Roman Kostorkiewicz

Roman Kostorkiewicz (ur. 15 lutego 1889 w Jarosławiu, zm. 11 listopada 1931 w Zaleszczykach) – oficer artylerii armii austriackiej, Armii Polskiej we Francji i Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Roman Kostorkiewicz
Ilustracja
major geograf major geograf
Data i miejsce urodzenia

15 lutego 1889
Jarosław

Data i miejsce śmierci

11 listopada 1931
Zaleszczyki

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Błękitna Armia
Wojsko Polskie

Jednostki

12 pułk artylerii polowej

Stanowiska

dowódca baterii

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka

Późniejsza praca

kierowniki Urzędu Katastralnego

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Zasługi Wojskowej (w czasie wojny) Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” (w czasie wojny) Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” (w czasie wojny) Krzyż Wojskowy Karola Krzyż Pamiątkowy Mobilizacji 1912–1913

Życiorys

edytuj

Urodził się w rodzinie Wincentego i Józefy z Gorzeńskich. Absolwent Politechniki Lwowskiej. W latach 1912–1913 wziął udział w mobilizacji sił zbrojnych Monarchii Austro-Węgierskiej, wprowadzonej w związku z wojną na Bałkanach, a później walczył na frontach I wojny światowej. Na froncie włoskim dostał się do niewoli. Jego oddziałem macierzystym był pułk armat polowych nr 29, a następnie pułk artylerii polowej nr 2. W czasie służby w c. i k. armii awansował na kolejne stopnie w korpusie oficerów rezerwy artylerii: kadeta (1 stycznia 1913), podporucznika (1 marca 1915) i porucznika (1 listopada 1916)[1][2][3][4].

W grudniu 1918 wstąpił do Armii Polskiej we Francji i razem z nią wrócił do kraju[5]. W składzie 12 pułku artylerii polowej, w stopniu porucznika, walczył na froncie polsko-bolszewickim. W maju 1920, podczas walk o Lewków, ogniem dowodzonej przez siebie 5 baterii umożliwił odwrót oddziałów polskich[5]. Za bohaterstwo w boju został odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari[6].

W 1922, w stopniu majora został przeniesiony do rezerwy[7]. W latach 1923–1924 posiadał przydział w rezerwie do 24 pułku artylerii polowej w Jarosławiu[8][9]. Później został przeniesiony do korpusu oficerów rezerwy geografów i przydzielony do Wojskowego Instytutu Geograficznego[10].

Po zwolnieniu z wojska podjął pracę na stanowisku geometry w Jarosławiu, a w 1928 przeszedł na emeryturę[5]. 17 sierpnia 1928 wojewoda tarnopolski nadał mu „uprawnienie na mierniczego przysięgłego z siedzibą biura w Borszczowie[11]. Jako emerytowany starszy geometra w VIII stopniu służbowym został z dniem 1 stycznia 1931 reaktywowany, mianowany referendarzem miernictwa w dotychczasowym stopniu służbowym i pełniącym obowiązki kierownika Urzędu Katastralnego w Zaleszczykach[12][13]. Zmarł 11 listopada 1931 w Zaleszczykach[14].

Był żonaty, bezdzietny[15].

Ordery i odznaczenia

edytuj

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Schematismus 1914 ↓, s. 785, 816, jako Roman Kostórkiewicz.
  2. Ranglisten 1916 ↓, s. 671, 716.
  3. Ranglisten 1917 ↓, s. 855, 902.
  4. Ranglisten 1918 ↓, s. 1068, 1127.
  5. a b c Polak (red.) 1991 ↓, s. 74.
  6. Turek 1928 ↓, s. 35.
  7. Spis oficerów rezerwy 1922 ↓, s. 135, jako Roman Józef Kostorkiewicz.
  8. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 761, 837.
  9. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 682, 763.
  10. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 21 kwietnia 1932 roku, s. 319.
  11. Ogłoszenie. „Tarnopolski Dziennik Wojewódzki”. 12, s. 15, 1928-10-01. Tarnopol. , tu jako inż. Roman Kostórkiewicz.
  12. Reaktywowani. „Tarnopolski Dziennik Wojewódzki”. 4, s. 55, 1931-03-01. Tarnopol. , tu jako Roman Kostórkiewicz.
  13. Zmarli. „Tarnopolski Dziennik Wojewódzki”. 1, s. 10, 1932-01-01. Tarnopol. , tu jako Roman Kosturkiewicz.
  14. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 21 kwietnia 1932 roku, s. 319, jako mjr rez. Roman Kostórkiewicz.
  15. Polak (red.) 1991 ↓, s. 75.
  16. a b c d e Ranglisten 1918 ↓, s. 1127.

Bibliografia

edytuj