Ryszard Włodzimierz Zyms

Ryszard Włodzimierz Zyms (ur. 2 listopada 1891 w Nurcu, pow. Jędrzejów, zm. 28 grudnia 1954 w Warszawie) – podpułkownik dyplomowany saperów Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy.

Ryszard Włodzimierz Zyms
podpułkownik dyplomowany saperów podpułkownik dyplomowany saperów
Data i miejsce urodzenia

2 listopada 1891
Nurzec

Data i miejsce śmierci

28 grudnia 1954
Warszawa

Przebieg służby
Lata służby

1914–1945

Siły zbrojne

Armia Krajowa

Jednostki

Komenda Główna AK

Stanowiska

szefa wydziału

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa
powstanie warszawskie

Odznaczenia
Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920–1941, dwukrotnie) Złoty Krzyż Zasługi (II RP) Srebrny Krzyż Zasługi (II RP) Medal Zwycięstwa (międzyaliancki)

Życiorys

edytuj

Urodził się 2 listopada 1891 w Nurcu, w rodzinie Karola, absolwent szkoły średniej z maturą. Służył w armii rosyjskiej, gdzie ukończył kurs szkoły oficerskiej saperów. Uczestnik I wojny światowej. W Wojsku Polskim od października 1918. Walczył na froncie wojny polsko-bolszewickiej 1919–1920. Służył w 8 pułku saperów jako oficer nadetatowy, odkomenderowany do Oddziału II Sztabu Generalnego[1], a w 1923 powołany na kurs doszkolenia oficerów saperów w Kościuszkowskim Obozie Szkolnym Saperów[2]. Z dniem 15 grudnia 1924 został przydzielony z 1 pułku saperów do KOSSap. na stanowisko dowódcy kompanii[3]. W latach 1927–1929 był słuchaczem Wyższej Szkole Wojennej w Warszawie. Po ukończeniu Szkoły został przydzielony do Oddziału IV Sztabu Głównego – na stanowisko referenta[4]. Przeniesiony z Oddziału IV Sztabu Głównego na 3-tygodniowy kurs informacyjny broni pancernych dla oficerów sztabowych i dyplomowanych w Centrum Wyszkolenia Broni Pancernych w Modlinie[5]. Po ukończeniu kursu powrócił do Oddziału IV SG. W grudniu 1932 przeniesiony z Oddziału IV Sztabu Głównego na stanowisko dowódcy 1 dywizjonu pociągów pancernych w Jabłonnie[6], dywizjonem dowodził w okresie XI 1932 – XII 1933. W grudniu 1933 objął stanowisko szefa Wydziału Wojskowego w Ministerstwie Przemysłu i Handlu[7]. W okresie 11 czerwca 1937 do września 1939 dowodził batalionem elektrotechnicznym. W kampanii wrześniowej 1939 brał udział na stanowisku dowódcy batalionu elektrotechnicznego, potem od 5 września 1939 dowodził Ośrodkiem Zapasowym Saperów typu specjalnego Nr 1 z Modlina, który 6 września 1939 został ewakuowany z Modlina do m. DomaczewoSławatycze nad Bugiem, później w rejon Kowla. Następnie dowodził oddziałami zmotoryzowanymi w Grupie „Dubno”
Po zakończeniu kampanii wrześniowej powrócił do Warszawy i podjął działalność konspiracyjną w Związku Walki Zbrojnej/AK pod ps. „Szczerba”. Początkowo do 1942 oficer w Wydziale Saperów KG ZWZ/K, potem w okresie października 1942 do października 1943 pełnił funkcję szefa Wydziału Saperów KG AK. Od listopada 1943 pełnił funkcję szefa sztabu Grupy Operacyjnej „Prusy Wschodnie” AK, uczestniczył w powstaniu warszawskim.
Po wojnie mieszkał w Warszawie, gdzie zmarł w 1954, pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera A19-4-14)[8].

Awanse

edytuj

Ordery i odznaczenia

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych nr 75 z 6 grudnia 1923.
  2. Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych nr 35 z 2 czerwca 1923, s. 868.
  3. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 14 stycznia 1925 roku, s. 14.
  4. Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych nr 15 z 23 sierpnia 1929, s. 288.
  5. Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych nr 5 z 3 sierpnia 1931, s. 252.
  6. Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych nr 13 z 9 grudnia 1932, s. 424.
  7. Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych nr 2 z 26 stycznia 1934, s. 12.
  8. Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze
  9. Spis oficerów służących czynnie na dzień 1 czerwca 1921, s. 203.
  10. Łaszczewski 2011 ↓.
  11. Lista starszeństwa oficerów zawodowych 1922, s. 231.
  12. Rocznik oficerski 1928, s. 583, 593.
  13. Rocznik oficerski 1939, s. 243, 811.
  14. M.P. z 1932 r. nr 64, poz. 82.
  15. Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych nr 8 z 4 lipca 1932, s. 332.
  16. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 11 listopada 1938, s. 24.
  17. M.P. z 1928 r. nr 65, poz. 89.
  18. Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych nr 6 z 19 marca 1928, s. 58.
  19. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 11 listopada 1933 roku, s. 295.

Bibliografia

edytuj
  • Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-02-09].
  • Rocznik Oficerski 1923, s. 888, 907.
  • Rocznik Oficerski 1924, s. 797, 830.
  • Rocznik Oficerski 1928, s. 583, 593.
  • Rocznik Oficerski 1932, s. 249, 739.
  • Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939; stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Księgarnia Akademicka Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego, 2006. ISBN 83-7188-899-6.
  • Tadeusz Łaszczewski: Lubelszczyzna - 1939 r. nazwiska T – Ż. Janusz Stankiewicz, 2011. [dostęp 2019-07-02].