Deontay Wilder
Deontay Leshun Wilder (ur. 22 października 1985 w Tuscaloosa[1]) – amerykański bokser wagi ciężkiej, brązowy medalista olimpijski w 2008 r. w Pekinie, były mistrz świata organizacji WBC. Pokonał 8 zawodników o tytuł mistrza świata wagi ciężkiej[2].
| ||||||||||
| Pełne imię i nazwisko |
Deontay Leshun Wilder | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Pseudonim |
The Bronze Bomber | |||||||||
| Data i miejsce urodzenia | ||||||||||
| Obywatelstwo | ||||||||||
| Wzrost |
201 cm | |||||||||
| Kategoria wagowa | ||||||||||
| Bilans walk zawodowych[a] | ||||||||||
| Liczba walk |
47 | |||||||||
| Zwycięstwa |
43 | |||||||||
| Przez nokauty |
42 | |||||||||
| Porażki |
3 | |||||||||
| Remisy |
1 | |||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||
| ||||||||||
| ||||||||||
| Strona internetowa | ||||||||||
Kariera amatorska edytuj
Zdobywca brązowego medalu w kategorii wagowej do 91 kg (ciężka) na letnich igrzyskach olimpijskich[3] w 2008 roku w Pekinie[potrzebny przypis].
Kariera zawodowa edytuj
Wilder zdecydował się podpisać zawodowy kontrakt, ponieważ został ojcem, kiedy był jeszcze niepełnoletni. Jego córka od urodzenia miała chory kręgosłup, dlatego szukał szybkiej formy zarobku. Porzucił szkołę oraz pracę i zaczął treningi, mimo znikomej wiedzy na temat technik bokserskich[4].
Od listopada 2008 roku walczy na profesjonalnym ringu. Do 15 marca 2014 stoczył 31 walk, wygrywając wszystkie przez nokaut[5].
15 marca 2014 na gali w portorykańskim Bayamon, Wilder pokonał przez KO w pierwszej rundzie rodaka Malika Scotta (36-1-1, 13 KO)[potrzebny przypis].
16 sierpnia 2014 w Kalifornii pokonał przez RTD w czwartej rundzie rodaka Jasona Gaverna (25-16-4, 11 KO)[potrzebny przypis].
Zdobycie mistrzostwa świata WBC i obrony edytuj
17 stycznia 2015 w Las Vegas po jednogłośnej decyzji sędziów (118:109, 119:108 i 120:107) w pojedynku z Haitańczykem z kanadyjskim paszportem Stiverne’em (24-2-1, 21 KO), został mistrzem świata organizacji WBC[6].
13 czerwca 2015 w Birmingham (Alabama) w pierwszej obronie tytułu a także pierwszej walce mistrzowskiej w historii rodzinnej Alabamy, znokautował w dziewiątej rundzie rodaka Erica Molinę (23-3, 17 KO)[7].
26 września 2015 w tej samej miejscowości pokonał przez techniczny nokaut w 11. rundzie Johanna Duhaupasa[8].
16 stycznia 2016 w Nowym Jorku pokonał przez KO w 9. rundzie Artura Szpilkę, w obronie mistrzostwa świata WBC[potrzebny przypis].
21 maja 2016 miała odbyć się walka Wildera z rosyjskim championem Aleksandrem Powietkinem, która niemal w ostatniej chwili została jednak odłożona z powodu pozytywnego wyniku badań antydopingowych Powietkina[9].
16 lipca 2016 przystąpił do czwartej obrony tytułu mistrza świata federacji WBC, pokonując przez RTD w 8 rundzie Chrisa Arreolę (36-5-1, 31 KO)[potrzebny przypis].
25 lutego 2017 pokonał Geralda Washingtona w piątej rundzie przez nokaut techniczny broniąc piąty raz z rzędu tytuł mistrza świata WBC[potrzebny przypis].
