Wikipedia

Reprezentacja Wielkiej Brytanii w ice speedwayu

Reprezentacja Wielkiej Brytanii w ice speedwayu – grupa zawodników ice speedwaya reprezentujących Wielką Brytanię w sportowych imprezach międzynarodowych. Za jej funkcjonowanie odpowiedzialny jest Auto-Cycle Union (ACU).

Nie jest ona reprezentacją Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, a wyłącznie Wielkiej Brytanii (Anglia, Szkocja i Walia)[a]. Sport motocyklowy w Irlandii Północnej jest zarządzany przez irlandzki związek Motor Cycle Union of Ireland (MCUI).

W latach 1966–1973 w rozgrywkach o indywidualne mistrzostwo świata nie występowali reprezentanci Australii i Nowej Zelandii, a zawodnicy z tych krajów startowali jako reprezentanci Wielkiej Brytanii (de facto Wspólnoty Narodów)[potrzebny przypis].

W latach 70. XX wieku istniała zarządzana przez Scottish Auto Cycle Union (SACU) reprezentacja Szkocji[potrzebny przypis], której reprezentantem był w 1975 roku Bobby Beaton[1]. W tym czasie reprezentacja zarządzana przez ACU występowała jako reprezentacja Anglii[potrzebny przypis].

Historia edytuj

Pierwszym Brytyjczykiem rywalizującym na torach lodowych był Bruce Semmens, ścigający się w latach 1949-1952 w rozgrywkach ligi szwedzkiej[2]. Brytyjczycy w światowych rozgrywkach motocyklowych na lodzie zadebiutowali w 1966 roku[3]. Pierwszym brytyjskim finalistą indywidualnych mistrzostw świata był Szkot Andrew Ross, który w finałowych rozgrywkach zajął 12. miejsce w 1969 roku i 7. miejsce rok później[4].

Lata 1970–1979 edytuj

W 1970 roku Wielką Brytanię reprezentował też Australijczyk, Geoff Mudge. W pierwszej połowie lat 70. w rundach eliminacyjnych mistrzostw świata występował Richard Greer, zajmując z 9 punktami 11. pozycję w Grenoble w 1972 roku, w kolejnych dwóch sezonach przystępował do eliminacji w Assen[5]. Innymi reprezentantami (wówczas Anglii) w tym okresie byli Joe Hughes, Bill McCann, Roger Johns i Martin Ruck[6]. Kolejnym reprezentantem Wielkiej Brytanii w finale światowym był Nowozelandczyk Bruce Cribb w 1978 roku. Cribb w tych zawodach był rezerwowym, nie zdobył punktów i sklasyfikowany został na 18. pozycji.

Lata 80. i 90. edytuj

W kolejnej dekadzie w reprezentacji występowali także Paul Evitts, John Walmsley, Neil Tuxworth, Graham Halsall, Lee Pavitt i Ian Pratt[7], jednak tylko Cribbowi udało się awansować do finału światowego w 1988 roku w którym zajął 16. miejsce[8]. W 1992 roku drużyna brytyjska zadebiutowała drużynowych mistrzostwach świata. W półfinale rozgrywanym w szwedzkim Karlstad, zespół brytyjski w składzie John Walmsley, Steve Smith i Graham Halsall zajął 5. miejsce i nie awansował do dalszych rozgrywek[9]. Ten sam rezultat odnieśli Brytyjczycy w zmienionym składzie (Walmsleya zastąpił Cribb) rok później, w Berlinie - był to ich ostatni występ w rozgrywkach drużynowych[10].

XXI wiek edytuj

Na przełomie stuleci jedynym reprezentantem kraju był Graham Halsall, którego największym osiągnięciem był występ w finale indywidualnych mistrzostw Europy w 2003 roku, w zawodach rozegranych w Ufie zajął 16. miejsce[11]. Od 2004 reprezentantem Wielkiej Brytanii był Mark Uzzell[12]. W 2009 roku karierę zakończył Hallsall, a nowym reprezentantem kraju został Kevin Rowand, który na arenie międzynarodowej zadebiutował w eliminacjach mistrzostw Europy w Łuchowicach, gdzie zajął ostatnie 17. miejsce. W zawodach tych startował także Uzzell, który występ zakończył na 13. pozycji[13]. Występy na torach lodowych Rowand zakończył w 2011 roku[14], natomiast Uzzell rok później[15]. Kolejnym reprezentantem Wielkiej Brytanii był Tom Dixon, który występował w 2020 roku w zawodach rozgrywanych w Szwecji[16][17] i Niemczech[18], oraz wraz z Robem Irvingiem w 2022 brali udział w pucharze Roelofa Thijsa[19].

