Sędzioł asamski

(Przekierowano z Sędzioł assamski)

Sędzioł asamski[3] (Harpactes wardi) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny trogonów (Trogonidae). Występuje w południowo-wschodniej Azji. Nie jest zagrożony wyginięciem.

Sędzioł asamski
Harpactes wardi[1]
(Kinnear, 1927)
Ilustracja
Samiec; Arunachal Pradesh, Indie
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

trogony

Rodzina

trogony

Rodzaj

Harpactes

Gatunek

sędzioł asamski

Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]

Taksonomia edytuj

Po raz pierwszy gatunek opisał szkocki zoolog i ornitolog Norman Boyd Kinnear. Opis ukazał się w 1927 na łamach „Bulletin of the British Ornithologists’ Club”. Holotyp pochodził z północnej Mjanmy (koordynaty: 28°08′N 97°20′E/28,133333 97,333333, wysokość około 2430 m n.p.m. <8000 stóp>), prawdopodobnie była to samica. W posiadanie okazu wszedł wpierw Frank Kingdon-Ward. Sam okaz został odstrzelony łukiem przez tubylca 29 października 1926, a następnie ofiarowany właśnie Kingdon-Wardowi. Kinnear przydzielił sędziołowi asamskiemu nazwę Pyrotrogon wardi[4]. Obecnie (2022) akceptowana przez Międzynarodowy Komitet Ornitologiczny nazwa to Harpactes wardi. Gatunek monotypowy[5][6].

Morfologia edytuj

 
Samica; Arunachal Pradesh, Indie

Długość ciała wynosi 35–38 cm, masa ciała 115–120 g[5]. Wymiary szczegółowe holotypu: długość skrzydła 175 mm, ogona 228 mm, skoku 17 mm, widocznej górnej krawędzi dzioba 18 mm[4]. Występuje dymorfizm płciowy w upierzeniu. U samca dziób ma głęboką, różową barwę, występuje jasnoniebieska obrączka oczna. Głowę, pierś i górne partie ciała porastają pióra łupkowoszare, miejscami widać kasztanowy odcień. Czoło i brew czerwonoróżowe[5]. Spód ciała i zewnętrzne sterówki również mają różowy kolor. Samica jest ogółem bardziej brązowa, do tego czoło ma nie różowe, a żółte[7]. Ponadto jej trzy zewnętrzne pary sterówek są w około ⅔ czarne na chorągiewkach wewnętrznych i w ½ czarne na chorągiewkach zewnętrznych – pozostałe części mają złocistożółty kolor. Głowa, szyja i grzbiet są, według autora opisu holotypu, ciemnooliwkowe; kuper jaśniejszy. Lotki I rzędu czarne, lotki 2–7 mają wąską, białą krawędź. Pierś i gardło samicy są oliwkowobrązowe ze śladami żółci, za to brzuch, okolice kloaki i pokrywy podogonowe mają jaskrawy, żółtopomarańczowy kolor[4].

Zasięg występowania edytuj

Zasięg występowania sędzioła asamskiego rozciąga się od Bhutanu i północno-wschodnich Indii poprzez północną i wschodnią Mjanmę po południowe Chiny (zachodni Junnan). H. wardi podawany był również z północnego Wietnamu (dawny Tonkin), jednak brak współczesnych obserwacji[5]. Ogółem występuje on we wschodnich Himalajach. W Bhutanie występuje lokalnie i nielicznie, jednak bywa regularnie obserwowany także i współcześnie. W Indiach wykazany ze stanów Arunachal Pradesh, Bengal Zachodni i Sikkim, prawdopodobnie występuje tylko lokalnie i jest rzadki. W Mjanmie sędzioły asamskie bywały lokalnie pospolite na północy kraju, ale brak współczesnych obserwacji i w skali krajowej przypuszczalnie są rzadkie[8].

Ekologia edytuj

Środowiskiem życia sędziołów asamskich są niższe piętra, podszyt i zarośla bambusów w subtropikalnych lasach[5] wiecznie zielonych. Obserwowane były na wysokości 1500–3200 m n.p.m., prawdopodobnie podczas zimy schodzą na niższe wysokości, do 1220 m n.p.m. w niektórych miejscach[8]. Pożywienie stanowią bezkręgowce, w tym ćmy, patyczaki, prostoskrzydłe i chrząszcze; zjadają również jagody. Osobniki w kondycji rozrodczej były znajdywane późnym marcem i wczesnym kwietniem, poza tym brak informacji o rozrodzie[5].

Status zagrożenia edytuj

IUCN od 2023 roku uznaje sędzioła asamskiego za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern; stan w 2023)). Wcześniej, od 2000 roku był uznawany za bliski zagrożenia (NT, Near Threatened). Ta ranga była otrzymana także w 1988, a w latach 1994 i 1996 miał status narażonego na wyginięcie (VU, Vulnerable). Według BirdLife International populacja ma trend spadkowy. Zagrożeniem dla gatunku jest wycinka lasów oraz naprzemienne zakładanie upraw i oczekiwanie, aż roślinność wróci do poprzedniego stanu (shifting cultivation), prawdopodobnie również polowania[8].

Przypisy edytuj

  1. Harpactes wardi, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. Harpactes wardi, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  3. Systematyka i nazwy polskie za: Paweł Mielczarek, Marek Kuziemko: Rodzina: Trogonidae Lesson, 1828 - trogony - Trogons (wersja: 2019-07-21). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2019-11-13].
  4. a b c K. N. Kinnear. Pyrotrogon wardi, sp. nov.. „Bulletin of the British Ornithologists' Club”. 47, s. 112, 1927. 
  5. a b c d e f Collar, N.: Ward's Trogon (Harpactes wardi). [w:] del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (eds.). Handbook of the Birds of the World Alive [on-line]. 2015). [zarchiwizowane z tego adresu (22 grudnia 2015)].
  6. F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): IOC World Bird List (v12.2). [dostęp 2022-12-19]. (ang.).
  7. Richard Grimmett, Carol Inskipp, Tim Inskipp: Birds of the Indian Subcontinent: India, Pakistan, Sri Lanka, Nepal, Bhutan, Bangladesh and the Maldives. Bloomsburry Publishing, 2013, s. 236. ISBN 978-1-4081-6264-4.
  8. a b c Species factsheet: Harpactes wardi. BirdLife International, 2023. [dostęp 2023-12-14]. (ang.).

Linki zewnętrzne edytuj