4 listopada 2017 w Nowym Jorku znokautował w pierwszej rundzie obowiązkowego pretendenta do tytułu, Bermane’a Stiverne’a (25-2-1, 21 KO). Jego rywal trzykrotnie lądował na macie ringu. Dla Wildera była to szósta z kolei skuteczna obrona mistrzowskiego mistrzowskiego pasa[10].
3 marca 2018 w hali Barclays Center na Brooklynie wygrał przez TKO w dziesiątej rundzie z Kubańczykiem Luisem Ortizem (28-1, 24 KO), broniąc skutecznie po raz siódmy tytułu federacji WBC[11].
Walka z Tysonem Furym edytuj
1 grudnia 2018 w Staples Centre w Los Angeles spotkał się z Tysonem Furym (27-0, 19 KO). Po świetnych dwunastu rundach, podczas których Brytyjczyk dwukrotnie był liczony (w dziewiątej i dwunastej rundzie) sędziowie orzekli remis. Punktowali niejednogłośnie – 115:111 Wilder, 114:112 Fury i 113:113. Dwunasta runda tej walki została uznana za rundę roku 2018 przez Premier Boxing Champions.
Kolejna obrona tytułu edytuj
18 maja 2019 w Barclays Centre w Nowym Jorku przystąpił do dziewiątej obrony tytułu mistrza świata federacji WBC w wadze ciężkiej. Jego rywalem był obowiązkowy pretendent Dominic Breazeale (20-1, 18 KO). Wygrał tę walkę przez nokaut już w pierwszej rundzie.
Rewanż z Tysonem Furym i utrata tytułu edytuj
22 lutego 2020 w Las Vegas przegrał rewanżowy pojedynek z Furym przez techniczny nokaut w siódmej rundzie, tracąc tytuł mistrza świata wagi ciężkiej federacji WBC[12].
Trylogia z Tysonem Fury edytuj
Trzecia walka pomiędzy Tysonem Fury a Deontayem Wilderem odbyła się 9 października 2021 (oryginalnie zaplanowana na 24 lipca 2021 r), po tym jak Tyson Fury miał pozytywny wynik na obecność koronawirusa. Pojedynek wygrał Brytyjczyk przez nokaut w jedenastej rundzie (wcześniej Wilder był liczony w rundzie trzeciej i dziesiątej, zaś Fury dwukrotnie w czwartej).
Wilder vs Parker edytuj
23 grudnia 2023 roku w Rijadzie zmierzył się z byłym mistrzem świata federacji WBO wagi ciężkiej, Josephem Parkerem (34-3, 23 KO). Przegrał jednogłośną decyzją sędziów (108-120, 110-118, 111-118). Stawką walki były pasy WBC International i WBO Inter-Continental[13].
Lista walk na zawodowym ringu edytuj
TKO – techniczny nokaut, KO – nokaut, UD – jednogłośna decyzja, SD- niejednogłośna decyzja, MD – decyzja większości, PTS – walka zakończona na punkty
| Rekord | Wynik | Data | Rywal | Rodzaj | Runda, czas | Miejsce | Uwagi |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 43-3-1 | Przegrana | 23 grudnia 2023 |  Joseph Parker
|
UD | 12 | Kingdom Arena, Rijad, Arabia Saudyjska | |
| 43-2-1 | Zwycięstwo | 16 października 2022 |  Robert Helenius
|
KO | 1 (12), 2:57 | Barclays Center, Nowy Jork, Stany Zjednoczone | |
