Raimkul Małachbiekow

rosyjski bokser

Raimkul Chudojnazarowicz Małachbiekow (ros. Раимкуль Худойназарович Малахбеков, ur. 16 sierpnia 1974 w Duszanbe) – rosyjski bokser i polityk pochodzenia tadżyckiego. Pięciokrotny amatorski mistrz Rosji (1993-95, 1997, 1998), mistrz Europy (1993), dwukrotny mistrz świata (1995, 1997) oraz dwukrotny medalista olimpijski w wadze koguciej, a także mistrz Europy (2002) w wadze piórkowej.

Raimkul Małachbiekow
Раимкуль Малахбеков
Pełne imię i nazwisko

Raimkul Chudojnazarowicz Małachbiekow

Data i miejsce urodzenia

16 sierpnia 1974
Duszanbe

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Rosja
Igrzyska olimpijskie
brąz Atlanta 1996 boks
(waga kogucia)
srebro Sydney 2000 boks
(waga kogucia)
Mistrzostwa świata
złoto Berlin 1995 boks (waga kogucia)
złoto Budapeszt 1997 boks (waga kogucia)
Mistrzostwa Europy
złoto Bursa 1993 boks (waga kogucia)
srebro Vejle 1996 boks (waga kogucia)
brąz Mińsk 1998 boks (waga kogucia)
srebro Tampere 2000 boks (waga kogucia)
złoto Perm 2002 boks (waga piórkowa)

Kariera sportowa

edytuj

Boks rozpoczął trenować w rodzinnym Duszanbe pod okiem utytułowanego trenera Ceriena Bałzanowa, z pochodzenia Kałmuka. W 1993 roku, z powodu toczącej się w Tadżykistanie wojny domowej, Bałzanow opuścił kraj i wyjechał do stolicy Kałmucji Elisty, zabierając tam ze sobą utalentowanego Małachbiekowa[1]. W tym samym roku 18-letni zawodnik zdobył mistrzostwo Rosji w wadze koguciej (pierwsze z pięciu), dzięki czemu zakwalifikował się na mistrzostwa Europy w Bursie. W Turcji Małachbiekow zdobył złoty medal, pokonując w finale turnieju mistrza Polski, Roberta Cibę. Obaj pięściarze ponownie zmierzyli się ze sobą dwa lata później w finale rozgrywanych w Berlinie mistrzostw świata. Również tym razem wygrał Małachbiekow. Wcześniej, w 1/16 finału niespodziewanie wyeliminował on mistrza olimpijskiego Joela Casamayora, pokonując go na punkty 17:16, choć przed rozpoczęciem ostatniej rundy przegrywał 4:12. Po mistrzostwach parlament Republiki Kałmucji nadał mu tytuł „Bohatera Kałmucji”[1].

W 1996 roku w Vejle nie udało mu się obronić mistrzostwa kontynentu, w finale turnieju przegrał bowiem z Istvánem Kovácsem. Cztery miesiące później w Atlancie wystąpił po raz pierwszy na igrzyskach olimpijskich. Zdobył brązowy medal, odpadając w półfinale po remisowej walce z Arnaldo Mesą (zwycięzcę wskazał sędzia).

W 1997 roku w Budapeszcie obronił czempionat globu, a z mistrzostw Europy w 1998 i 2000 roku przywiózł odpowiednio brązowy i srebrny medal. W Sydney, w swoim drugim starcie olimpijskim, wywalczył wicemistrzostwo (zwyciężył Guillermo Rigondeaux).

Przeszedł następnie do wagi piórkowej, w której w 2002 roku w Permie został mistrzem Europy. Dwa lata później w Chorwacji, broniąc tytułu, przegrał w 1/8 finału w zaciętym pojedynku z Gruzinem Konstantinem Kupatadze 28:29[2]. Tym samym nie zdobył bezpośredniej kwalifikacji na igrzyska olimpijskie. Dodatkowy turniej kwalifikacyjny odbył się w Warszawie, jednak trener kadry, Nikołaj Chromow postanowił wysłać tam 10 lat młodszego Aleksieja Tiszczenko. Dowiedziawszy się o tym, Małachbiekow postanowił zakończyć sportową karierę[1].

Kariera polityczna

edytuj

Od 2003 roku zasiada w Churale (Parlamencie) Republiki Kałmucji z ramienia partii Jedna Rosja. Od 2004 roku jest przewodniczącym komisji kultury fizycznej i sportu[1].

Przypisy

edytuj
  1. a b c d Раимкуль Малахбеков: во сне я по-прежнему. rusboxing.ru, 19 czerwca 2009. [dostęp 2011-04-08]. (ros.).
  2. НОВОСТИ ФЕВРАЛЯ 2004 года. khv-sport.ru, 23 lutego 2004. [dostęp 2011-04-08]. (ros.).

Linki zewnętrzne

edytuj