Skakun cienkoczułki

Skakun cienkoczułki[1] (Tetrix tenuicornis) – gatunek owada prostoskrzydłego z rodziny skakunowatych.

Skakun cienkoczułki
Tetrix tenuicornis
(Sahlberg, 1891)
Ilustracja
Samica
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

owady

Podgromada

uskrzydlone

Rząd

prostoskrzydłe

Rodzina

skakunowate

Rodzaj

Tetrix

Gatunek

Tetrix tenuicornis

Synonimy
  • Tettix tenuicornis Sahlberg, 1891

Często mylony z Tetrix bipunctata[2]. Ubarwienie ma zmienne, zwykle żółto- lub czarnobrązowe albo czarne z ciemniejszym rysunkiem[1]. Osiąga od 8 do 12,5 mm długości od czubka głowy do końca przedplecza[1][3]. Środkowe człony czułków są 3–4 razy dłuższe niż szersze. Przedplecze cechuje łukowato wzniesiona listewka środkowa. Pokrywy są węższe niż środkowe uda. Skrzydła mają tylną, narożną krawędź powcinaną. Tylna para odnóży ma smukłe, trzykrotnie dłuższe niż szersze uda[3].

Owad rozsiedlony od Półwyspu Iberyjskiego przez większość Europy, Turcję, Iran, Azję Środkową po Mongolię i rosyjski Daleki Wschód[4]. W Polsce jest gatunkiem szeroko rozprzestrzenionym, wapieniolubnym, związanym ze środowiskami na podłożu gliniastym i ilastym[5].

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. a b c Heiko Bellmann: Szarańczaki. Łatwe oznaczanie gatunków Europy Środkowej. Multico Oficyna Wydawnicza, 2006, seria: Przewodnik Entomolog. ISBN 978-83-7073-705-4.
  2. Władysław Bazyluk, Anna Liana: Prostoskrzydłe - Orthoptera. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2000, seria: Katalog Fauny Polski cz. 17, z. 2. ISBN 83-85192-94-8.
  3. a b Władysław Bazyluk: Klucze do oznaczania owadów Polski cz. XI Prostoskrzydłe – Saltatoria. Warszawa: PWN, Polskie Towarzystwo Entomologiczne, 1956.
  4. Eades, D.C.; D. Otte; M.M. Cigliano & H. Braun: Orthoptera Species File Online: species Tetrix tenuicornis (Sahlberg, 1891). [dostęp 2010-10-10]. (ang.).
  5. Fauna Polski - charakterystyka i wykaz gatunków. Bogdanowicz W., Chudzicka E., Pilipiuk I. i Skibińska E. (red.). T. II. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2007. ISBN 978-83-881470-7-4.