| 42-2-1 | Przegrana | 9 października 2021 |  Tyson Fury
|
KO | 11 (12), 1:10 | T-Mobile Arena, Las Vegas | Walka o pas mistrzowski WBC |
| 42-1-1 | Przegrana | 22 lutego 2020 | Tyson Fury
|
TKO | 7 (12), 1:39 | MGM Grand Garden Arena, Paradise, Nevada, Stany Zjednoczone | Utrata pasa mistrzowskiego WBC |
| 42-0-1 | Zwycięstwo | 23 listopada 2019 |  Luis Ortiz
|
KO | 7 (12), 2:54 | MGM Grand, Grand Garden Arena, Las Vegas | Obronił tytuł mistrzowski |
| 41-0-1 | Zwycięstwo | 18 maja 2019 |  Dominic Breazeale
|
KO | 1 (12), 2:04 | Barclays Center, Brooklyn | Obronił tytuł mistrzowski |
| 40–0–1 | Remis | 1 grudnia 2018 | Tyson Fury
|
SD | 12 | Staples Centre, Los Angeles, Stany Zjednoczone | Obronił tytuł mistrzowski |
| 40-0 | Zwycięstwo | 3 marca 2018 | Luis Ortiz
|
TKO | 10 (12) 1:34 | Barclays Center, Brooklyn | Obronił tytuł mistrzowski |
| 39-0 | Zwycięstwo | 4 listopada 2017 |  Bermane Stiverne
|
KO | 1 (12), 2:59 | Barclays Center, Nowy Jork, Stany Zjednoczone | Obronił tytuł mistrzowski |
| 38-0 | Zwycięstwo | 25 lutego 2017 | Gerald Washington
|
TKO | 5 (12), 1:45 | Legacy Arena, Birmingham, Alabama, Stany Zjednoczone | Obronił tytuł mistrzowski |
| 37-0 | Zwycięstwo | 16 lipca 2016 | Chris Arreola
|
RTD | 8 (12), 3:00 | Legacy Arena, Birmingham, Alabama, Stany Zjednoczone | Obronił tytuł mistrzowski |
| 36-0 | Zwycięstwo | 16 stycznia 2016 |  Artur Szpilka
|
KO | 9 (12), 2:24 | Barclays Center, Nowy Jork, Stany Zjednoczone | Obronił tytuł mistrzowski |
| 35-0 | Zwycięstwo | 26 września 2015 |  Johann Duhaupas
|
TKO | 11 (12), 0:55 | Legacy Arena, Birmingham (Alabama), Alabama, Stany Zjednoczone | Obronił tytuł mistrzowski |
| 34-0 | Zwycięstwo | 13 czerwca 2015 | Éric Molina
|
KO | 9 (12), 1:03 | Bartow Arena, Birmingham, Alabama, Stany Zjednoczone | Obronił tytuł mistrzowski |
| 33-0 | Zwycięstwo | 17 stycznia 2015 | Bermane Stiverne
|
UD | 12 | MGM Grand Garden Arena, Paradise, Nevada, Stany Zjednoczone | Zdobył tytuł mistrza WBC w wadze ciężkiej |
| 32-0 | Zwycięstwo | 16 sierpnia 2014 | Jason Gavern
|
RTD | 4 (10), 3:00 | StubHub Center, Carson, Kalifornia, Stany Zjednoczone | |
| 31-0 | Zwycięstwo | 15 marca 2014 | Malik Scott
|
KO | 1 (12), 1:36 | Coliseo Rubén Rodríguez, Bayamón, Portoryko | |
| 30-0 | Zwycięstwo | 26 października 2013 | Nicolai Firtha
|
KO | 4 (10), 1:26 | Boardwalk Hall, Atlantic City, New Jersey, Stany Zjednoczone | Utrzymany tytuł wagi ciężkiej WBC Continental Americas |
| 29-0 | Zwycięstwo | 9 sierpnia 2013 |  Siarhiej Lachowicz
|
KO | 1 (10), 1:43 | Fantasy Springs Resort Casino, Indio, Kalifornia, Stany Zjednoczone | Utrzymany tytuł wagi ciężkiej WBC Continental Americas |
