Ruxandra Dragomir

Ruxandra Dragomir Ilie (ur. 24 października 1972 w Pitești) – rumuńska tenisistka, reprezentantka kraju w Fed Cup, olimpijka.

Ruxandra Dragomir

Państwo	Rumunia
Data i miejsce urodzenia	24 października 1972 Pitești
Wzrost	168 cm
Gra	praworęczna, jednoręczny bekhend
Status profesjonalny	1990
Zakończenie kariery	2005
Gra pojedyncza
Wygrane turnieje	4 WTA, 7 ITF
Najwyżej w rankingu	15 (25 sierpnia 1997)
Australian Open	4R (1997, 1998)
Roland Garros	QF (1997)
Wimbledon	3R (1996)
US Open	2R (1994, 1999, 2000)
Gra podwójna
Wygrane turnieje	5 WTA, 8 ITF
Najwyżej w rankingu	21 (8 września 1997)
Australian Open	3R (1997–1999)
Roland Garros	3R (1997)
Wimbledon	QF (1996)
US Open	2R (1996, 2000, 2002)

{{Tenisista infobox}} Przestarzałe pola: "masa ciała".

Życie prywatne

Na początku 2001 roku została żoną Florenta Ilie i od tego czasu używała na kortach podwójnego nazwiska Dragomir Ilie. Trenowana przez Florenta Mihai oraz Gica Vaideanu.

Kariera tenisowa

Występy na kortach Rumunka rozpoczęła w 1990 roku, wygrywając przez następne lata kilka turniejów ITF. W 1993 zadebiutowała na kortach światowych, jako zawodniczka z "dziką kartą" na imprezie w Linzu. Na Roland Garros przegrała w czwartej rundzie z Arantxą Sánchez Vicario. Jako juniorka, w 1990 roku, wygrała ten turniej w grze podwójnej, razem z Iriną Spîrleą.

W 1994 roku jej największymi osiągnięciami były czwarta runda Roland Garros (wygrana m.in. nad [13] Magdaleną Maleewą) oraz ćwierćfinał w Pradze – obie imprezy na kortach ziemnych.

1995 – Dragomir zaliczyła pierwszy finał w zawodowym turnieju kobiet – w Maria Lankowitz. Przegrała z najwyżej rozstawioną Wiesner. Po raz pierwszy w karierze awansowała do czołowej pięćdziesiątki rankingu. W Barcelonie dotarła do ćwierćfinału i po raz trzeci z rzędu do czwartej rundy Roland Garros.

W roku 1996 Dragomir wygrała swoje pierwsze tytuły zawodowe. Najpierw zwyciężyła w Budapeszcie, pokonując turniejową jedynkę, Julie Halard-Decugis. Kolejny sukces odniosła w Karlowych Warach, po czym dotarła do półfinału imprezy w Rosemalen, ćwierćfinału w Hamburgu oraz trzeciej rundy Wimbledonu. Po raz pierwszy wystąpiła na letnich igrzyskach olimpijskich w konkurencji gry pojedynczej. Wygrała turniej w Pattaya. Sklasyfikowana wśród dwudziestu pięciu najlepszych zawodniczek świata.

1997 – pierwszy tytuł na kortach trawiastych i jednocześnie czwarty w karierze wywalczyła w Rosmalen. Dotarła do finału w Hamburgu, pokonała Ivę Majoli podczas występu w Italian Open. Na Roland Garros dotarła do ćwierćfinału, w Australian Open była w czwartej rundzie (porażka z doskonale dysponowaną młodą mistrzynią Hingis). To najlepszy sezon w jej karierze, sklasyfikowana w pierwszej dwudziestce rankingu.

1998 – w trzeciej rundzie w Hilton Head wygrała z Sandrine Testud. Wygrała dwusetny mecz w karierze przeciwko Cacic na Amelia Island. Po pokonaniu Jennifer Capriati już w pierwszej rundzie Italian Open, wygrała również z Amandą Coetzer. Tylko raz w sezonie zagrała w turnieju ITF w Prościejoie, gdzie zwyciężyła w singlu.

