Scolopendra viridicornis

Scolopendra viridicornis została opisana w 1844 roku, przez Newport'a. Jest to masywny i skrajnie rzadki gatunek pochodzący z Ameryki Południowej. Głowa oraz wszystkie tergity są czarne, podpalane na końcach na żółto, bocznie przechodząc w czerwień. Nogi żółte z ciemnozielonym paskowaniem, u ostatnich par żółć przechodzi w czerwień, prefemora terminalnych nóg koloru wiśniowego, dalsze odcinki czarno-żółte. Liczba łysych członów anten zazwyczaj wynosi cztery, ale zdarzają się osobniki nawet z siedmioma łysymi członami. Najbardziej charakterystyczną cechą, która pozwoli nam odróżnić Scolopendra viridicornis od innych podobnych gatunków jest podłużna, pośrodkowa bruzda na ostatnim tergicie, z niem. 'median kiel', w literaturze, jako cecha charakterystyczna pojawia się również znak litery 'W' na segmencie zagłowowym, jednak nie do końca wiadomo jak on miałby wyglądać. Długość maksymalna to 16cm.

Scolopendra viridicornis
Newport, 1844
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Podtyp	tchawkowce
Gromada	wije
Podgromada	pareczniki
Rząd	skolopendrokształtne
Rodzina	skolopendrowate
Rodzaj	Scolopendra
Gatunek	Scolopendra viridicornis

Podgatunki

Wyróżniamy dwa podgatunki, różniące się zasięgiem geograficznym:

• Scolopendra viridicornis nigra (Bücherl, 1941) - spotykana w Paragwaju; Terrenos, Ests. Mato Grosso, Brazylia; Minas Geris, São Paulo
• Scolopendra viridicornis viridicornis (Newport, 1844) - występuje na terenach Brazylii, Francuskiej Gujany, Gujany oraz Wenezueli.

Synonimy

• Scolopendra cristata (Porat, 1876)
• Scolopendra herculeana (C.L. Koch, 1847)
• Scolopendra punctidens (Newport, 1844)
• Scolopendra variegata (Newport, 1844)

Jad

Scolopendra viridicornis jako jeden z niewielu gatunków skolopendr miał przebadany jad pod względem toksyczności; LD50 (mg/kg) dla myszy wynoszą odpowiednio:

domięśniowo - 12,5

dożylnie - 1,5

Autor: Bettini

Linki zewnętrzne

http://www.terrarium.com.pl/zobacz/scolopendra-viridicornis-1140.html