Wikipedia

Robert Helenius

Robert Helenius (ur. 2 stycznia 1984 w Sztokholmie) – fiński bokser wagi ciężkiej, były mistrz Europy federacji EBU.

Robert Helenius
Ilustracja
Pseudonim

The Nordic Nightmare

Data i miejsce urodzenia

2 stycznia 1984
Sztokholm

Obywatelstwo

Finlandia

Wzrost

200 cm

Styl walki

praworęczny

Kategoria wagowa

ciężka

Bilans walk zawodowych[a]
Liczba walk

37

Zwycięstwa

32

Przez nokauty

20

Porażki

5

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Finlandia
Mistrzostwa Europy
srebro Płowdiw 2006 waga superciężka
  1. ↑ Bilans walk aktualny na 12 sierpnia 2023.
Multimedia w Wikimedia Commons

Kariera amatorska edytuj

Robert Helenius stoczył 144 amatorskie pojedynki, z których 105 wygrał, 38 przegrał i 1 zremisował. Był trzykrotnym mistrzem Finlandii w wadze superciężkiej (2003-2005). Największym jego sukcesem było zdobycie w 2006 roku w Płowdiwie wicemistrzostwa Europy w kategorii superciężkiej[1].

Kariera zawodowa edytuj

Po mistrzostwach Europy wyjechał do Niemiec, gdzie walczył w tamtejszej Bundeslidze. Nie zdołał się zakwalifikować na igrzyska olimpijskie w Pekinie, zakończył więc amatorską karierę i podpisał profesjonalny kontrakt z grupą promotorską Wilfrieda Sauerlanda. Jako zawodowiec zadebiutował 17 maja 2008 w Bayreuth, gdy w pierwszej rundzie pokonał Niemca Gene Pukalla przez techniczny nokaut.

7 listopada 2009 stoczył przeciwko Tarasowi Bidence swój dziesiąty zawodowy pojedynek. Walka została przerwana przez lekarza między trzecią a czwartą rundą z powodu rozcięcia nad okiem Ukraińca[2][3].

30 stycznia 2010 Helenius pokonał byłego mistrza świata federacji WBO Lamona Brewstera przez techniczny nokaut w ósmej rundzie[4][5].

21 sierpnia 2010, wygrywając w szóstej rundzie przez techniczny nokaut z Francuzem Gregorym Tonym, zdobył w Erfurcie mistrzostwo Unii Europejskiej federacji EBU w wadze ciężkiej[6][7]. 27 listopada 2010 obronił tytuł, zwyciężając przez techniczny nokaut w drugiej rundzie ze Szwedem Atillą Levinem. Ponadto zdobył interkontynentalne mistrzostwo WBO[8][9].

2 kwietnia 2011 pokonał w dziewiątej rundzie przez nokaut Samuela Petera, broniąc interkontynentalny pas WBO oraz zdobywając wakujący tytuł mistrza interkontynentalnego WBA[10][11].

27 sierpnia 2011 pokonał przez techniczny nokaut, w dziewiątej rundzie, byłego mistrza WBO Siarhieja Lachowicza[12].

3 grudnia 2011 pokonał po kontrowersyjnym werdykcie Derecka Chisorę, stawką pojedynku był wakujący pas EBU w wadze ciężkiej[13][14]. W połowie stycznia 2012 zrezygnował z tytułu i poddał się operacji kontuzjowanego barku, co wyłączyło go z treningów do połowy roku.

23 marca 2013 w Magdeburgu pokonał jednogłośnie na punkty Anglika Michaela Sprotta.

21 marca 2015 w Tallinnie pokonał przez techniczny nokaut w pierwszej rundzie Węgra Andrása Csomora (11-4-1, 9 KO) w sześciorundowym pojedynku[15]

2 kwietnia 2016 roku w Helsinkach przegrał swój pierwszy pojedynek w karierze, ulegając przed czasem w szóstej rundzie byłemu pretendentowi do tytułu mistrza świata Johannowi Duhaupasowi (33-3, 21 KO)[16].

28 października 2017 roku zmierzył się w Cardiff w walce o pas WBC Silver wagi ciężkiej z Dillianem Whyte’em (21-1, 16 KO). Przegrał ten pojedynek jednogłośnie na punkty (109-119, 109-119, 110-118)[17].

7 marca 2020 roku w Barclays Centre w Nowym Jorku nieoczekiwanie pokonał przez TKO w 4. rundzie faworyzowanego Adama Kownackiego (20-1, 15 KO)[18]. 10 października 2021 w rewanżu Helenius ponownie pokonał Adama Kownackiego[19].

