Schronisko Większe w Ostrężniku
Schronisko Większe w Ostrężniku, znane także jako Schronisko Małe w Ostrężniku – jaskinia w skale Ostrężnik, w pobliżu osady Ostrężnik, w województwie śląskim, w powiecie częstochowskim, w gminie Niegowa. Znajduje się na porośniętym lasem wzniesieniu, w odległości około 170 m na południe od drogi wojewódzkiej nr 793[1]. Pod względem geograficznym położona jest w Dolinie Wiercicy na Wyżynie Częstochowskiej[2] i znajduje się na terenie rezerwatu przyrody Ostrężnik[3]. Administracyjnie należy do wsi Siedlec[1].
Plan jaskini | |
Plan Jaskini Ostrężnickiej oraz Schroniska Mniejszego i Większego w Ostrężniku | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Położenie | |
Właściciel |
Skarb Państwa |
Długość |
12 m |
Głębokość |
0 m |
Wysokość otworów |
345 m n.p.m. |
Wysokość otworów nad dnem doliny |
15 m |
Ekspozycja otworów |
ku północnemu wschodowi |
Kod |
J.Cz.II-03.35 |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa śląskiego | |
Położenie na mapie powiatu częstochowskiego | |
Położenie na mapie gminy Janów | |
50°40′29″N 19°24′05″E/50,674806 19,401333 | |
Strona internetowa |
Opis jaskini
edytujSkała, w której znajduje się jaskinia, swoim wyglądem przypomina blok sera szwajcarskiego, jest w niej bowiem kilka jaskiń z wieloma komorami. Największa z nich to Jaskinia Ostrężnicka z kilkoma otworami. Otwór Schroniska Mniejszego w Ostrężniku znajduje się w odległości 10 m na północny zachód od jej głównego otworu i 10 m wyżej. Ma postać ukośnej szczeliny o wysokości 3 m, szerokości 2 m i znajduje się przed nim duży skalny blok częściowo go przesłaniający. Od otworu biegnie na południowy zachód korytarz o długości 6 m, szerokości około 1,5 m i wysokości do 1 m. Na jego końcu jest niewielka salka o średnicy około 1,5 m. Na przedłużeniu korytarza odbiega od niej niedostępna dla ludzi szczelina. Po prawej stronie tuż za otworem korytarza jest jeszcze drugi, równoległy korytarzyk o długości 4 m, wysokości do 1,2 m i szerokości 1 m[3].
Jaskinia powstała w późnojurajskich wapieniach skalistych i jest takiego samego pochodzenia jak Jaskinia Ostrężnicka. Utworzyła się na dwóch szczelinach, które zostały rozmyte przez wodę. Jej salka to kocioł eworsyjny. Powstała w strefie freatycznej, świadczy o tym kulisty przekrój korytarza głównego. W salce zachowały się niewielkie resztki nacieków jaskiniowych w postaci polew i draperii. Dno głównego korytarzyka jest piaszczysto-próchniczne, bocznego piaszczyste, a spąg w salce jest kamienisty. Uboga roślinność (mchy i wątrobowce) rozwija się tylko przy otworze wejściowym[3].
-
Główny otwór Jaskini Ostrężnickiej (po lewej), otwór Schroniska Większego (na środku) i Mniejszego (po prawej)
-
Otwór schroniska na szczelinie
-
Korytarz główny
-
Widok z korytarza
Historia poznania i dokumentacji
edytujSchronisko zapewne znane było od dawna. Po raz pierwszy zinwentaryzował go Kazimierz Kowalski w 1951 r. nadając mu nazwę Schronisko Małe w Ostrężniku. Zauważył, że jego piaszczysto-gliniaste namulisko zostało wybrane do głębokości 0,5 m, prawdopodobnie przez poszukiwaczy kalcytu. Nie stwierdził w nim obecności żadnych kości ani przedmiotów[4]. Dokumentację i plan schroniska opracował M. Czepiel w 2001 r.[3]
W tej samej skale Ostrężnik i blisko Schroniska Większego znajdują się jeszcze dwie inne jaskinie: Jaskinia Ostrężnicka i Schronisko Mniejsze w Ostrężniku, a nieco dalej Schronisko naprzeciw Jaskini Ostrężnickiej, Schronisko naprzeciw Jaskini Ostrężnickiej Drugie, Schronisko za Fosą, Szczelina w Ostrężniku Pierwsza i Szczelina w Ostrężniku Druga[5].
Przypisy
edytuj- ↑ a b Geoportal. Mapa topograficzna i lotnicza [online] [dostęp 2019-04-07] .
- ↑ Jerzy Kondracki, Geografia regionalna Polski, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1998, ISBN 83-01-12479-2 .
- ↑ a b c d M. Czepiel , J. Zygmunt , Schronisko Większe w Ostrężniku, [w:] Jaskinie Polski [online], Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [dostęp 2021-09-14] .
- ↑ Kazimierz Kowalski, Jaskinie Polski. Tom I, Warszawa: Państwowe Muzeum Archeologiczne, 1951 .
- ↑ Jaskinie Polski [online], Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [dostęp 2018-11-17] .