznych terenów. Był to oczywiście punkt o strategicznym znaczeniu, bliski rzeki Czinduin i położony tuż na zachód od dobrze zmeliorowanej równiny pokrytej uprawami ryżu[5].

Aż do późnych lat X w., kiedy to wzrósł w blask i władzę, Pagan był jednym z kilku konkurujących miast-państw[6]. Dwieście lat po tym, gdy Pyinbya założył Pagan, jego prawnuk Anawrahta stworzył Imperium Paganu, pierwszą w historii formę zjednoczenia doliny Irawadi i jej peryferiów.

Uwagi edytuj

  1. (Maha Yazawin 2006: 346–349): Spośród czterech głównych kronik, tylko daty zawarte w Zatadawbon Yazawin’s zgodne są z potwierdzoną przez inskrypcje datą wstąpienia na tron Anawrahty w roku 1044 (Aung-Thwin 2005: 121–123): Ogólnie rzecz biorąc, Zata uważana jest za „najdokładniejszą ze wszystkich birmańskich kronik, zwłaszcza w odniesieniu do dobrze poznanych królów Paganu i Ava, z życia których wiele dat zostało potwierdzonych przez epigrafikę.

Przypisy edytuj

  1. (Maha Yazawin Vol. 1 2006: 346): wg Zatadawbon Yazawin.
  2. a b c Maha Yazawin t. 1 2006: 346.
  3. a b Hmannan Vol. 1 2003: 219.
  4. Lieberman 2003: 90.
  5. Myint-U 2006: 56.
  6. Lieberman 2003: 90–91.

Bibliografia edytuj

  • Michael A. Aung-Thwin: The Mists of Rāmañña: The Legend that was Lower Burma. Wyd. ilustrowane. Honolulu: University of Hawai’i Press, 2005. ISBN 978-0-8248-2886-8. (ang.).
  • U Kala: Maha Yazawin. Wyd. 2006, dodruk 4. T. 1–3. Rangun: Ya-Pyei Publishing, 1724. (birm.).
  • Victor B. Lieberman: Strange Parallels: Southeast Asia in Global Context, c. 800–1830, t. 1, Integration on the Mainland. Cambridge University Press, 2003. ISBN 978-0-521-80496-7. (ang.).
  • Thant Myint-U: The River of Lost Footsteps–Histories of Burma. Farrar, Straus and Giroux, 2006. ISBN 978-0-374-16342-6. (ang.).
  • Królewska Komisja Historyczna Birmy: Hmannan Yazawin. Wyd. 2003. T. 1–3. Rangun: Ministry of Information, Myanmar, 1832. (birm.).