Schronisko na Świniuszce

Schronisko na Świniuszce – obiekt jaskiniowy na wzniesieniu Świniuszka, we wsi Rodaki, w gminie Klucze, w powiecie olkuskim, w województwie małopolskim[1]. Wzniesienie to należy do mikroregionu Pasmo Niegowonicko-Smoleńskie na Wyżynie Częstochowskiej będącej częścią Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej[2].

Schronisko na Świniuszce
Plan jaskini
Plan jaskini
Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Położenie

Rodaki, Świniuszka

Właściciel

prywatny

Długość

8,60 m

Głębokość

0 m

Wysokość otworów

435 m n.p.m.

Wysokość otworów
nad dnem doliny

12 m

Ekspozycja otworów

ku NW

Kod

J.Cz.IV-02.06

Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Schronisko na Świniuszce”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Schronisko na Świniuszce”
Położenie na mapie powiatu olkuskiego
Mapa konturowa powiatu olkuskiego, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Schronisko na Świniuszce”
Położenie na mapie gminy Klucze
Mapa konturowa gminy Klucze, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Schronisko na Świniuszce”
Ziemia50°24′28″N 19°32′20″E/50,407778 19,538889
Strona internetowa

Opis obiektu

edytuj

Jest to schronisko znajdujące się w lesie na zachodnim zboczu Świniuszki, niedaleko miejsca, w którym od drogi wojewódzkiej nr 791 odgałęzia się droga do Rodaków. Zbocze Świniuszki opada tutaj do suchego wąwozu biegnącego równolegle do drogi wojewódzkiej. Schronisko znajduje się w rozpadlinie pomiędzy skałkami, około 12 m powyżej dna tego wąwozu. Zaczyna się kwadratową studzienką o głębokości około 1,5 m. Przy południowo-wschodniej stronie jej dna znajduje się ciasny, szczelinowy otwór, często zasypywany przez liście. Zaraz za ciasnym wejściem szczelina rozszerza się tworząc niewielką salkę z płaskim stropem. Z jej prawej strony są niedostępne szczeliny, a po przeciwległej ich stronie zacisk, za którym ciągnie się krótka i coraz bardziej zwężająca się szczelina[1].

Schronisko powstało w późnojurajskich wapieniach skalistych na skrzyżowaniu dwóch szczelin wskutek pęknięcia skał i grawitacyjnego rozsunięcia się skalnych bloków. Schronisko jest całkowicie ciemne i bardzo wilgotne, bez przewiewu powietrza. Jego namulisko składa się głównie z próchnicy i gleby i ma ślady rozgrzebywania. Wewnątrz brak roślin, nie obserwowano też zwierząt[1].

Schronisko po raz pierwszy było wzmiankowane przez M. Srogę w 1996 r. Dokładniej pomierzył go i opisał A. Polonius w 1999 r. On też sporządził jego plan[1].

Na Świniuszce znajduje się jeszcze kilka innych jaskiń: Jaskinia na Świniuszce, Jaskinia Niska w Świniuszce, Jaskinia w Rodakach, Schronisko w Ostańcu Pierwsze, Schronisko w Ostańcu Drugie[3]. Wchodzą w skład geostanowiska Skały na Górze Świniuszka[1].

Przypisy

edytuj
  1. a b c d e Adam Polonius, Schronisko na Świniuszce, [w:] Jaskinie Polski [online], Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [dostęp 2021-05-20].
  2. Jerzy Kondracki, Geografia regionalna Polski, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1998, ISBN 83-01-12479-2.
  3. Adam Polonius, Jaskinie Polski [online], Państwowy Instytut Geologiczny [dostęp 2021-05-19].