1996 Solheim Cup był czwartą odsłoną meczów o Puchar Solheima i miał miejsce w dniach od 20 do 22 września 1996 na polu golfowym St. Pierre Hotel & Country Club w Chepstow w Walii. W imprezie tej tradycyjnie walczyły ze sobą dwie drużyny: zawodowych golfistek reprezentujących Europę oraz Stany Zjednoczone. Wynik 17 do 11 na korzyść Amerykanek pozwolił im zatrzymać puchar wywalczony dwa lata wcześniej[1].

Format

edytuj

Wraz z czwartą edycją Solheim Cup wprowadzono zmiany w formacie rozgrywania tych zawodów. W ich wyniku harmonogram rozgrywek stał się identyczny z formatem stosowanym podczas Ryder Cup[2].

Do zdobycia przez obie drużyny była pula 28 punktów. Przez pierwsze dwa dni golfistki walczyły w czterech turach meczów dwuosobowych drużyn. Na obie poranne sesje składały się cztery mecze foursome (2 × 4 punkty), na popołudniowe zaś cztery mecze fourball (2 × 4 punkty). Ostatniego dnia zaplanowana była sesja 12 meczów singlowych (12 punktów).

Drużyny

edytuj
    Drużyna Europy
Uczestniczka Wiek Miejsce zamieszkania lub pochodzenia Uwagi
Mickey Walker 43   Essex, Anglia niegrający kapitan
Helen Alfredsson 31   Göteborg, Szwecja dzika karta
Laura Davies 32   Coventry, Anglia
Marie-Laure de Lorenzi 35   Biarritz, Francja
Lisa Hackney 28   Anglia debiutantka
Trish Johnson 30   Bristol, Anglia
Kathryn Marshall 29   Dundee, Szkocja dzika karta, debiutantka
Joanne Morley 29   Sale, Anglia debiutantka
Liselotte Neumann 30   Gmina Finspång, Szwecja dzika karta
Alison Nicholas 34   Gibraltar
Catrin Nilsmark 29   Göteborg, Szwecja dzika karta
Dale Reid 37   Ladybank, Szkocja dzika karta
Annika Sörenstam 25   Sztokholm, Szwecja

 

    Drużyna USA
Uczestniczka Wiek Miejsce zamieszkania lub pochodzenia Uwagi
Judy Rankin 51   Saint Louis, Missouri niegrający kapitan
Pat Bradley 45   Westford, Massachusetts
Brandie Burton 24   San Bernardino, Kalifornia dzika karta
Beth Daniel 39   Charleston, Karolina Południowa dzika karta
Jane Geddes 36   Huntington, Nowy Jork debiutantka
Rosie Jones 36   Santa Ana, Kalifornia
Betsy King 41   Reading, Pensylwania
Meg Mallon 33   Natick, Massachusetts
Michelle McGann 26   West Palm Beach, Floryda debiutantka
Dottie Pepper 31   Saratoga Springs, Nowy Jork
Kelly Robbins 26   Mount Pleasant, Michigan
Patty Sheehan 39   Middlebury, Vermont
Val Skinner 36   Hamilton, Montana debiutantka

Wyniki

edytuj

Dzień 1.

edytuj

Pierwsza z piątkowych sesji przyniosła niespodziewane prowadzenie Amerykanek: 3,5 do 0,5. Europejki jednak nie złożyły broni i zaczęły odrabiać straty zmniejszając stratę na koniec dnia do dwóch punktów (5:3).

Wśród Amerykanek pierwszoplanową rolę odegrała Dottie Pepper wygrywając oba swoje mecze. Rano w parze z Brandie Burton pokonała Szwedki Alfredsson i Neumann 2&1. Po południu wraz z Betsy King nie dała szans Neumann i Nilsmark w meczu, w którym Pepper na przestrzeni 6 dołków zrobiła 5 birdie[2].