1999 – po wspaniałych wyczynach na Amelia Island (pokonanie Barbary Schett, Anny Kurnikowej i Magüi Serny) została nagrodzona udziałem w pierwszym od dwóch lat zawodowym finale, który przegrała z Monicą Seles. Wystąpiła w półfinale German Open (pokonując po drodze Janę Novotną), a także w półfinale w New Haven (przegrywając nie z nikim innym, jak z Lindsay Davenport). Sezon po raz drugi w karierze zakończyła w pierwszej dwudziestce rankingu.

2000 – w jedynym finale w sezonie w ’s-Hertogenbosch zwyciężyła swój kolejny tytuł singlowy. W ćwierćfinale tej imprezy pokonała drugą zawodniczkę turnieju, i dziesiątą rakietę świata, Sandrine Testud. W trzech setach przegrała z Martiną Hingis w czwartej rundzie Roland Garros.

2001 – jej najlepszym rezultatem była wygrana w turnieju deblowym w 's-Hertogenbosch, razem z Nadią Pietrową. Panie grały ze sobą w duecie po raz pierwszy. Z Virginią Ruano Pascual osiągnęła finał w Hobarcie. Z powodu kontuzji wycofała się z turnieju w Birmingham. Przegrała jedenaście z dwunastu ostatnich meczów, przed sierpniową przerwą po odpadnięciu w pierwszej rundzie turnieju w Bazylei.

2002 – kontuzja wykluczyła zawodniczkę ze wszystkich startów w sezonie.

2003 – nie pojawiała się na kortach aż do kwietnia. Rezultaty po powrocie były jednak bardzo słabe, wszystkie turnieje (grając z rankingiem specjalnym, jako 111 zawodniczka świata), zakończyła na pierwszej rundzie, przegrywając z tak mało znanymi zawodniczkami, jak Słowaczka Jarmila Gajdošová.

2004 – podczas turniejów korzystała z rankingu specjalnego. Zdołała ograć Zuzanę Ondráškovą w pierwszej rundzie w Miami, ale przegrała już w drugiej z Jeleną Diemientjewą. W pięciu turniejach deblowych ITF uzyskała finały, wygrała trzy z nich.

2005 – dotarła do deblowego półfinału J&S Cup w Warszawie; to jej ostatni występ na światowym korcie. Grała w parze z Kariną Habšudovą.

Wygrane turnieje rangi WTA Tour

Gra pojedyncza (4)

	Data	Turniej	Kat.	($)	Naw.	Finalistka	Wynik
1.	12/05/1996	Budapeszt, Budapest Grand Prix	Kategoria IV	107 500	ziemna	Melanie Schnell	7:6(6), 6:1
2.	15/09/1996	Karlowe Wary, Pupp Czech Open	Kategoria IV	160 000	ziemna	Patty Schnyder	6:2, 3:6, 6:4
3.	25/11/1996	Pattaya, Pattaya Women's Open	Kategoria IV	107 500	twarda	Tamarine Tanasugarn	7:6, 6:4
4.	21/06/1997	’s-Hertogenbosch, Heineken Trophy	Kategoria III	150 000	twarda	Miriam Oremans	5:7, 6:2, 6:4

Gra podwójna (5)

• 1994 Palermo (z Garrone)
• 1995 Bournemouth (z de Swardt)
• 1997 Praga (z Habšudovą)
• 1997 Warszawa (z Gorrochategui)
• 2001 's-Hertogenbosch (z Pietrową)

Finały juniorskich turniejów wielkoszlemowych

Gra podwójna (1)

Końcowy wynik	Rok	Turniej	Nawierzchnia	Partnerka	Przeciwniczki	Wynik finału
Zwyciężczyni	1990	French Open	Ceglana	Irina Spîrlea	Tatiana Ignatieva Irina Sukhova	6:3, 6:1

Bibliografia

• Profil na stronie WTA, Women’s Tennis Association [dostęp 2017-03-04]  (ang.).
• Profil na stronie ITF, International Tennis Federation [dostęp 2017-03-04]  (ang.).
• Profil na stronie Pucharu Billie Jean King, Billie Jean King Cup [dostęp 2017-03-04]  (ang.).