Kolczakówka białobeżowa

gatunek grzybów
(Przekierowano z Sarcodon underwoodii)

Kolczakówka białobeżowa (Hydnellum underwoodii Banker) – gatunek grzybów należący do rodziny kolcownicowatych (Bankeraceae)[1].

Kolczakówka białobeżowa
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

grzyby

Typ

podstawczaki

Klasa

pieczarniaki

Rząd

chropiatkowce

Rodzina

kolcownicowate

Rodzaj

kolczakówka

Gatunek

kolczakówka białobeżowa

Nazwa systematyczna
Hydnellum underwoodii Banker
Mem. Torrey bot. Club 12(2): 147 (1906)

Systematyka i nazewnictwo edytuj

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Hydnellum, Bankeraceae, Thelephorales, Incertae sedis, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].

Po raz pierwszy takson ten opisał w 1906 r. Howard James Banker. Synonimy[2]:

  • Hydnum murrillii (Banker) Sacc. & Trotter 1925
  • Hydnum radicatum (Banker) Sacc. & Trotter 1925
  • Hydnum underwoodii (Banker) Sacc. & Trotter 1912
  • Sarcodon murrillii Banker 1913
  • Sarcodon radicatus Banker 1913
  • Sarcodon underwoodii Banker 1906

Nazwa polska na podstawie rekomendacji Komisji ds. Polskiego Nazewnictwa Grzybów przy Polskim Towarzystwie Mykologicznym[3]. W niektórych opracowaniach występuje pod nazwą sarniak białobeżowy[4].

Morfologia edytuj

Kapelusz

Średnica 7–10 cm. Powierzchnia czerwonawo-brązowa, potem żółtawo-brązowa, pokryta łuskami, które z wiekiem stają się coraz większe[5].

Hymenofor

Kolczasty. Kolce jednokolorowe, na końcach jaśniejsze, krótkie, do 3 mm długości[5].

Trzon

Wysokość 2–5 cm, średnica 0,5–1,2 cm. Powierzchnia różowobrązowa, kutnerowata[4].

Miąższ

Biały, po uszkodzeniu powoli różowiejący, a w ciągu dwunastu godzin zmieniający barwę na brązową. Ma mączny zapach i smak od lekko do bardzo gorzkiego[5].

Zarodniki

Od kulistych do elipsoidalnych, nieamyloidalne, 5–6 (6,5) × 4,8–5,5 (6) µm[5].

Występowanie i siedlisko edytuj

Kolczakówka białobeżowa po raz pierwszy opisana została w Ameryce Północnej. Miejscami jest tam dość częsta. W Europie podano pojedyncze jej stanowiska w Holandii, Francji i Belgii. Przeprowadzone w 2020 r. badania molekularne wykazały jednak, że wszystkie europejskie okazy zaliczone do tego gatunku należą do innych gatunków. W Polsce znane jest tylko jedno stanowisko kolczakówki białobeżowej, już historyczne i na dokładkę wątpliwe. Podał je Eichler w 1914 r. w miejscowości Międzyrzec Podlaski. Mimo to w latach 1995–2004 gatunek ten podlegał ochronie częściowej, a od roku 2004 podlega ochronie ścisłej bez możliwości zastosowania wyłączeń spod ochrony uzasadnionych względami gospodarki rolnej, leśnej lub rybackiej[4].

Naziemny grzyb mykoryzowy współżyjący z dębami. Występuje w lasach liściastych[4].

Przypisy edytuj

  1. a b Index Fungorum [online] [dostęp 2013-11-28].
  2. Species Fungorum [online] [dostęp 2013-11-28].
  3. Rekomendacja nr 2/2021 Komisji ds. Polskiego Nazewnictwa Grzybów Polskiego Towarzystwa Mykologicznego [online] [dostęp 2021-07-19].
  4. a b c d Anna Kujawa, Małgorzata Ruszkiewicz-Michalska, Izabela L. Kałucka (red.), Grzyby chronione Polski. Rozmieszczenie, zagrożenia, rekomendacje ochronne, Poznań: Instytut Środowiska Rolniczego i Leśnego Polskiej Akademii Nauk, 2020, ISBN 978-83-938379-8-4.
  5. a b c d Hydnellum underwoodii / Hydne de Underwood [online], Mycoquébec [dostęp 2021-11-17].