Ruxandra Dragomir

tenisistka rumuńska

Ruxandra Dragomir Ilie (ur. 24 października 1972 w Pitești) – rumuńska tenisistka, reprezentantka kraju w Fed Cup, olimpijka.

Ruxandra Dragomir
Ilustracja
Państwo

 Rumunia

Data i miejsce urodzenia

24 października 1972
Pitești

Wzrost

168 cm

Gra

praworęczna, jednoręczny bekhend

Status profesjonalny

1990

Zakończenie kariery

2005

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

4 WTA, 7 ITF

Najwyżej w rankingu

15 (25 sierpnia 1997)

Australian Open

4R (1997, 1998)

Roland Garros

QF (1997)

Wimbledon

3R (1996)

US Open

2R (1994, 1999, 2000)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

5 WTA, 8 ITF

Najwyżej w rankingu

21 (8 września 1997)

Australian Open

3R (1997–1999)

Roland Garros

3R (1997)

Wimbledon

QF (1996)

US Open

2R (1996, 2000, 2002)

Życie prywatne

edytuj

Na początku 2001 roku została żoną Florenta Ilie i od tego czasu używała na kortach podwójnego nazwiska Dragomir Ilie. Trenowana przez Florenta Mihai oraz Gica Vaideanu.

Kariera tenisowa

edytuj

Występy na kortach Rumunka rozpoczęła w 1990 roku, wygrywając przez następne lata kilka turniejów ITF. W 1993 zadebiutowała na kortach światowych, jako zawodniczka z "dziką kartą" na imprezie w Linzu. Na Roland Garros przegrała w czwartej rundzie z Arantxą Sánchez Vicario. Jako juniorka, w 1990 roku, wygrała ten turniej w grze podwójnej, razem z Iriną Spîrleą.

W 1994 roku jej największymi osiągnięciami były czwarta runda Roland Garros (wygrana m.in. nad [13] Magdaleną Maleewą) oraz ćwierćfinał w Pradze – obie imprezy na kortach ziemnych.

1995 – Dragomir zaliczyła pierwszy finał w zawodowym turnieju kobiet – w Maria Lankowitz. Przegrała z najwyżej rozstawioną Wiesner. Po raz pierwszy w karierze awansowała do czołowej pięćdziesiątki rankingu. W Barcelonie dotarła do ćwierćfinału i po raz trzeci z rzędu do czwartej rundy Roland Garros.

W roku 1996 Dragomir wygrała swoje pierwsze tytuły zawodowe. Najpierw zwyciężyła w Budapeszcie, pokonując turniejową jedynkę, Julie Halard-Decugis. Kolejny sukces odniosła w Karlowych Warach, po czym dotarła do półfinału imprezy w Rosemalen, ćwierćfinału w Hamburgu oraz trzeciej rundy Wimbledonu. Po raz pierwszy wystąpiła na letnich igrzyskach olimpijskich w konkurencji gry pojedynczej[1]. Wygrała turniej w Pattaya. Sklasyfikowana wśród dwudziestu pięciu najlepszych zawodniczek świata.

1997 – pierwszy tytuł na kortach trawiastych i jednocześnie czwarty w karierze wywalczyła w Rosmalen. Dotarła do finału w Hamburgu, pokonała Ivę Majoli podczas występu w Italian Open. Na Roland Garros dotarła do ćwierćfinału, w Australian Open była w czwartej rundzie (porażka z doskonale dysponowaną młodą mistrzynią Hingis). To najlepszy sezon w jej karierze, sklasyfikowana w pierwszej dwudziestce rankingu.

1998 – w trzeciej rundzie w Hilton Head wygrała z Sandrine Testud. Wygrała dwusetny mecz w karierze przeciwko Cacic na Amelia Island. Po pokonaniu Jennifer Capriati już w pierwszej rundzie Italian Open, wygrała również z Amandą Coetzer. Tylko raz w sezonie zagrała w turnieju ITF w Prościejoie, gdzie zwyciężyła w singlu.

