Siergiej Siergiejewicz Salnikow, ros. Сергей Сергеевич Сальников (ur. 13 września 1925 w Krasnodarze, zm. 9 maja 1984 w Moskwie) – rosyjski piłkarz, grający na pozycji napastnika, reprezentant ZSRR, trener piłkarski.

Siergiej Salnikow
Сергей Сальников
ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Siergiej Siergiejewicz Salnikow

Data i miejsce urodzenia

13 września 1925
Krasnodar

Data i miejsce śmierci

9 maja 1984
Moskwa

Wzrost

178 cm

Pozycja

napastnik

Kariera juniorska
Lata Klub
1941 Spartak Moskwa
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1942–1943 Spartak Moskwa ? (?)
1944–1945 Zenit Leningrad 20 (7)
1946–1949 Spartak Moskwa 88 (29)
1950–1954 Dinamo Moskwa 112 (29)
1955–1960 Spartak Moskwa 114 (35)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1954–1958  ZSRR 14 (9)
1956  ZSRR olimpijska 6 (2)
W sumie: 20 (11)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
1961 Szachtior Szachty
1964 Trud Woroneż
1964–1965 Spartak Moskwa (asystent)
1966 Spartak Moskwa (asystent)
1967 Spartak Moskwa
1967–1969 Spartak Moskwa (asystent)
1971–1972 Maaref Kabul
1975 ZSRR U-18 (asystent)
1976–1977 Afganistan (asystent)
1978 Krasnaja Priesnia Moskwa (asystent)
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Odznaczenia
Order „Znak Honoru” Medal „Za obronę Leningradu” Zasłużony Mistrz Sportu ZSRR

Kariera piłkarska edytuj

Kariera klubowa edytuj

W 1942 rozpoczął karierę piłkarską w Spartaku Moskwa, w którym z przerwami występował do zakończenia swojej kariery piłkarskiej w 1960. W latach 1944-1945 bronił barw Zenitu Leningrad, a w 1950-1954 Dynama Moskwa[1].

Kariera reprezentacyjna edytuj

8 września 1954 zadebiutował w reprezentacji Związku Radzieckiego w spotkaniu kwalifikacyjnym do MŚ'58 ze Szwecją wygranym 7:0, w którym zdobył 2 bramki. Łącznie rozegrał 14 meczów i strzelił 9 goli. W 1956 w składzie olimpijskiej reprezentacji ZSRR został mistrzem olimpijskim na letnich igrzyskach olimpijskich w Melbourne. Łącznie rozegrał 6 meczów i strzelił 2 goli.

Kariera trenerska edytuj

Po zakończeniu kariery piłkarskiej rozpoczął pracę trenerską. Ukończył Wyższą Szkołę Trenerską w GCOLIFKie w 1955 i Wydział Dziennikarstwa w 1961. W 1961 prowadził Szachtior Szachty, a w 1964 Trud Woroneż. Od sierpnia 1964 do 1969 pracował w strukturze Spartaka Moskwa. Najpierw pomagał trenować, a w 1967 (do czerwca) samodzielnie prowadził Spartak. W latach 1971-1972 trenował afgański Maaref Kabul, a następnie pracował z juniorską reprezentacją Związku Radzieckiego i reprezentacją Afganistanu. W 1978 pomagał trenować klub Krasnaja Priesnia Moskwa. Od 1979 pracował jako komentator sportowy Państwowej Redakcji Radia i Telewizji ZSRR - 1979/84. Był konsultantem przy kręceniu filmu „Trzecia połowa” (1963). 9 maja 1984 zmarł w szatni na atak serca podczas meczu weteranów Spartaka. Został pochowany na cmentarzu Kuncewskim, działka nr 10[2].

Sukcesy i odznaczenia edytuj

Sukcesy klubowe edytuj

  • mistrz ZSRR: 1954, 1956, 1958
  • wicemistrz ZSRR: 1950, 1955
  • brązowy medalista mistrzostw ZSRR: 1948, 1949, 1957
  • zdobywca Pucharu ZSRR: 1944, 1946, 1947, 1953, 1958
  • finalista Pucharu ZSRR: 1948, 1950, 1957
  • zwycięzca Spartakiady Narodów ZSRR: 1956

Sukcesy reprezentacyjne edytuj

Sukcesy indywidualne edytuj

Odznaczenia edytuj

Przypisy edytuj

Linki zewnętrzne edytuj