S 90niemiecki niszczyciel z początku XX wieku i okresu I wojny światowej. Należał do pierwszego typu niemieckich niszczycieli S 90 (klasyfikowanego oficjalnie jako "torpedowce pełnomorskie" lub "duże torpedowce"). Służył na wodach chińskich, gdzie został zatopiony przez załogę w 1914 roku. Odznaczył się zatopieniem japońskiego krążownika „Takachiho”.

S 90
Ilustracja
Klasa

niszczyciel

Typ

S 90

Historia
Stocznia

Schichau, Elbląg

Położenie stępki

1898

Wodowanie

26 lipca 1899

 Kaiserliche Marine
Wejście do służby

24 października 1899

Los okrętu

samozatopiony 17 października 1914

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

310 t projektowa
394 t pełna

Długość

63 m

Szerokość

7 m

Zanurzenie

2,83 m

Napęd
3 kotły parowe
2 pionowe 3-cylindrowe maszyny parowe potrójnego rozprężania, moc indykowana 5900 KM, 2 śruby
Prędkość

26,5 węzłów

Zasięg

830 Mm przy 17 w

Uzbrojenie
3 armaty kal. 50 mm L/40 (3x1)
3 wyrzutnie torped 450 mm (3x1)
Załoga

57 (2 oficerów)

Budowa edytuj

Stępkę pod budowę okrętu położono w 1898 roku[1] w niemieckiej stoczni Schichau w Elblągu (wówczas Elbing), pod numerem budowy 644[2]. Był on pierwszym okrętem typu, określanego od niego typem S 90. Okręt wodowano 26 lipca 1899, a wszedł do służby w Kaiserliche Marine 24 października 1899.

Służba edytuj

 
„S 90” w 1901

S 90 służył od początku na wodach chińskich, bazując w niemieckiej kolonii Qingdao; do 1902 roku – wraz z S 91 i S 92[2]. Z uwagi na służbę zagraniczną, wyjątkowo wśród niemieckich torpedowców i niszczycieli, były one malowane początkowo na biało, z żółtymi nadbudówkami i kominami. Od połowy 1912 S 90 był malowany na szaro (inne: na czarno)[3].

Po wybuchu I wojny światowej nadal służył w Qingdao. Podczas japońsko-brytyjskiego oblężenia Qingdao w nocy 17 października 1914 S 90 wyszedł z bazy i storpedował japoński krążownik „Takachiho”, który w następstwie tego zatonął. Nie mogąc jednak przerwać blokady morskiej, S 90 wyrzucił się na brzeg[4] ok. 35 mil na południowy zachód od Qingdao, w rejonie pozycji 35°32′N 119°36′E/35,533333 119,600000[2].

Przypisy edytuj

  1. S. Trubicyn, s.31
  2. a b c E. Gröner, ss.42-43
  3. E. Gröner, ss.14, 43
  4. Roger Chesneau, Eugène Kolesnik (red.): Conway's All the World's Fighting Ships, 1860–1905. London: Conway Maritime Press, 1979, s. 265.

Bibliografia edytuj

  • Erich Gröner: Die deutschen Kriegsschiffe 1815-1945. Band 2: Torpedoboote, Zerstörer, Schnellboote, Minensuchboote, Minenräumboote, Koblencja: Bernard & Graefe Verlag, 1983, ISBN 3-7637-4801-6, (niem.)
  • S.W. Trubicyn, Eskadriennyje minonoscy i minonoscy Giermanii (1871-1918 gg.), Sankt Peteresburg, 2000, (ros.)