Statystyki edytuj

Nr Wynik Rekord Przeciwnik Rozstrzygnięcie Runda, czas Data Miejsce Uwagi
37 Porażka 32-5   Anthony Joshua KO 7 (12), 1:27 12 sierpnia 2023   O2 Arena, Londyn Main Event
36 Wygrana 32-4   Mika Mielonen TKO 3 (12) 1:51 5 sierpnia 2023   Olavinlinna, Savonlinna Main Event
35 Porażka 31-4   Deontay Wilder KO 1 (12) 15 października 2022   Barclays Center, Nowy Jork, Stany Zjednoczone
34 Wygrana 31-3   Adam Kownacki TKO 6 (12) 2:38 9 października 2021   T-Mobile Arena, Las Vegas, Stany Zjednoczone
33 Wygrana 30–3   Adam Kownacki TKO 4 (12), 1:08 7 marca 2020   Barclays Center, Nowy Jork, Stany Zjednoczone
32 Wygrana 29–3   Mateus Roberto Osorio TKO 2 (8), 2:02 30 listopada 2019   Vaba Lava, Narwa, Estonia
31 Porażka 28–3   Gerald Washington KO 8 (10), 2:32 13 lipca 2019   Minneapolis Armory, Minneapolis, Stany Zjednoczone
30 Wygrana 28–2   Erkan Teper KO 8 (12), 3:00 29 października 2018   Ritter-Sport-Stadion, Waldenbuch, Niemcy
29 Wygrana 27–2   Juryj Bychaucou UD 6 11 sierpnia 2018   Olavinlinna, Savonlinna, Finlandia
28 Wygrana 26–2   Juryj Bychauceu SD 8 17 marca 2018   Rakvere Spordikeskus, Rakvere, Estonia
27 Porażka 25–2   Dillian Whyte UD 12 28 października 2017   Principality Stadium, Cardiff, Walia, Wielka Brytania
26 Wygrana 25–1   Jewgienij Orłow RTD 6 (10), 3:00 17 czerwca 2017   Kalev, Tallinn, Estonia
25 Wygrana 24–1   Gonzalo Basile TKO 1 (12), 0:48 17 grudnia 2016   Hartwall Arena, Helsinki, Finlandia
24 Wygrana 23–1   Konstantin Airich KO 1 (8), 0:49 10 września 2016   Baltichallen, Maarianhamina, Finlandia
23 Porażka 22–1   Johann Duhaupas KO 6 (12), 3:08 2 kwietnia 2016   Hartwall Arena, Helsinki, Finlandia
22 Wygrana 22–0   Franz Rill UD 12 19 grudnia 2015   Hartwall Arena, Helsinki, Finlandia
21 Wygrana 21–0   Beka Lobjanidze KO 3 (8), 0:47 13 czerwca 2015   Vaasa Arena, Vaasa, Finlandia
20 Wygrana 20–0   András Csomor TKO 1 (6), 1:02 21 marca 2015   Tondiraba Ice Hall, Tallinn, Estonia
19 Wygrana 19–0   Michael Sprott UD 10 23 marca 2013   GETEC Arena, Magdeburg, Niemcy
18 Wygrana 18–0   Sherman Williams UD 10 10 listopada 2012   Ice Hall, Helsinki, Finlandia
17 Wygrana 17–0   Dereck Chisora SD 12 3 grudnia 2011   Hartwall Arena, Helsinki, Finlandia
16 Wygrana 16–0   Siarhiej Lachowicz TKO 9 (12), 0:19 27 sierpnia 2011   Messehalle, Erfurt, Niemcy
15 Wygrana 15–0   Samuel Peter KO 9 (12), 1:50 2 kwietnia 2011   Gerry Weber Stadion, Halle, Niemcy
14 Wygrana 14–0   Attila Levin TKO 2 (12), 1:20 27 listopada 2010   Hartwall Arena, Helsinki, Finlandia
13 Wygrana 13–0   Gregory Tony TKO 6 (12), 0:39 21 sierpnia 2010   Messehalle, Erfurt, Niemcy
12 Wygrana 12–0   Gbenga Oloukun UD 8 26 marca 2010   Töölön Kisahalli, Helsinki, Finlandia
11 Wygrana 11–0   Lamon Brewster TKO 8 (10), 2:31 30 stycznia 2010   Jahnsportforum, Neubrandenburg, Niemcy
10 Wygrana 10–0   Taras Bidenko RTD 3 (8), 3:00 7 listopada 2009   Arena Nürnberger Versicherung, Norymberga, Niemcy
9 Wygrana 9–0   Serdar Uysal KO 6 (8), 2:37 29 sierpnia 2009   Gerry Weber Stadion, Halle, Niemcy
8 Wygrana 8–0   Scott Gammer KO 6 (8), 1:52 30 maja 2009   Hartwall Arena, Helsinki, Finlandia
7 Wygrana 7–0   Özcan Çetinkaya TKO 2 (8), 1:36 9 maja 2009   JAKO Arena, Bamberg, Niemcy
6 Wygrana 6–0   Enrico Garmendia TKO 1 (6), 2:13 28 lutego 2009   Jahnsportforum, Neubrandenburg, Niemcy
5 Wygrana 5–0   Remigijus Ziausys UD 6 28 listopada 2008   Hartwall Arena, Helsinki, Finlandia
4 Wygrana 4–0   Nikola Vujasinovic UD 4 8 listopada 2008   JAKO Arena, Bamberg, Niemcy
3 Wygrana 3–0   Engin Solmaz UD 4 5 września 2008   Nöjesfabriken, Karlstad, Szwecja
2 Wygrana 2–0   David Vicena UD 4 7 czerwca 2008   Mellringehallen, Örebro, Szwecja
1 Wygrana 1–0   Gene Pukall TKO 1 (4), 2:41 17 maja 2008   Oberfrankenhalle, Bayreuth, Niemcy