| 28-0 | Zwycięstwo | 27 kwietnia 2013 | Audley Harrison
|
TKO | 1 (12), 1:10 | Motorpoint Arena, Sheffield, Wielka Brytania | |
| 27-0 | Zwycięstwo | 13 stycznia 2013 | Matthew Geer
|
TKO | 2 (8), 1:16 | Centro de Convenciones, Villahermosa, Meksyk | |
| 26-0 | Zwycięstwo | 15 grudnia 2012 | Kelvin Price
|
KO | 3 (10), 0:51 | Memorial Sports Arena, Los Angeles, Kalifornia, Stany Zjednoczone | Zdobył tytuł wagi ciężkiej WBC Continental Americas |
| 25-0 | Zwycięstwo | 8 września 2012 | Damon McCreary
|
KO | 2 (10), 0:55 | The Hangar, Costa Mesa, Kalifornia, Stany Zjednoczone | |
| 24-0 | Zwycięstwo | 4 sierpnia 2012 |  Kertson Manswell
|
TKO | 1 (10), 2:10 | Civic Center Expo Hall, Mobile, Alabama, Stany Zjednoczone | |
| 23-0 | Zwycięstwo | 23 czerwca 2012 |  Owen Beck
|
RTD | 3 (8), 3:00 | Killer Buzz Arena, Tuscaloosa, Alabama, Stany Zjednoczone | |
| 22-0 | Zwycięstwo | 26 maja 2012 | Jesse Oltmanns
|
TKO | 1 (8), 0:26 | Oasis Hotel Complex, Cancún, Meksyk | |
| 21-0 | Zwycięstwo | 25 lutego 2012 | Marlon Hayes
|
TKO | 4 (8), 3:00 | Scottrade Center, St. Louis, Missouri, Stany Zjednoczone | |
| 20-0 | Zwycięstwo | 25 listopada 2011 | David Long
|
KO | 1 (8), 1:17 | U.S. Bank Arena, Cincinnati, Ohio, Stany Zjednoczone | |
| 19-0 | Zwycięstwo | 5 listopada 2011 |  Daniel Cota
|
KO | 3 (8), 2:55 | Centro de Convenciones, Cancún, Meksyk | |
| 18-0 | Zwycięstwo | 27 sierpnia 2011 | Dominique Alexander
|
TKO | 2 (6), 2:02 | Water Oaks Farm Arena, Tuscaloosa, Alabama, Stany Zjednoczone | |
| 17-0 | Zwycięstwo | 18 czerwca 2011 | Damon Reed
|
KO | 2 (6), 1:59 | Tuscaloosa Amphitheater, Tuscaloosa, Alabama, Stany Zjednoczone | |
| 16-0 | Zwycięstwo | 6 maja 2011 | Reggie Pena
|
TKO | 1 (6), 2:03 | Fantasy Springs Resort Casino, Indio, Kalifornia, Stany Zjednoczone | |
| 15-0 | Zwycięstwo | 19 lutego 2011 | DeAndrey Abron
|
TKO | 2 (6), 1:23 | Shelton State Community College, Tuscaloosa, Alabama, Stany Zjednoczone | |
| 14-0 | Zwycięstwo | 2 grudnia 2010 | Danny Sheehan
|
KO | 1 (6), 1:48 | Hilton Towers Ballroom, Lafayette, Luizjana, Stany Zjednoczone | |
| 13-0 | Zwycięstwo | 15 października 2010 | Harold Sconiers
|
TKO | 4 (6), 1:09 | Fantasy Springs Resort Casino, Indio, Kalifornia, Stany Zjednoczone | |
| 12-0 | Zwycięstwo | 25 września 2010 | Shannon Caudle
|
KO | 1 (6), 1:04 | Fitzgeralds Casino and Hotel, Tunica Resorts, Missisipi, Stany Zjednoczone | |
| 11-0 | Zwycięstwo | 3 lipca 2010 | Dustin Nichols
|
TKO | 1 (6), 3:00 | Club Palace, Hattiesburg, Missisipi, Stany Zjednoczone | |
| 10-0 | Zwycięstwo | 30 kwietnia 2010 | Alvaro Morales
|
TKO | 3 (6), 1:23 | Tropicana Las Vegas, Paradise, Nevada, Stany Zjednoczone | |