1999 – po wspaniałych wyczynach na Amelia Island (pokonanie Barbary Schett, Anny Kurnikowej i Magüi Serny) została nagrodzona udziałem w pierwszym od dwóch lat zawodowym finale, który przegrała z Monicą Seles. Wystąpiła w półfinale German Open (pokonując po drodze Janę Novotną), a także w półfinale w New Haven (przegrywając nie z nikim innym, jak z Lindsay Davenport). Sezon po raz drugi w karierze zakończyła w pierwszej dwudziestce rankingu.

2000 – w jedynym finale w sezonie w ’s-Hertogenbosch zwyciężyła swój kolejny tytuł singlowy. W ćwierćfinale tej imprezy pokonała drugą zawodniczkę turnieju, i dziesiątą rakietę świata, Sandrine Testud. W trzech setach przegrała z Martiną Hingis w czwartej rundzie Roland Garros.

2001 – jej najlepszym rezultatem była wygrana w turnieju deblowym w 's-Hertogenbosch, razem z Nadią Pietrową. Panie grały ze sobą w duecie po raz pierwszy. Z Virginią Ruano Pascual osiągnęła finał w Hobarcie. Z powodu kontuzji wycofała się z turnieju w Birmingham. Przegrała jedenaście z dwunastu ostatnich meczów, przed sierpniową przerwą po odpadnięciu w pierwszej rundzie turnieju w Bazylei.

2002 – kontuzja wykluczyła zawodniczkę ze wszystkich startów w sezonie.

2003 – nie pojawiała się na kortach aż do kwietnia. Rezultaty po powrocie były jednak bardzo słabe, wszystkie turnieje (grając z rankingiem specjalnym, jako 111 zawodniczka świata), zakończyła na pierwszej rundzie, przegrywając z tak mało znanymi zawodniczkami, jak Słowaczka Jarmila Gajdošová.

2004 – podczas turniejów korzystała z rankingu specjalnego. Zdołała ograć Zuzanę Ondráškovą w pierwszej rundzie w Miami, ale przegrała już w drugiej z Jeleną Diemientjewą. W pięciu turniejach deblowych ITF uzyskała finały, wygrała trzy z nich.

2005 – dotarła do deblowego półfinału J&S Cup w Warszawie; to jej ostatni występ na światowym korcie. Grała w parze z Kariną Habšudovą.

Wygrane turnieje rangi WTA Tour

edytuj

Gra pojedyncza (4)

edytuj
Data Turniej Kat. ($) Naw. Finalistka Wynik
1. 12/05/1996   Budapeszt, Budapest Grand Prix Kategoria IV 107 500 ziemna   Melanie Schnell 7:6(6), 6:1
2. 15/09/1996   Karlowe Wary, Pupp Czech Open Kategoria IV 160 000 ziemna   Patty Schnyder 6:2, 3:6, 6:4
3. 25/11/1996   Pattaya, Pattaya Women's Open Kategoria IV 107 500 twarda   Tamarine Tanasugarn 7:6, 6:4
4. 21/06/1997   ’s-Hertogenbosch, Heineken Trophy Kategoria III 150 000 twarda   Miriam Oremans 5:7, 6:2, 6:4

Gra podwójna (5)

edytuj

Finały juniorskich turniejów wielkoszlemowych

edytuj

Gra podwójna (1)

edytuj
Końcowy wynik Rok Turniej Nawierzchnia Partnerka Przeciwniczki Wynik finału
Zwyciężczyni 1990 French Open Ceglana   Irina Spîrlea   Tatiana Ignatieva
  Irina Sukhova
6:3, 6:1

Przypisy

edytuj
  1. Ruxandra Dragomir Bio, Stats, and Results [online], Olympics at Sports-Reference.com [dostęp 2017-12-19] [zarchiwizowane z adresu 2012-11-09] (ang.).

Bibliografia

edytuj