Sei Itō
Sei Itō (jap. 伊藤 整 Itō Sei), właśc. Hitoshi Itō (jap. 伊藤 整 Itō Hitoshi; ur. 16 stycznia 1905 w Matsumae, zm. 15 listopada 1969 w Tokio) – japoński pisarz.
| |
| Imię i nazwisko |
Hitoshi Itō |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
16 stycznia 1905 |
| Data i miejsce śmierci |
15 listopada 1969 |
| Narodowość |
japońska |
| Dziedzina sztuki | |
Życiorys edytuj
Urodził się na wyspie Hokkaido[1][2][3], jako syn pochodzącego z Hiroszimy oficera, który został wiejskim nauczycielem i urzędnikiem[3]. Ukończył szkołę handlową w Otaru, a następnie rozpoczął studia na Uniwersytecie Hitotsubashi, których jednak nie ukończył[2].
Jako dziecko pisał wiersze, które publikował w biuletynach i gazetkach[3]. Zadebiutował w 1926 roku tomikiem poezji Yukiakari no michi (Droga w blasku śniegu)[1][2][3]. Później zwrócił się ku prozie[2]; w swojej twórczości poruszał tematykę psychologiczną, inspirując się dziełami takich pisarzy jak Virginia Woolf i Marcel Proust[1]. Do jego najważniejszych utworów należą: zbiór autobiograficznych opowiadań Seibutsusai (Festiwal istot żywych, 1932), nowele Yūki no machi (Ulica duchów, 1937), Yūki no mura (Wieś duchów 1938), Tokunō Gorō no seikatsu to iken (Życie i opinie Tokunō Gorō, 1941), Hi no tori (Ptak ognia, 1953), Hanran (Powódź, 1958)[1][3]. Zajmował się także eseistyką, wydał zbiory tekstów Shishōsetsu no hōhō (Metody powieści o sobie, 1950), Shōsetsu no ninshiki (Światopogląd powieści, 1955), Itō Sei no seikatsu to iken (Pogląd i życie pana Itō, 1954) oraz Nihon bundan-shi (Historia japońskiego świata literackiego, 1953–1969)[1][3], za którą otrzymał w 1963 roku Nagrodę im. Kana Kikuchiego[1].
Tłumaczył na język japoński literaturę zachodnią; przełożył Ulissesa Jamesa Joyce’a oraz Kochanka lady Chatterley D.H. Lawrence’a[1][2][3]. Publikacja tej drugiej książki w 1950 roku zakończyła się skandalem, a wydawcy i tłumaczowi wytoczono proces o niemoralność[2][3]. Itō spisał dokumentację procesu, wydaną pt. Saiban (Proces, 1952)[3].
W 1970 roku pośmiertnie otrzymał nagrodę literacką przyznawaną przez czasopismo literackie „Shinchō”[1], natomiast w 1990 roku ustanowiona została coroczna nagroda jego imienia[2].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e f g h Louis Frédéric: Japan Encyclopedia. Cambridge: Belknap Press, 2000, s. 406. ISBN 0-674-01753-6.
- ↑ a b c d e f g J. Scott Miller: Historical Dictionary of Modern Japanese Literature and Theater. Lanham: Rowman & Littlefield, 2021, s. 57–58. ISBN 978-1-5381-2441-3.
- ↑ a b c d e f g h i Mikołaj Melanowicz: Literatura japońska. T. 2. Proza XX wieku. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2004, s. 162–165. ISBN 83-01-10679-4.