| 9-0 | Zwycięstwo | 2 kwietnia 2010 | Ty Cobb
|
KO | 1 (6), 0:33 | The Joint, Paradise, Nevada, Stany Zjednoczone | |
| 8-0 | Zwycięstwo | 28 listopada 2009 | Jerry Vaughn
|
KO | 1 (6), 1:02 | Duke Energy Convention Center, Cincinnati, Ohio, Stany Zjednoczone | |
| 7-0 | Zwycięstwo | 14 sierpnia 2009 | Travis Allen
|
TKO | 1 (4), 1:30 | Desert Diamond Casino, Tucson, Arizona, Stany Zjednoczone | |
| 6-0 | Zwycięstwo | 26 czerwca 2009 | Kelsey Arnold
|
KO | 1 (4), 1:13 | Desert Diamond Casino, Tucson, Arizona, Stany Zjednoczone | |
| 5-0 | Zwycięstwo | 23 maja 2009 | Charles Brown
|
KO | 1 (6), 0:55 | Duke Energy Convention Center, Cincinnati, Ohio, Stany Zjednoczone. | |
| 4-0 | Zwycięstwo | 24 kwietnia 2009 | Joseph Rabotte
|
KO | 1 (4), 2:33 | UIC Pavilion, Chicago, Illinois, Stany Zjednoczone | |
| 3-0 | Zwycięstwo | 14 marca 2009 | Richard Greene Jr.
|
TKO | 2 (4), 0:11 | Duke Energy Convention Center, Cincinnati, Ohio, Stany Zjednoczone | |
| 2-0 | Zwycięstwo | 6 marca 2009 | Shannon Gray
|
TKO | 1 (4), 2:12 | James M. Trotter Convention Center, Columbus, Missisipi, Stany Zjednoczone | |
| 1-0 | Zwycięstwo | 15 listopada 2008 | Ethan Cox
|
TKO | 2 (4), 2:54 | Memorial Gymnasium, Nashville, Tennessee, Stany Zjednoczone |
Przypisy edytuj
- ↑ BoxRec: Deontay Wilder [online], boxrec.com [dostęp 2019-04-06].
- ↑ Most Opponents Beaten for World Heavyweight Title. [dostęp 2021-02-13]. (ang.).
- ↑ Deontay Wilder Biography and Olympic Results. sports-reference.com. [dostęp 2011-12-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (20 grudnia 2009)]. (ang.).
- ↑ Wilder ekskluzywnie dla BoxingBet. boxingbet.pl. [dostęp 2012-07-16]. (pol.).
- ↑ Deontay Wilder na stronie boxrec.com
- ↑ Deontay Wilder odzyskał mistrzostwo świata dla Ameryki!. bokser.org, 17 stycznia 2015. [dostęp 2015-01-18].
- ↑ Wilder odprawił zaskakująca groźnego Molinę. Bokser.org, 14 czerwca 2015. [dostęp 2015-06-14]. (pol.).
- ↑ 'FRANCUSKI WACH' JOHANN DUHAUPAS PODDANY DOPIERO W 11 RUNDZIE. Bokser.org, 27 września 2015. [dostęp 2015-09-27]. (pol.).
- ↑ WILDER: NIE MA TAKICH SPECYFIKÓW, KTÓRE URATOWAŁYBY POWIETKINA. bokser.org, 2016-05-16. [dostęp 2016-05-16].
- ↑ Marcin Olkiewicz, WILDER ŁATWO ROZPRAWIŁ SIĘ ZE STIVERNE’EM [online], bokser.org [dostęp 2017-11-05].
- ↑ Wilder przetrwał krysys i znokautował Ortiza!. bokser.org, 2018-03-04. [dostęp 2018-03-04].
- ↑ Tyson Fury znokautował Deontaya Wildera. Gypsy King nowym bokserskim mistrzem świata [online], NIEZALEZNA.PL, 23 lutego 2020 [dostęp 2020-02-23].
- ↑ PARKER ZASKOCZYŁ ŚWIAT I POKONAŁ WILDERA! [online], Bokser.org [dostęp 2023-12-25].