Rejon leski
Rejon leski (ukr. Ліськівський район) – dawna jednostka podziału administracyjnego Ukraińskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej w Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich w latach 1940–1941 i 1944–1945. Należał do obwodu drohobyckiego. Siedziba władz rejonu znajdowała się w Lesku.
Rejon | |
![]() | |
Państwo | |
---|---|
Republika związkowa | |
Obwód | |
Siedziba | |
Data powstania |
1940, 1944 |
Data likwidacji |
1941, 1945 |
Rejon leski został utworzony 17 stycznia 1940 na podstawie dekretu Prezydium Rady Najwyższej USRR o podziale na rejony zachodnich obwodów USRR, kiedy to w obwodzie drohobyckim utworzono 30 rejonów, między innymi leski[1]. Rejon objął obszary na wschód od Sanu[2]:
- miasto Lesko (główną prawobrzeżną część);
- główną, prawobrzeżną część gminy Lesko (bez Postołowa i Huzeli);
- główną, prawobrzeżną część gminy Olszanica (bez Bereźnicy Niżnej, głównej lewobrzeżnej części Zwierzynia oraz mniejszej lewobrzeżnej części Myczkowiec);
- całą gminę Ropienka;
- większą, prawobrzeżną część gminy Mrzygłód (bez Mrzygłodu, Dębnej, Hłomczy i Łodziny);
- mniejszą, prawobrzeżną część gminy Sanok (Bykowce, Olchowce, Wujskie, Załuż oraz fragment miasta Sanoka – Biała Góra).
Obszary te należały przed wojną do powiatów leskiego i sanockiego w województwie lwowskim.
Rejon leski przestał istnieć wraz z wybuchem wojny niemiecko-radzieckiej 22 czerwca 1941. Jego tereny weszły w skład Landkreis Sanok dystryktu krakowskiego Generalnego Gubernatorstwa[3].
Rejon został odtworzony 31 lipca 1944, po zajęciu tych terenów przez Armię Czerwoną[4].
W marcu 1945, w wyniku wytyczenia granicy między ZSRR a Polską, prawie cały rejon leski wszedł w skład Polski[4], gdzie został włączony do reaktywowanego powiatu leskiego oraz częściowo do powiatu sanockiego; oba weszły w skład utworzonego 18 sierpnia 1945 woj. rzeszowskiego[5][6].
W ZSRR pozoztała jedynie Solina (jej dawna prawobrzeżna lokalizacja[7]), w której utworzono sielsowiet Solina (Солинянська сільська рада), oraz Wola Maćkowa, którą zintegrowano jako chutor z radą wiejską Łodyna (Лодинянська сільська рада) w rejonie ustrzyckim[8].
15 maja 1948 w ZSRR zniesiono radę wiejską Solina, a Wolę Maćkową odłączono od rady wiejskiej Łodyna[9] i przekazano te miejscowosci Polsce w ramach korekty granic z ZSRR[8]. Solina utworzyła gromadę w gminie Wołkowyja w powiecie leskim, a Wolę Maćkową zintegrowano z gromadą Leszczowate w gminie Ropienka w powiecie leskim[10].
Przypisy
edytuj- ↑ Хроніка за 17 січня 1940 року на сайті Інститут історії України НАН Україн
- ↑ Головне Управління Геодезії і Kартографії при НКР СРСР (1941). Cписок адміністративних районів Дрогобицької області. Харків.
- ↑ Amtliches Gemeinde- und Dorfverzeichnis fuer das GG.
- ↑ a b 1944 рік в історії (history.org.ua)
- ↑ Dz.U. z 1945 r. nr 27, poz. 168
- ↑ Informator adresowy miast i gmin wiejskich Rzeczypospolitej Polskiej – 1948 r.
- ↑ Na uwagę zasługuje fakt, że historyczna wieś Solina znajdowała się w zupełnie innym miejscu, na wschodnim brzegu Sanu (49°23'09.8"N 22°27'04.9"E) i przez to pozostała po wojnie w ZSRR, gdzie utworzyła radę wiejską Solina (Солинянська сільська рада). Po II wojnie światowej zostali stąd wysiedleni wszyscy Ukraińcy. W 1948 roku wysiedlona Solina powróciła do Polski. W wyniku budowy zapory na Sanie w 1968 roku, miejsce po dawnej wsi zostało zatopione przez Jezioro Solińskie, a nową wieś Solina ulokowano na zachodnim brzegu Sanu, na południe od historycznej wsi Zabrodzie (która po wojnie przez cały czas była w Polsce).
- ↑ a b NBUV
- ↑ УКАЗ Президії Верховної Ради Української РСР (15 травня 1948 р.) ПРО ЗМІНИ В АДМІНІСТРАТИВНО-ТЕРИТОРІАЛЬНОМУ ПОДІЛІ МЕДИКІВСЬКОГО, ДОБРОМИЛЬСЬКОГО, НИЖАНКОВИЦЬКОГО І МОСТИСЬКОГО РАЙОНІВ ДРОГОБИЦЬКОЇ ОБЛАСТІ.
- ↑ Rzeszowski Dziennik Wojewódzki. R.5, nr 9 (2 listopada 1948) = nr 28
Bibliografia
edytuj- Drogobyczskaja obłast (ros.). whp057.narod.ru. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-03-11)].