Spartak Moskwa (piłka nożna)
Futbolnyj Klub Spartak Moskwa (ros. Футбольный клуб Спартак Москва) – rosyjski wielosekcyjny klub sportowy z siedzibą w Moskwie, znany z sukcesów sekcji piłkarskiej. Drużyna piłkarska występuje w rozgrywkach Priemjer Ligi. Nazwa pochodzi od Spartakusa, starożytnego wojownika, który wzniecił bunt przeciwko Rzymowi[1].
| |||
| Pełna nazwa |
ОАО Футбольный клуб «Спартак» Москва | ||
|---|---|---|---|
| Przydomek |
Мясо (Mięso) | ||
| Barwy |
| ||
| Data założenia |
18 kwietnia 1922 | ||
| Debiut w najwyższej lidze |
1936 | ||
| Liga | |||
| Państwo | |||
| Miasto wydzielone | |||
| Stadion | |||
| Sponsor techniczny | |||
| Właściciel |
Wagit Alekperow (36,8%) | ||
| Prezes |
Leonid Fiedun | ||
| Menedżer generalny |
Jewgienij Mieleżykow | ||
| Trener | |||
| Asystent trenera | |||
| |||
| Strona internetowa | |||
Kluby-protoplaści
edytuj- 1922—1925: Krasnaja Priesnia Moskwa
- 1926—1930: Piszczewiki Moskwa
Historia
edytuj
Spartak był założony w 1934 roku przez braci Starostinów, ale historia zespołu sięga do 1922 roku i tę datę klub uznaje oficjalnie[2]. Do historii klubu przypisuje się drużyny Krasnaja Priesnia i Piszczewiki grające w Mistrzostwach Moskwy. Bezpośrednim poprzednikiem Spartaka była natomiast Promkoopieracyja. W czasach Związku Radzieckiego klub oficjalnie był amatorski, chociaż faktycznie prawie zawsze funkcjonował profesjonalnie. Jesienią 1936 roku zdobył swoje pierwsze mistrzostwo ZSRR, a jego popularność w społeczeństwie cały czas rosła.
W latach 60. drużyna Spartaka wywalczyła dwa razy mistrzostwo kraju. Kolejna dekada przyniosła wielki kryzys i w 1976 roku Spartak spadł z elity. Powrót Spartaka był natychmiastowy i w 1979 roku zdobył on mistrzostwo pokonując Dynamo Kijów. Nową historię klub pisał już po rozpadzie Związku Radzieckiego, kiedy to stał się hegemonem nowo utworzonej Top Dywizji w Rosji. W pierwszych 10 latach jej istnienia zespół Spartaka wywalczył 9 razy mistrzostwo i reprezentował Rosję w rozgrywkach Ligi Mistrzów, Pucharu UEFA i Pucharu Zdobywców Pucharów.
Problemy zaczęły się wraz ze śmiercią prezesa klubu Nikołaja Starostina, który powierzył całą opiekę nad drużyną trenerowi Olegowi Romancewowi. Spartak popadł w kłopoty finansowe, a przejął go bogaty biznesmen Andriej Czerwiczenko, który traktował klub jako pralnię brudnych pieniędzy. Wraz z jego odejściem 2004 roku Spartak zaczął powoli odzyskiwać dawną pozycję i w 2005 zdobył wicemistrzostwo Rosji, pozbawiając go w ostatniej kolejce Lokomotiw Moskwa i kwalifikując się do eliminacji do Ligi Mistrzów 2006/2007. Od jesieni 2003 roku do końca 2007 roku podstawowym bramkarzem klubu był reprezentant Polski, były zawodnik Szachtara Donieck i Legii Warszawa – Wojciech Kowalewski.
Piłkarze
edytujObecny skład
edytuj- Stan na 2 lutego 2025
| Nr | Poz. | Piłkarz |
|---|---|---|
| 2 | OB |  Oleg Reabciuk
|
| 4 | OB |  Alexis Duarte
|
| 5 | PO |  Esequiel Barco
|
| 6 | OB |  Srđan Babić
|
| 8 | NA |  José Marcos Costa Martins
|
| 9 | NA |  Manfred Ugalde
|
| 11 | NA |  Shamar Nicholson
|
| 14 | OB |  Myenty Abena
|
| 16 | BR |  Aleksandr Dovbnya
|
| 17 | PO | Anton Zinkovsky
|
| 18 | PO | Nail Umiarow
|
| 19 | NA | Jesús Medina
|
| Nr | Poz. | Piłkarz |
|---|---|---|
| 22 | PO | Michaił Ignatow
|
| 23 | OB | Nikita Czernow
|
| 25 | PO | Danił Prucew
|
| 28 | PO | Daniił Zorin
|
| 29 | OB |  Ricardo Mangas
|
| 35 | PO |  Christopher Martins
|
| 47 | PO | Roman Zobnin
|
| 68 | PO | Rusłan Litwinow
|
| 77 | PO |  Théo Bongonda
|
| 82 | OB | Daniil Khlusevich
|
| 97 | PO | Daniił Dienisow
|
| 98 | BR | Aleksandr Maksimienko
|
Piłkarze na wypożyczeniu
edytuj| Nr | Poz. | Piłkarz |
|---|---|---|
| OB | Ilja Gaponow (w Krylji Sowietow Samara do 30 czerwca 2022)
| |
| NA | Maksim Głuszenkow (w Krylji Sowietow Samara do 30 czerwca 2022)
| |
| PO |  Jorrit Hendrix (w Feyenoordzie do 30 czerwca 2022)
| |
| PO |  Alex Král (w West Hamie United do 30 czerwca 2022)
| |
| NA |  Jordan Larsson (w AIK-u do 30 czerwca 2022)
| |
| PO | Rieziuan Mirzow (w Elche CF do 30 czerwca 2022)
|
| Nr | Poz. | Piłkarz |
|---|---|---|
| NA | Ezequiel Ponce (w FK Chimkach do 30 czerwca 2022)
| |
| NA | Pedro Rocha (w Athletico Paranaense do 30 czerwca 2022)
| |
| PO | Guus Til (w Feyenoordzie do 30 czerwca 2022)
| |
| PO |  Oston Urunov (w FK Ufie do 30 czerwca 2022)
| |
| OB | Ayrton Lucas (w CR Flamengo do 31 grudnia 2022)
|
Barwy i symbole
edytujOd początku istnienia klubu jego barwami są kolory czerwony i biały. Autorstwo klubowego herbu przypisuje się Nikołajowi Starostinowi.