Osiągnięcia edytuj

Mistrzostwa świata edytuj

Drużynowe mistrzostwa świata

Indywidualne mistrzostwa świata

Indywidualne mistrzostwa Europy

Byli reprezentanci Wielkiej Brytanii edytuj

Zobacz też edytuj

Uwagi edytuj

  1. ↑ W języku angielskim nazwą państwa jest United Kingdom (Zjednoczone Królestwo), podczas gdy nazwa Great Britain (Wielka Brytania) odnosi się wyłącznie do Anglii, Szkocji i Walii (bez Irlandii Północnej) – zob. też wyspa Wielka Brytania. W języku polskim natomiast poprawną krótką nazwą państwa jest „Wielka Brytania”. Dodatkowo Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych przyjęła egzonim wariantowy „Zjednoczone Królestwo”. (KSNG, MSZ).
  2. ↑ Zawodnik reprezentował także Nową Zelandię.

Przypisy edytuj

  1. ↑ Isracing,1975 [online], www.formula2.se [dostęp 2023-01-24].
  2. ↑ Anake, Japan Motor Cycle: British Riders On The Ice... [online], Japan Motor Cycle, 12 stycznia 2011 [dostęp 2023-01-25].
  3. ↑ СПОРТ - Май 1966 года - архив За рулем [online], www.zr.ru [dostęp 2021-12-18].
  4. ↑ На этот раз только «серебро» - Май 1970 года - архив За рулем [online], www.zr.ru [dostęp 2021-12-18].
  5. ↑ Anake, British Riders On The Ice - Pt2 [online], Japan Motor Cycle, 4 lutego 2011 [dostęp 2021-12-18].
  6. ↑ Isracing,1975 [online], www.formula2.se [dostęp 2023-01-25].
  7. ↑ Anake, Japan Motor Cycle: British Riders On The Ice... [online], Japan Motor Cycle, 12 stycznia 2011 [dostęp 2021-12-18].
  8. ↑ Bruce Cribb [online], www.historicspeedway.co.nz [dostęp 2021-12-18].
  9. ↑ Icespeedway 1992 [online], www.speedway.org [dostęp 2021-12-18].
  10. ↑ Icespeedway 1993 [online], www.speedway.org [dostęp 2021-12-18].
  11. ↑ Личный чемпионат Европы - 2003 [online], ice-n-speedway.narod.ru [dostęp 2021-12-18].
  12. ↑ SPEEDWAY.FI [online], www.speedway.fi [dostęp 2021-12-18].
  13. ↑ Wirtualna Polska Media, Dziesięciu Rosjan w finale IME - WP SportoweFakty [online], sportowefakty.wp.pl, 31 stycznia 2009 [dostęp 2021-12-18] (pol.).
  14. ↑ Kevin Rowand - New Ice Speedway Rider [online], British Speedway Forum [dostęp 2021-12-18] (ang.).
  15. ↑ Ice Racing w Poznaniu- wygrana Simona [online], Zuzelend.com [dostęp 2021-12-18].
  16. ↑ l, Holender najlepszy w Pucharze Szwecji. Zawodnik wyleciał za bandę (wideo) [online], www.speedwaynews.pl, 16 lutego 2020 [dostęp 2021-12-19] (pol.).
  17. ↑ l, Z wody i błota w pół godziny zrobili tor do jazdy... na lodzie! [online], www.speedwaynews.pl, 16 lutego 2020 [dostęp 2021-12-19] (pol.).
  18. ↑ l, Niecodzienne mistrzostwa Niemiec. Faworyt ze złotem (relacja) [online], www.speedwaynews.pl, 28 lutego 2020 [dostęp 2021-12-19] (pol.).
  19. ↑ Henri Ahlbom verrassende winnaar Roelof Thijs Bokaal in Heerenveen! [online], www.baansportfansite.nl [dostęp 2023-01-24].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Reprezentacja_Wielkiej_Brytanii_w_ice_speedwayu&oldid=71337424”