Wikipedia

Saul Newman

brytyjsko-australijski politolog i filozof

Saul Newman (ur. 22 marca 1972) – brytyjsko-australijski politolog, filozof oraz wykładowca. Znany szczególnie ze swojego wkładu w rozwój myśli postanarchistycznej[1].

Saul Newman
Ilustracja
profesor nauk społecznych
Specjalność: politologia
Alma Mater

Uniwersytet Nowej Południowej Walii

Doktorat

1998 – politologia
Uniwersytet Nowej Południowej Walii

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Goldsmiths -University of London

Stanowisko

profesor

Życiorys edytuj

Studia licencjackie ukończył w 1993 na University of Sydney. Następnie w 1994 ukończył studia magisterskie na Uniwersytecie Nowej Południowej Walii, a w 1998 na tej samej uczelni obronił doktorat z nauk politycznych[2].

Saul Newman jest znany przede wszystkim ze swojego wkładu w rozwój teorii postanarchizmu[1][3]. Termin „postanarchizm” przyjął jako ogólne określenie filozofii politycznych filtrujących XIX-wieczny anarchizm przez pryzmat poststrukturalizmu, a następnie spopularyzował go w swojej książce z 2001 From Bakunin to Lacan (pol. Od Bakunina do Lacana). W ten sposób odrzuca szereg koncepcji tradycyjnie kojarzonych z anarchizmem, w tym esencjalizm, „pozytywną” ludzką naturę i koncepcję rewolucji[4]. Powiązania między poststrukturalizmem a anarchizmem rozwinęli również myśliciele tacy jak Todd May i Lewis Call.

Newman zajmuje się również analizą myśli Maxa Stirnera, autora książki Jedyny i jego własność. Uważa niemieckiego filozofa za kluczową postać w opracowaniu nowej radykalnej krytyki zachodniego społeczeństwa. Określa go proto-poststrukturalistą, który z jednej strony wyprzedza takich filozofów jak Michel Foucault, Jacques Lacan, Gillesa Deleuze'a i Jacques'a Derridy, ale z drugiej już ich przewyższa, udowadniając to czego oni nie mogli, mianowicie utwierdzając grunt pod „nieesencjalistyczną” krytykę obecnego liberalnego społeczeństwa kapitalistycznego. Interpretacja Stirnera przez Newmana zyskała pewien stopień uwagi, w tym poparcie Ernesto Laclau, który dostarczył przedmowę do From Bakunin to Lacan[4].

Publikacje edytuj

  • Ethnoregional Conflict in Democracies: Mostly Ballots, Rarely Bullets (1996)[5]
  • From Bakunin to Lacan. Anti-Authoritarianism and the Dislocation of Power (2001)
  • Power and Politics in Poststructuralist Thought: New Theories of the Political (2005)
  • Unstable Universalities: Postmodernity and Radical Politics (2007)
  • Politics Most Unusual: Violence, Sovereignty and Democracy in the 'War on Terror' (2009)
  • The Politics of Post Anarchism (2010)
  • Max Stirner (redakcja; 2011)
  • Postanarchizm (2015; polskie wydanie 2022)
  • Anarchism Today (redakcja razem z Carl Levy; 2013)
  • Political Theology: a Critical Introduction (2018)

Przypisy edytuj

  1. ↑ a b Professor Saul Newman [online], Goldsmiths, University of London [dostęp 2021-01-06] [zarchiwizowane z adresu 2020-10-12] (ang.).
  2. ↑ Saul Newman [online], goldsmiths.academia.edu [dostęp 2021-01-06] (ang.).
  3. ↑ Jason Adams, Postanarchizm w pigułce, [w:] Postanarchizm, Inny Świat, 2006 [zarchiwizowane z adresu 2020-10-28] (pol.).
  4. ↑ a b Saul Newman, From Bakunin to Lacan: Anti-Authoritarianism and the Dislocation of Power [online], citeseerx.ist.psu.edu, 2001 [dostęp 2021-01-06] [zarchiwizowane z adresu 2021-01-06] (ang.).
  5. ↑ Saul Newman, Ethnoregional Conflict in Democracies: Mostly Ballots, Rarely Bullets, Greenwood Publishing Group, 1996, ISBN 978-0-313-30039-4 [dostęp 2021-01-06] (ang.).

Linki zewnętrzne edytuj


Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Saul_Newman&oldid=72193596”