Ryszard Handke (literaturoznawca)
Ryszard Karol Handke (ur. 29 czerwca 1932 w Toruniu[1][2]), zm. 12 października 2010[3]) – polski teoretyk i historyk literatury, pionier polskich badań nad fantastyką literacką.
| Państwo działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data śmierci | |
| profesor nauk humanistycznych | |
| Specjalność: filologia polska, teoria literatury | |
| Alma Mater | |
| Doktorat | |
| Habilitacja | |
| Profesura | |
| Nauczyciel akademicki | |
| Uczelnia | |
| Odznaczenia | |
 
| |
Życiorys edytuj
Był synem Karola Handkego i Marii Handke, z d. Gibińskiej. Jego ojciec był prawnikiem[2].
Od 1940 mieszkał w Łodzi, tam w 1951 ukończył Liceum Ogólnokształcące im. Tadeusza Kościuszki. W tym samym roku rozpoczął studia polonistyczne na Uniwersytecie Łódzkim, od 1953 kontynuował je na Uniwersytecie Warszawskim (ukończył je w 1955). Od 1954 pracował jako redaktor w redakcji polonistycznej Państwowych Zakładów Wydawnictw Szkolnych[2]. W 1962 został zatrudniony w Katedrze Teorii Literatury Uniwersytetu Warszawskiego. Tam w 1968 obronił pracę doktorską Polska proza fantastyczno-naukowa. Zarys rozwoju, próba poetyki napisaną pod kierunkiem Marii Renaty Mayenowej, opublikowaną w 1969 pod tytułem Polska proza fantastyczno-naukowa. Problemy poetyki[2][4]. Książka ta była pierwszą polską książką o science-fiction[1].
W 1980 uzyskał na podstawie pracy Utwór fabularny w perspektywie odbiorcy stopień doktora habilitowanego. Od 1981 do 2000 kierował Zakładem Metodyki Literatury i Teorii Literatury w Instytucie Literatury Polskiej Wydziału Polonistyki UW. W 1991 został mianowany profesorem nadzwyczajnym na Wydziale Polonistyki UW. W 1993 otrzymał tytuł profesora[2][4]. Był twórcą przedmiotu dydaktycznego "teoria lektury"[5].
W 2002 przeszedł na emeryturę na UW, a od 1 października 2003 był zatrudniony w Instytucie Slawistyki Polskiej Akademii Nauk[5]
W latach 1980-1981 był przewodniczącym Komisji Wydziałowej NSZZ „Solidarność” na swoim wydziale[1][2]. Od 1981 do 1993 był członkiem redakcji Pamiętnika Literackiego, w latach 1982-2002 przewodniczącym Stołecznego Komitetu Olimpiady Literatury i Języka Polskiego[5]. od 2008 do śmierci przewodniczył powstałemu w 2008 Stowarzyszeniu imienia Stefana Żeromskiego[6].
W 1983 został odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi, w 1990 Medalem Komisji Edukacji Narodowej[4].
Jego żoną od 1954 była Kwiryna Handke[2], z którą miał córkę Monikę[4].
Publikacje edytuj
- Polska proza fantastyczno-naukowa. Problemy poetyki (1969)
- Utwór fabularny w perspektywie odbiorcy (1982)
- Teoria from narracyjnych w niemieckim kręgu językowym. Antologia (1982) - redakcja
- O czytaniu. Krótki zarys wiedzy o dziele literackim i jego lekturze (1984)
- Spór o SF. Antologia szkiców i esejów o science fiction (1989) - redakcja (wspólnie z Lechem Jęczmykiem i Barbarą Okólską)
- Ze Stanisławem Lemem na szlakach fantastyki naukowej (1991) - w serii Biblioteka Analiz Literackich
- W świecie tekstów i wartości. Szkice z teorii lektury (1991)
- Walka, wojna, wojskowość (2002) - jako 6. tom serii Słownictwo pism Stefana Żeromskiego
Przypisy edytuj
- ↑ a b c Współcześni uczeni polscy. Słownik biograficzny. Tom II. H-Ł, wyd. Ośrodek Przetwarzania Informacji, Warszawa 1999, s. 33-34
- ↑ a b c d e f g Współcześni polscy pisarze i badacze literatury. Słownik biobibliograficzny. Tom trzeci. G-J, wyd. Szkolne i Pedagogiczne, Warszawa 1994, s. 200-201
- ↑ Dnia 12 października 2010 roku zmarł prof. dr hab. Ryszard Handke
- ↑ a b c d Kto jest kim w Polsce. Informator biograficzny. Edycja IV, wyd. Interpress, Warszawa 2001, s. 294
- ↑ a b c 50 lat slawistyki w Polskiej Akademii Nauk (1954-2004). Księga jubileuszowa Instytutu Slawistyki PAN, wyd. Warszawa 2004, s. 268-269
- ↑ Informacja o Stowarzyszeniu