Roman Hoscki
Roman Hoscki (Hojski, Hoyski, Hośćki) herbu Kierdeja (ur. ok. 1585, zm. 1635) – kasztelan kijowski w latach 1632–1634, podkomorzy włodzimierski w 1613 roku, starosta włodzimierski w latach 1626–1635[1], wyszogrodzki, członek wspólnoty braci polskich.
 Kierdeja | |
| Data urodzenia |
1585 |
|---|---|
| Data śmierci |
1635 |
| Ród |
Hosccy herbu Kierdeja |
| Rodzice |
Gabriel (Hawryło) |
| Małżeństwo |
Aleksandra z Niemiryczów |
| Wojny i bitwy | |
| Administracja |
kasztelan kijowski, podkomorzy i starosta włodzimierski |
Poseł kijowski na sejm 1619 roku[2]. Jako senator wziął udział w sejmach: 1632 (I) i 1632 (III)[3].
Życiorys edytuj
Urodził się ok. 1585 w polskiej rodzinie szlacheckiej pochodzenia rusińskiego Hosckich herbu Kierdeja. Był synem Gabriela (Hawryła), kasztelana kijowskiego i Katarzyny z Jełowieckich. W młodości podróżował po Europie zachodniej, w latach 1604–1605 studiował na uniwersytetach w Altdorfie i Bazylei. Po powrocie do kraju angażował się w życie polityczne, 7 sierpnia 1607 na sejmiku łuckim został wybrany posłem do króla w sprawie swobód wyznawców prawosławia. W latach 1613 i 1619 był posłem na sejm z ziemi łuckiej. Po 1610 walczył w wojnie polsko-rosyjskiej. W 1614 wchodził w skład komisji urzędującej we Lwowie, a której zadaniem była wypłata żołdu.
Od 1613 używał tytułu podkomorzego włodzimierskiego, w 1618 został po ojcu tenutariuszem intratnego starostwa wyszogorodzkiego obok Kijowa. Od 1625 trzymał włodzimierskie starostwo grodowe, które wykupił na mocy przywileju królewskiego z rąk księcia Adama Sanguszki[4]. Od 1 kwietnia 1632 tytułowany jest kasztelanem kijowskim, mimo że zaprzysiągł ten urząd 30 października.
Deputat na Trybunał Główny Koronny z województwa wołyńskiego w 1606, 1614, 1619, 1624, 1629,[5], 1633/1634 roku[6]
Poseł na sejm nadzwyczajny 1613 roku z województwa wołyńskiego[7]. Był elektorem Władysława IV Wazy z województwa kijowskiego.
Od młodości związany był z braćmi polskimi, jego żona Aleksandra z Niemiryczów również wyznawała unitarianizm. Hoscki formalnie przystąpił do braci polskich w 1617, składając na pół tajnie wyznanie wiary. Pod jego patronatem znajdował się założony w 1600 przez jego ojca zbór w Hoszczy.
Zmarł bezpotomnie przed 10 sierpnia 1635. Dziedziczyła po nim jego siostra Regina księżna Sołomerecka, ostatnia z rodu Hosckich.
Przypisy edytuj
- ↑ Marcin Broniarczyk, Wykształcenie świeckich senatorów w Koronie za Władysława IV. w: Kwartalnik Historyczny. R. 119 nr 2 (2012), s. 278.
- ↑ Henryk Litwin, Równi do równych. Kijowska reprezentacja sejmowa 1569-1648, Warszawa 2009, s. 94.
- ↑ Leszek Andrzej Wierzbicki: Senatorowie koronni na sejmach Rzeczypospolitej. Warszawa, 2017, s. 72.
- ↑ Adam Boniecki: Herbarz polski. T. VII. Warszawa, 1904, s. 363.
- ↑ Henryk Gmiterek, Deputaci województwa wołyńskiego do Trybunału Koronnego z czasów panowania Zygmunta III Wazy, w: Inter Regnum et Ducatum : studia ofiarowane Profesorowi Janowi Tęgowskiemu w siedemdziesiątą rocznicę urodzin, Białystok 2018, s. 145.
- ↑ Олексій Вінниченко: Депутати Коронного трибуналу 1632–1647 рр. W Вісник Львівського університету. Серія історична. Львів, 2009. Вип. 44, s. 299. (ukr.)
- ↑ Janusz Byliński, Dwa sejmy z roku 1613, Wrocław 1984, s. 254.
Bibliografia edytuj
- Wacław Urban: Hoscki Roman. W: Polski Słownik Biograficzny. T. X. Zakład Narodowy Imienia Ossolińskich Wydawnictwo Polskiej Akademii Nauk, reprint Kraków, 1990, s. 26.