Rezerwat przyrody Bażantarnia

Bażantarnialeśny rezerwat przyrody w województwie lubuskim, w powiecie nowosolskim, na terenie gminy Otyń.

Bażantarnia
rezerwat leśny
Państwo

 Polska

Województwo

 lubuskie

Data utworzenia

14 września 1959

Akt prawny

M.P. z 1959 r. nr 87, poz. 462

Powierzchnia

17,88 ha

Ochrona

ścisła

Położenie na mapie gminy Otyń
Mapa konturowa gminy Otyń, w centrum znajduje się punkt z opisem „Bażantarnia”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej znajduje się punkt z opisem „Bażantarnia”
Położenie na mapie województwa lubuskiego
Mapa konturowa województwa lubuskiego, na dole znajduje się punkt z opisem „Bażantarnia”
Położenie na mapie powiatu nowosolskiego
Mapa konturowa powiatu nowosolskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Bażantarnia”
Ziemia51°51′34″N 15°41′21″E/51,859444 15,689167

Podstawa prawna edytuj

Nr rej. woj. – 2.

Akt prawny obejmujący rezerwat ochroną edytuj

Zarządzenie Ministra Leśnictwa z dnia 14 września 1959 r. (Monitor Polski Nr 87 z 22 października 1959 r., poz. 462)

Inne akty prawne dotyczące rezerwatu edytuj

  • Obwieszczenie Wojewody Lubuskiego z dnia 16 stycznia 2002 r. (Dz. Urz. Nr 12, poz. 144)
  • Zarządzenie Nr 20/2010 Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 23 lipca 2010 r. (Dziennik Urzędowy Województwa Lubuskiego Nr 8, poz. 1138 z dnia 24.08.2010 r.)

Położenie edytuj

  • Województwo – lubuskie
  • Powiat – Nowa Sól
  • Gmina – Otyń
  • Obr. ewidencyjny – Niedoradz

Właściciel, zarządzający edytuj

Skarb Państwa, Nadleśnictwo Przytok

Powierzchnia pod ochroną edytuj

  • 17,88 ha (akt powołujący podawał 17,86 ha)

Opis przedmiotu poddanego ochronie edytuj

Rezerwat stanowi fragment lasu naturalnego – pierwotnego o bogatym składzie gatunków liściastych. Skład panujących gatunków przedstawia się następująco: sosna 3, dąb 3, świerk 2, modrzew 2 w V i VI klasie wieku z pojedynczymi okazami drzew pomnikowych w wieku 180–200 lat. W domieszce kępowo brzoza, akacja, buk, grab, lipa, jodła i wprowadzone sztucznie daglezja i wejmutka. Gleba średnio zbielicowana, piaszczysto-gliniasta, w podszycie jarzębina, kruszyna, jeżyna, śnieguliczka. W runie konwalia, zawilec, szczawik zajęczy, paproć orlica pospolita, przylaszczka pospolita, fiołek leśny, dzwonek pokrzywolistny, nerecznica i inne.

Cel ochrony edytuj

Zachowanie ze względów naukowych, dydaktycznych i krajobrazowych drzewostanu naturalnego o charakterze puszczańskim, który stanowi oazę pośród ubogich drzewostanów sosnowych. Pojedyncze okazy drzew pomnikowych.

Rezerwat nie podlega ochronie międzynarodowej.

Bibliografia edytuj

Linki zewnętrzne edytuj