STS-61-B (ang. Space Transportation System) – druga misja wahadłowca kosmicznego Atlantis i dwudziesta trzecia programu lotów wahadłowców[1].

STS-61-B
Emblemat STS-61-B
Dane misji
Indeks COSPAR

1985-109A

Zaangażowani

Stany Zjednoczone NASA

Oznaczenie kodowe

STS-61-B

Pojazd
Wahadłowiec

Atlantis

Załoga
Zdjęcie STS-61-B
Z tyłu od lewej stoją: Charles Walker, Jerry Ross, Mary Cleave, Sherwood Spring i Rodolfo Neri Vela. W pierwszym rzędzie od lewej: Bryan O’Connor oraz Brewster Shaw.
Start
Miejsce startu

Stany Zjednoczone, KSC, LC39-A

Początek misji

27 listopada 1985 00:29:00 UTC

Orbita okołoziemska
Apogeum

417 km

Lądowanie
Miejsce lądowania

Edwards AFB, Pas startowy 22

Lądowanie

3 grudnia 1985 21:33:49 UTC

Czas trwania misji

6 dni, 21 godz, 4 min, 49 s

Przebyta odległość

4 568 883 km

Program lotów wahadłowców

Załoga edytuj

źródło[1][2][3]
*(liczba w nawiasie oznacza liczbę lotów odbytych przez każdego z astronautów)

Parametry misji edytuj

Cel misji edytuj

Umieszczenie na orbicie satelitów telekomunikacyjnych Satcom KU-2, Morelos 2 oraz Aussat-2[1].

Przebieg misji edytuj

Start edytuj

źródło[2]

Start z przylądka Canaveral nastąpił 27 listopada 1985 roku o godzinie 00:29 GMT. Był to drugi nocny start, a pierwszy przy doskonałej pogodzie. Dzięki temu wzlot był obserwowany z odległości kilkuset kilometrów. Świadkowie dostrzegli odrzucenie rakiet startowych SRB, które nastąpiło na wysokości ponad 50 km. Główne silniki SSME pracowały 8,5 min. Po półgodzinnej przerwie uruchomiono na trzy minuty silniki manewrowe OMS, dzięki czemu Atlantis znalazł się na orbicie przebiegającej na wysokości 350 km.

Umieszczenie satelitów edytuj

źródło[2]

W drugim dniu lotu, 28 listopada 1985 astronauci wyładowali dwa satelity telekomunikacyjne. Pierwszy z nich, Morelos 2, był obiektem przeznaczonym dla tworzonej na potrzeby Meksyku krajowej sieci łącznościowej. Nadzorowanie operacji było jednym z zadań Rodolfo Noriego. Drugi satelita, Aussat 2, wprowadzony na orbitę był własnością Australii. Trzeci, Satcom KU-2, został umieszczony wstępnie na niskiej orbicie 29 listopada 1985. Był przeznaczony dla amerykańskiej firmy RCA. Po uruchomieniu pomocniczego silnika rakietowego satelita znalazł się najpierw na wydłużonej orbicie przejściowej, a następnie na geostacjonarnej. Nastąpiło to 1 grudnia 1985. Również wcześniejsze manewry umieszczenia na orbicie geosynchronicznej satelitów Morelos i Aussat zostały zrealizowane bez problemów.

Spacery kosmiczne edytuj

źródło[2]

Po wyładowaniu satelitów załoga skupiła się na dwóch spacerach kosmicznych. Astronauci Spring i Ross wychodzili przez śluzę powietrzną na dolnym pokładzie do otwartej ładowni. Zajmowali się budową i demontażem prototypowych konstrukcji szkieletowych, które w przyszłości miały posłużyć do łączenia ze sobą modułów stacji kosmicznej. Łączone przez nich rurki metalowe utworzyły wieżę wysokości 14,5 m złożoną z 10 łączonych zatrzaskowo sekcji oraz odwróconą piramidę o boku 3,5 m. Czynności montażu oraz rozbierania konstrukcji były powtarzane wiele razy. Astronauci w pełni wykonali swe zadania, a ich czynności były rejestrowane.

  • EVA-1 (30 listopada 1985, 5 godz. 34 min): S. Spring, J. Ross[2].
  • EVA-2 (1 grudnia 1985, 6 godz. 46 min): S. Spring, J. Ross[2].

Doświadczenia edytuj

Charles Walker nadzorował w czasie misji działanie kolumny rektyfikacyjnej, która służyła do otrzymywania czystego hormonu przeciwdziałającego anemii. Uzyskane porcje substancji biologicznie czynnej posłużyły do testów na zwierzętach. Rodolfo Neri zajmował się eksperymentami biomedycznymi przygotowanymi przez uczonych meksykańskich. Jednym z kolejnych doświadczeń przeprowadzonych w czasie misji STS-61-B było wykonywanie, za pomocą specjalnego sprzętu fotograficznego zdjęć nawiedzonych suszą obszarów Afryki – w celu poszukiwania podziemnych zbiorników wody.
W przedostatnim dniu wyprawy Neri stał się główną postacią prowadzonej via Ośrodek Kierowania Lotem konferencji prasowej. Wypraw STS-61-B zakończyła się po przebyciu około 4,5 mln km lądowaniem na pięciokilometrowym pasie w bazie Edwards w Kalifornii, 3 grudnia 1985 roku o 21:34 GMT[2].

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. a b c Tomáš Přibyl: Dzień, w którym nie wróciła COLUMBIA. Bielsko-Biała: Wydawnictwo >DEBIT<, 2003, s. 165. ISBN 83-7167-224-1.
  2. a b c d e f g Jerzy Wierzbowski. Wyprawy STS. „Astronautyka”. 4 (1986), s. 8-12, czerwiec 1986. Polskie Towarzystwo Astronautyczne. ISSN 0004-623x. (pol.). 
  3. Robert Godwin: Space Shuttle. Warszawa: Prószyński Media Sp. z o.o., 2011, s. 57, seria: Historia podboju Kosmosu. ISBN 978-83-7648-973-5.

Linki zewnętrzne edytuj