Roman Michałowski (dyplomata)
Roman Stefan Seweryn Michałowski hrabia (ur. 9 lutego 1895 w Krakowie, zm. 14 maja 1974 w Nowym Jorku) – polski dyplomata, podpułkownik dyplomowany artylerii Wojska Polskiego.
 podpułkownik dyplomowany artylerii
| |
| Data i miejsce urodzenia |
9 lutego 1895 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
14 maja 1974 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki |
kadra oficerów artylerii |
| Stanowiska | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
            
| |
.png){kind=small}
Życiorys
edytujUrodził się 9 lutego 1895 w Krakowie[1], w rodzinie Władysława i Ireny z Żółtowskich. W 1913 złożył maturę w c. k. Gimnazjum III w Krakowie[1]. W latach 1913–1914 studiował w Uniwersytecie Oksfordzkim.
W 1914 roku wstąpił do Legionów Polskich i został przydzielony do Kadry Artylerii w Przegorzałach. Następnie był kanonierem w 5 baterii II dywizjonu artylerii. Do 1 sierpnia 1915 roku przebywał na leczeniu. 1 kwietnia 1917 roku został awansowany na chorążego artylerii[2]. Po kryzysie przysięgowym został członkiem Polskiej Organizacji Wojskowej.
Od listopada 1918 roku pełnił służbę w Adiutanturze Generalnej. Od 16 czerwca do 30 listopada 1919 roku był słuchaczem I Kursu Wojennej Szkoły Sztabu Generalnego w Warszawie. Następnie pełnił służbę w Oddziale III Naczelnego Dowództwa Wojska Polskiego. W latach 1920–1922 był słuchaczem Wyższej Szkoły Wojennej w Paryżu (franc. École Supérieure de Guerre)[3]. W czasie studiów jego oddziałem macierzystym był początkowo Oddział V Sztabu Generalnego, a później 2 Pułk Artylerii Polowej Legionów w Kielcach. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku i 71. lokatą w korpusie oficerów artylerii[4]. Na wniosek szefa Sztabu Generalnego, „po pomyślnym ukończeniu studiów”, Minister Spraw Wojskowych przyznał mu „pełne kwalifikacje do pełnienia służby na stanowiskach Sztabu Generalnego” i z dniem 15 lutego 1923 roku przydzielił do Oddziału III Sztabu Generalnego na stanowisko kierownika referatu[5][6]. 31 marca 1924 roku został awansowany na majora ze starszeństwem z 1 lipca 1923 roku i 32. lokatą w korpusie oficerów kawalerii.
W 1924 roku został wyznaczony na stanowisko attaché wojskowego przy Poselstwie Polskim w Londynie[7]. Był wówczas przeniesiony do kadry oficerów artylerii, jako oficer 2 Pułku Artylerii Polowej Legionów[8]. 29 stycznia 1929 roku ogłoszono jego mianowanie na stanowisko attaché wojskowego przy Poselstwie Polskim w Bukareszcie[9][10]. Na podpułkownika został awansowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1931 roku w korpusie oficerów kawalerii. Z dniem 30 kwietnia 1933 roku został przeniesiony do dyspozycji szefa Sztabu Głównego[11]. Następnego dnia został przeniesiony do dyspozycji Ministra Spraw Zagranicznych na okres sześciu miesięcy z zachowaniem dodatku służbowego[12]. Z dniem 31 października 1933 roku został przeniesiony do rezerwy z równoczesnym przeniesieniem w rezerwie do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr I[13].
W latach 1933–1938 sekretarz Ambasady RP w Londynie, następnie radca Poselstwa RP w Tokio. Od 1940 w Nowym Jorku. W latach 1944–1945 był oficerem łącznikowym w amerykańskiej Kwaterze Głównej 6 Grupy Armii. W latach 1948–1952 wykładał w US Military Academy, a następnie na innych uniwersytetach. W 1950 roku był współzałożycielem Związku Polskich Federalistów w Stanach Zjednoczonych. Zmarł 14 maja 1974 roku w Nowym Jorku.
.jpg)
Ordery i odznaczenia
edytuj- Krzyż Niepodległości (6 czerwca 1931)[14]
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski[15]
- Krzyż Walecznych (czterokrotnie)[15]
- Złoty Krzyż Zasługi (10 listopada 1928)[16]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921[15]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości[15]
- Srebrny Medal za Długoletnią Służbę[15]
- Brązowy Medal za Długoletnią Służbę[15]
- Odznaka „Za wierną służbę”[17]
- Krzyż Komandorski Orderu Gwiazdy Rumunii (Rumunia)[15]
- Krzyż Komandorski Orderu Korony Rumunii (Rumunia)[15]
- Medal Koronacyjny Króla Jerzego VI (Wielka Brytania)[15]
- Medal Srebrnego Jubileuszu Króla Jerzego V (Wielka Brytania)[15]
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ a b Sprawozdanie 1913 ↓, s. 131.
- ↑ Lista starszeństwa oficerów Legionów Polskich w dniu oddania Legionów Polskich Wojsku Polskiemu (12 kwietnia 1917), Warszawa 1917, s. 40.
- ↑ Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Dodatek do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 37 z 24 września 1921 roku, s. 9, 769, tu podano, że urodził się 9 stycznia 1895 roku.
- ↑ Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Załącznik do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 13 z 8 czerwca 1922 roku, Zakłady Graficzne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1922, s. 193, tu także podano, że urodził się 9 stycznia 1895 roku.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 7 z 26 stycznia 1923 roku, s. 69.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 10, 717, 817.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 640, 740, 1360.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 431, 453.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 3 z 29 stycznia 1929 roku, s. 9.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 178, 424 tu także podano, że urodził się 1 stycznia 1895 roku.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 5 z 11 kwietnia 1933 roku, s. 83.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 8 z 28 czerwca 1933 roku, s. 142, 148.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 11 z 7 czerwca 1934 roku, s. 140, tu jako datę urodzenia podano również 1 stycznia 1895 roku.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 132, poz. 199 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
- ↑ a b c d e f g h i j Rocznik Służby Zagranicznej Rzeczypospolitej Polskiej według stanu na 1 czerwca 1939. Warszawa: Stowarzyszenie "Samopomoc Urzędników Polskiej Służby Zagranicznej", 1939, s. 218. [dostęp 2022-10-21].
- ↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 634 „w uznaniu zasług, położonych w poszczególnych działach pracy dla wojska”.
- ↑ Na podstawie fotografii [1].
Bibliografia
edytuj- Sprawozdanie trzydzieste dyrekcyi c. k. Gimnazyum III. w Krakowie za rok szkolny 1912/13. Kraków: Nakładem Funduszu Naukowego, 1913.
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Sławomir Łukasiewicz, Trzecia Europa. Polska myśl federalistyczna w Stanach Zjednoczonych 1940–1971, Warszawa - Lublin: Instytut Pamięci Narodowej - Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu 2010, s. 197–221.