Scolopendra

rodzaj pareczników

Scolopendrarodzaj pareczników z rzędu skolopendrokształtnych i rodziny skolopendrowatych.

Scolopendra
Linnaeus, 1758
Ilustracja
Scolopendra morsitans
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Podtyp

tchawkowce

Gromada

wije

Podgromada

pareczniki

Rząd

skolopendrokształtne

Rodzina

skolopendrowate

Podrodzina

Scolopendrinae

Rodzaj

Scolopendra

Typ nomenklatoryczny

Scolopendra morsitans Linnaeus, 1758

Synonimy
  • Kanparka Waldock and Edgecombe, 2012
  • Rhadinoscytalis Attems, 1926
  • Rhombocephalus Newport, 1844
  • Trachycormocephalus Kraepelin, 1903
  • Scolopendra (Calcaria) Porat, 1876
  • Scolopendra (Collaria) Porat, 1876
S. japonica
S. subspinipes
S. cataracta
S. polymorpha
S. spinipriva
S. heros

Przedstawiciele rodzaju osiągają do 265 mm długości ciała. Mają głowę bez szczecin na nadustku i bez płytek nachodzących na pierwszy tergit. Ich czułki są długie, złożone z 17–31 walcowatych członów. Druga para szczęk ma po dwa grube kolce na pazurkach. Płytki uzębione mają wyraźne, często rozwidlone bruzdy. Tułów wyposażony jest w 21 par odnóży. Tergity: II, IV, VI, IX, XI, XIII, XV, XVII i XIX są krótsze niż pozostałe. Zwykle na tergitach są wyraźnie widoczne bruzdy paramedialne, ale mogą być one nieobecne. Przetchlinki mają kształt szczelinowaty lub trójkątny. Stopy wyposażone są w kolce. Odnóża końcowe mają dwa kolce nasadowe na pazurkach[1].

Zwierzęta te są silnie jadowite. Ukąszenia ludzi zdarzają się często w rejonach tropikalnych, a ich efekty zwykle obejmują ból, zaczerwienienie, obrzęk i powierzchowną martwicę. Znane są nieliczne przypadki śmiertelne – siedmiolatka ukąszona w głowę na Filipinach[2] oraz 4-letniego chłopca w Wenezueli[3].

Taksonomia edytuj

Rodzaj ten wprowadzony został w 1758 przez Karola Linneusza w 10. wydaniu Systema Naturae. Zaliczył on doń wszystkie pareczniki[4] i tylko 2 opisane przez niego gatunki pozostały w rodzaju do dziś[5]. Analizy molekularne Vahtery i innych z 2013 wskazują, że najbliższym krewnym Scolopendra jest Asanada[6]. W sumie należy tu blisko 100 opisanych gatunków[5]:

Przypisy edytuj

  1. Wolfgang Bücherl: Venomous Chilopods or Centipedes. W: Wolfgang Bücherl, Eleanor E. Buckley (red.): Venomous Animals and Their Venoms. Volume III: Venomous Invertebrates. New York, London: Academic Press, 1971, s. 180-181.
  2. A. Minelli: Secretions of Centipedes. W: Arthropod Venoms. Sergio Bettini (red.). Berlin, Heidelberg, New York: Springer-Verlag, 1978, s. 80-81. DOI: 10.1007/978-3-642-45501-8.
  3. Niño de 4 años murió tras ser picado por ciempiés gigante | Accidente | Sucesos | El Tiempo - El Periódico del Pueblo Oriental [online], web.archive.org, 27 marca 2016 [dostęp 2023-05-18] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-27].
  4. Karol Linneusz: Systema Naturae per regna tria naturae, regnum animale, secundum classes, ordines, genera, species, cum characteribus differentiis synonymis, locis. Ed. X. Stockholm: Holmiae, 1758, s. 637.
  5. a b Scolopendra. [w:] ChiloBase 2.0 [on-line]. [dostęp 2017-05-01].
  6. Varpu Vahtera, Gregory D. Edgecombe, Gonzalo Giribet. Phylogenetics of scolopendromorph centipedes: can denser taxon sampling improve an artificial classification?. „Invertebrate Systematics”. 27, s. 578–602, 2013. CSIRO Publishing. DOI: 10.1071/IS13035. 
  7. Warut Siriwut, Gregory D. Edgecombe, Chirasak Sutcharit, Piyoros Tongkerd, Somsak Panha. A taxonomic review of the centipede genus Scolopendra Linnaeus, 1758 (Scolopendromorpha, Scolopendridae) in mainland Southeast Asia, with description of a new species from Laos. „ZooKeys”. 590, s. 1-124, 2016. DOI: 10.3897/zookeys.590.7950.