Solectria Force

Elektryczny samochód osobowy segmentu B

Solectria Forceelektryczny samochód osobowy klasy miejskiej produkowany pod amerykańską marką Solectria w latach 1996 – 1997[1].

Solectria Force
Ilustracja
Solectria Force
Producent

Solectria

Zaprezentowany

kwiecień 1996

Okres produkcji

1996 – 1997

Miejsce produkcji

Stany Zjednoczone Wilmington

Dane techniczne
Segment

B

Typy nadwozia

4-drzwiowy sedan

Skrzynia biegów

1-biegowa

Napęd

przedni

Długość

4166 mm

Szerokość

1590 mm

Wysokość

1407 mm

Rozstaw osi

2365 mm

Masa własna

1133 kg

Liczba miejsc

4

Ładowność

204 kg

Dane dodatkowe
Modele
bliźniacze

Geo Metro
Pontiac Firefly
Suzuki Swift

Historia i opis modelu

edytuj
 
Solectria Force - układ napędowy
 
Solectria Force - przedział bagażowy

Samochód elektryczny Solectria Force powstał w oparciu o wersję sedan samochodu Geo Metro, popularnego w Stanach Zjednoczonych samochodu subkompaktowego, produkowanego w latach 1989–2001 w Kanadzie. Solectria Corporation zbudowała około 400 samochodów Solectria Force. Niektóre auta były zamawiane przez firmy, np. North Jersey District Water Supply Commission, albo przez władze miast, np. Morristown, New Jersey[2].

Wygląd

edytuj

Solectria Force to czterodrzwiowy, czteromiejscowy sedan, o opływowej linii nadwozia, z charakterystycznym, dość wysokim dachem, a także dużą ilością przeszkleń. Aerodynamiczna sylwetka sprawiła, że pojazd przez wiele lat wyglądał nowocześnie. Napęd był przekazywany na przednią oś, za pośrednictwem pięciobiegowej skrzyni manualnej. Pojazd był wykończony zgodnie ze standardem ówczesnych aut klasy B, z dominującą ilością twardego tworzywa. Standardowe wyposażenie obejmowało hamulce tarczowe, dwie przednie poduszki powietrzne, elektryczne ogrzewanie kabiny oraz radioodtwarzacz z głośnikami[3].

Dane techniczne

edytuj

Solectria Corporation wyposażyła Geo Metro w nowy napęd, źródła zasilania, nowe systemy kontroli i sterowania, a także ładowania baterii. Samochód elektryczny Solectria Force był napędzany przez trójfazowy, indukcyjny silnik elektryczny na prąd zmienny o mocy 56 KM.

Napęd był przekazywany na koła za pośrednictwem jednobiegowej przekładni redukcyjnej.Źródłem zasilania było 13 akumulatorów niklowo – kadmowych 13,2EV85, produkowanych przez firmę GM Ovonic. Łącznie ważyły one 254 kilogramy. Napięcie znamionowe modułu wynosiło 13,2 V. Napięcie znamionowe systemu 185 V, a pojemność znamionowa 85 Ah.

Pojazd został wyposażony w ładowarkę Solectria 3 kW o napięciu wejściowym 208 – 240 VAC.Czas ładowania do pełna ze standardowego gniazdka wynosił 8 godzin i 57 minut. Maksymalny zasięg, jaki osiągał samochód przy naładowanych do pełna akumulatorach, to 70 kilometrów. Auto rozpędzało się do prędkości 50 mph (ok. 80 km/h) w 18,3 sekundy. Ładowność samochodu wynosiła 204 kg.


Przypisy

edytuj
  1. Bloomberg - Are you a robot? [online], www.bloomberg.com [dostęp 2019-03-13].
  2. Joe Sherman, Charging Ahead, Oxford University Press, 29 października 1998, ISBN 978-0-19-802551-1 [dostęp 2019-03-13] (ang.).
  3. MISJA ELEKTROMOBILNOŚĆ [online], emobilitypoland.pl [dostęp 2019-03-13] [zarchiwizowane z adresu 2019-03-27] (ang.).