      1935
|
   1985
|
    1994
|
  1998
|
 2001
|
  2012
|
   2014
|
Sukcesy
edytujMiędzynarodowe
edytuj- Półfinalista Pucharu Europy Mistrzów Krajowych: 1991
- Półfinalista Pucharu Zdobywców Pucharów: 1993
- Półfinalista Pucharu UEFA: 1998
Krajowe
edytuj
| |||||
| Rozgrywki | Osiągnięcie | Razy | Sezon(y) | ||
|---|---|---|---|---|---|
Mistrzostwo |
I miejsce | 12 | 1936 (jesień), 1938, 1939, 1952, 1953, 1956, 1958, 1962, 1969, 1979, 1987, 1989 | ||
| II miejsce | 11 | 1937, 1954, 1955, 1968, 1974, 1980, 1981, 1983, 1984, 1985, 1991 | |||
| III miejsce | 11 | 1936 (wiosna), 1940, 1946, 1948, 1949, 1957, 1961, 1963, 1970, 1982, 1986 | |||
Puchar |
zdobywca | 10 | 1938, 1939, 1946, 1947, 1950, 1958, 1963, 1965, 1971, 1992 | ||
| finalista | 5 | 1948, 1952, 1957, 1972, 1981 | |||
Puchar Ligi |
zdobywca | 1 | 1987 | ||
| finalista | - | ||||
| |||||
| Rozgrywki | Osiągnięcie | Razy | Sezon(y) | ||
|---|---|---|---|---|---|
 Mistrzostwo |
I miejsce | 10 | 1992, 1993, 1994, 1996, 1997, 1998, 1999, 2000, 2001, 2017 | ||
| II miejsce | 6 | 2005, 2006, 2007, 2009, 2012, 2021 | |||
| III miejsce | 3 | 1995, 2002, 2018 | |||
 Puchar |
zdobywca | 4 | 1994, 1998, 2003, 2022 | ||
| finalista | 2 | 1996, 2006 | |||
 Superpuchar |
zdobywca | 1 | 2017 | ||
| finalista | 4 | 2004, 2006, 2007, 2022 | |||
Stadion
edytujPrzez większość swojej historii Spartak nie miał własnego stadionu; rozgrywał swoje "domowe" mecze na Łużnikach lub korzystał z obiektów innych moskiewskich drużyn.
W 2014 roku otwarto w Moskwie Stadion Otkrytije Ariena. Pierwszy mecz na tym stadionie Spartak rozegrał 5 września 2014, remisując towarzysko z serbską Crveną Zvezdą 1–1.
Trenerzy
edytuj- 1936:
Antonín Fivébr - 1936–1937:
Michaił Kozłow - 1937–1938: Konstantin Kwasznin
- 1938–1939: Piotr Popow
- 1940: Władimir Gorochow
- 1941: Piotr Popow
- 1942–1943: Władimir Gorochow
- 1944: Konstantin Kwasznin
- 1945: Piotr Isakow
- 1945–1947: Albert Volrat
- 1948: Konstantin Kwasznin
- 1949–1951: Abram Dangułow
- 1951: Gieorgij Głazkow
- 1952–1954: Wasilij Sokołow
- 1955–1959:
Nikołaj Gulajew - 1960–1965: Nikita Simonian
- 1966: Nikołaj Gulajew
- 1967: Siergiej Salnikow
- 1967–1972: Nikita Simonian
- 1973–1975: Nikołaj Gulajew
- 1976: Anatolij Krutikow
- 1977–1988:
Konstantin Bieskow - 1989–1995:
Oleg Romancew - 1996: Gieorgij Jarcew
- 1997–2003: Oleg Romancew
- 2003: Andriej Czernyszow
- 2004:
Nevio Scala - 2004–2006:
Aleksandrs Starkovs - 2006–2007: Władimir Fiedotow
- 2007–2008: Stanisław Czerczesow
- 2008: Igor Lediachow
- 2008–2009:
Michael Laudrup - 2009–2012: Walerij Karpin
- 2012:
Unai Emery - 2012–2014: Walerij Karpin
- 2014: Dmitrij Gunko
- 2014–2015:
Murat Yakın - 2015–2016: Dmitrij Aleniczew
- 2016–2018: Massimo Carrera
- 2018: Raúl Riancho
- 2018–2019: Oleg Kononow
- 2019:
Serhij Kuznecow - 2019–2021:
Domenico Tedesco - 2021:
Rui Vitória - 2021–2022: Paolo Vanoli
- od 2022: Guillermo Abascal
Przypisy
edytuj- ↑ Tomasz Wołek: Futbol - historie prawdziwe. s. 116–117. ISBN 978-83-7770-993-1.
- ↑ Russia - List of Foundation Dates and Name Changes. RSSSF. (ang.).
Linki zewnętrzne
edytuj- Oficjalna strona klubu (ros. • ang.)