Rafał Kasprzyk (adwokat)

Rafał Wojciech Kasprzyk (ur. 15 października 1952 w Łodzi, zm. 6 sierpnia 2022, tamże) – polski adwokat, nauczyciel akademicki, doktor nauk prawnych, kapitan Wojska Polskiego.

Rafał Wojciech Kasprzyk

Data i miejsce urodzenia	15 października 1952 Łódź
Data i miejsce śmierci	6 sierpnia 2022 Łódź
Miejsce spoczynku	Stary Cmentarz w Łodzi
Zawód, zajęcie	adwokat
Tytuł naukowy	dr
Alma Mater	Uniwersytet Łódzki
Uczelnia	Uniwersytet Łódzki
Odznaczenia

Życiorys

Ukończył studia prawnicze na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Łódzkiego (1976), a następnie tamże obronił pracę doktorską (1985). Ukończył aplikację sędziowską (1978–1980) i adwokacką (1989). Po studiach podjął pracę w katedrze prawa cywilnego Uniwersytetu Łódzkiego, początkowo jako asystent (1976–1985), a następnie adiunkt (1985–1997). Był stypendystą Uniwersytetu w Oksfodzie i Grenoble.

W latach 70. XX w. współpracował z Komitetem Obrony Robotników, a następnie był jednym z założycieli „Solidarności” na Uniwersytecie Łódzkim oraz ekspertem Zarządu Regionu Ziemi Łódzkiej NSZZ „Solidarność”. Był współtwórcą pisma MKZ/ZR „Komunikat” (1981) oraz zastępcą rzecznika prasowego Zarządu Regionalnego NSZZ „Solidarność”. Publikował na łamach pisma „Solidarność Ziemi Łódzkiej”.

Podczas stanu wojennego w okresie 14–15 grudnia 1981 był współorganizatorem strajku okupacyjnego na terenie Wydziału Prawa Uniwersytetu Łódzkiego, w związku z czym był internowany w ośrodku odosobnienia w Łowiczu w okresie od 28 stycznia do 23 lipca 1982. Po zakończeniu internowania działał w ramach Tajnego Tymczasowego Zarządu Regionalnego NSZZ „Solidarność” (1983), Regionalnej Komisji Wykonawczej „Solidarność” (1984-1989), Duszpasterstwa Świata Pracy (1986), Społecznego Komitetu Nauki przy UŁ (1983-1987). W ramach działalności opozycyjnej zajmował się: redakcją artykułów, kolportażem nielegalnych wydawnictw, takich jak: m.in. „Biuletyn Informacyjny UŁ”, „Nasz Głos”, „Solidarność Walcząca”, „Tygodnik Mazowsze” oraz prowadził prelekcje i organizował spotkania opozycji, a także jako specjalista ds. prawa prasowego i autorskiego reprezentował oskarżonych w procesach politycznych. Doradzał również komitetom strajkowym w Zakładach Tkanin Technicznych w Pabianicach i w Kopalni Węgla Brunatnego „Bełchatów” (styczeń–luty 1989). Był również pełnomocnikiem wiceprzewodniczącego łódzkiej Solidarności, Jerzego Kropiwnickiego, w sprawie przywrócenia go do pracy.

W 1989 uczestnikiem obrad Okrągłego Stołu, w ramach podzespołu ds. ekologii. Od 1990 prowadził własną kancelarię adwokacka w Łodzi. W latach 1990–1992 był członkiem Państwowej Rady Ochrony Środowiska. W latach 2004–2005 służył w stopniu kapitana na stanowisku radcy prawnego w Polskim Kontyngencie Wojskowym 1. Brygadowej Grupy Bojowej w Iraku. W 2008 był pełnomocnikiem prawnym samorządu rejonu wileńskiego przed Europejskim Trybunałem Praw Człowieka w Stasbourgu ws. nadania szkole średniej w Ławaryszkach na Litwie imienia Emilii Plater.

Publikował m.in. na łamach: „Studiów Prawniczych”, „Studiów Prawno-Ekonomicznych”, „Acta Universitatis Lodziensis. Folia Iuridica”.

Zmarł w wyniku rozległego zawału. Został pochowany w części rzymskokatolickiej Starego Cmentarza w Łodzi.

Odznaczenia

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (2007),
• Krzyż Wolności i Solidarności (2017),
• Medal „Pro Patria” (2017),
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (2018) – za wybitne zasługi w działalności na rzecz polskiego prawa, za wkład w rozwój samorządu adwokackiego,
• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (2022, pośmiertnie) – za wybitne zasługi w działalności na rzecz budowy demokratycznego państwa polskiego, za kształtowanie zasad kultury prawnej
• Medal za Zasługi w Walce o Niepodległość Polski i Prawa Człowieka 13 XII 1981 – 4 VI 1989,
• Medal za Zasługi dla Niepodległości Ojczyzny,
• Medal Pamiątkowy Wielonarodowej Dywizji Centrum-Południe w Iraku,
• Medal „Zasłużony dla Wymiaru Sprawiedliwości – Bene Merentibus Iustitiae”,
• Medal Pamiątkowy Ministra Sprawiedliwości,
• Gwiazda Iraku.