Przypisy edytuj

  1. ↑ www.boxrec.com: Robert Helenius. [dostęp 2010-08-21]. (ang.).
  2. ↑ Helenius vs. Bidenko. boxrec.com, 2009-11-07. [dostęp 2010-08-21]. (ang.).
  3. ↑ Koniec Bidenki. bokser.org, 2009-11-07. [dostęp 2010-08-22]. (pol.).
  4. ↑ Helenius vs. Brewster. boxrec.com, 2010-01-30. [dostęp 2010-08-21]. (ang.).
  5. ↑ Helenius rozbił Brewstera. bokser.org, 2010-01-30. [dostęp 2010-08-22]. (pol.).
  6. ↑ Helenius rozbił Tony’ego. bokser.org, 2010-08-21. [dostęp 2010-08-21]. (pol.).
  7. ↑ Helenius nowym mistrzem Unii Europejskiej wagi ciężkiej. ringpolska.pl, 2010-08-21. [dostęp 2010-08-22]. (pol.).
  8. ↑ Helenius vs. Levin. boxrec.com, 2010-11-27. [dostęp 2010-11-28]. (ang.).
  9. ↑ Helenius zastopował Levina. bokser.org, 2010-11-27. [dostęp 2010-11-27]. (pol.).
  10. ↑ Helenius vs. Peter. boxrec.com, 2011-04-02. [dostęp 2010-04-03]. (ang.).
  11. ↑ Helenius ciężko nokautuje Petera. bokser.org, 2011-04-02. [dostęp 2010-04-03]. (pol.).
  12. ↑ Helenius znokautował Liachowicza. ringpolska.pl. (pol.).
  13. ↑ Helenius pokonał Chisorę po kontrowersyjnym werdykcie. ringpolska.pl. (pol.).
  14. ↑ Helenius pokonał Chisorę po bardzo wyrównanej walce i wątpliwym werdykcie. bokser.org. [dostęp 2011-12-31]. (pol.).
  15. ↑ Szybka robota Heleniusa. Bokser.org, 2015-03-22. [dostęp 2015-03-22]. (pol.).
  16. ↑ Redakcja, DUHAUPAS ZNOKAUTOWAŁ HELENIUSA! (WIDEO) [online], www.bokser.org [dostęp 2018-03-08].
  17. ↑ Redakcja, WHYTE WYPUNKTOWAŁ HELENIUSA [online], www.bokser.org [dostęp 2018-03-08].
  18. ↑ SZOK NA BROOKLYNIE: KOWNACKI PADŁ I PRZEGRAŁ W BOJU Z HELENIUSEM [online], www.bokser.org [dostęp 2020-03-08].
  19. ↑ Polsatsportpl, Adam Kownacki znów przegrał z Robertem Heleniusem. Sędzia przerwał walkę – Polsat Sport [online], www.polsatsport.pl [dostęp 2021-10-10] (pol.).

Linki zewnętrzne edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Robert_Helenius&oldid=72188504”