Laura Davies – największa z europejskich gwiazd i numer 2 listy zarobków LPGA podczas pierwszej sesji grała nierówno i jej para z Alison Nicholas uległa Amerykankom Sheehan i Jones najmniejszym możliwym marginesem 1 dołka. Na szczęście dla drużyny Europy po przerwie obiadowej talent Davies przebudził się i tym razem wraz z Trish Johnson rozgromiły Robbins i Bradley wynikiem 6&5, zaś sama Davies zrobiła 7 birdie na przestrzeni 13 dołków, a na 8. dołku par 4 nieomal trafiła hole in one na albatrosa[2].

Wynik Europejek w popołudniowej sesji byłby jeszcze bardziej przekonujący, jednak amerykańska para Daniel/Mallon uratowała remis dzięki birdie Daniel na ostatnim dołku[3].

Poranne mecze foursome

edytuj
  Wyniki  
Sörenstam/Nilsmark remis Robbins/McGann
Davies/Nicholas   1up Sheehan/Jones
Reid/de Lorenzi   1up Daniel/Skinner
Alfredsson/Neumann   2&1 Pepper/Burton
0,5 Foursome 3,5
0,5 Łącznie 3,5

Popołudniowe mecze fourball

edytuj
  Wyniki  
Davies/Johnson   6&5 Robbins/Bradley
Sörenstam/Marshall   1up Skinner/Geddes
Neumann/Nilsmark   1up Pepper/King
Alfredsson/Nicholas remis Mallon/Daniel
2,5 Fourball 1,5
3 Łącznie 5

Dzień 2.

edytuj

Sobotnie mecze przyniosły kontynuację dobrej gry Europejek. Podczas porannej sesji zrewanżowały się Amerykankom identycznym wynikiem z poprzedniego dnia (3,5 do 0,5), dzięki czemu wyszły na prowadzenie. Przewagę powiększyły wygrywając również sesję fourballs, przez co po dwóch dniach wynik brzmiał 9 do 7 na korzyść Europy[4].

Laura Davies wygrała oba swoje sobotnie mecze. Do południa wraz z Johnson nie dały szans Sheehan i Jones (4&3). Podczas sesji fourballs w parze z debiutantką Hackney rozgromiły Daniel i Skinner 6&5 w meczu, w którym na pierwszej dziewiątce obie Europejki zrobiły po trzy birdie[4].

Mimo że słabe puttowanie Amerykanek było głównym powodem ich słabej gry, to miały one jednak szanse na to żeby zmniejszyć rozmiary porażki, lecz nie potrafiły ich wykorzystać. W porannym meczu Mallon i Geddes prowadziły po 17 dołkach jednym punktem, ale birdie Szwedki Neumann na osiemnastce dało Europejkom remis. Z kolei po południu Mallon tym razem wraz z McGann na cztery dołki do końca prowadziły 3up, jednak Sörenstam i Johnson na każdym z ostatnich czterech dołków zrobiły birdie i ten mecz też zakończył się remisem[4].

Sobotni sukces europejskiej drużyny był rezultatem skutecznej gry nie tylko czołowych zawodniczek, ale też tych mniej znanych golfistek reprezentujących Europę: Hackney, Marschall, Johnson oraz de Lorenzi. Amerykanki w sobotę były w stanie wygrać tylko jeden mecz (Robbins i King w popołudniowej sesji) i wydaje się, że jedynym przykrym momentem dla Europejek było użądlenie ich kapitan w powiekę lewego oka przez osę[4].

Poranne mecze foursome

edytuj
  Wyniki  
Davies/Johnson   4&3 Sheehan/Jones
Sörenstam/Nilsmark   1up Pepper/Burton
Neumann/Marshall remis Mallon/Geddes
Alfredsson/de Lorenzi   4&3 Robbins/McGann
3,5 Foursome 0,5
6,5 Łącznie 5,5

Popołudniowe mecze fourball

edytuj
  Wyniki  
Davies/Hackney   6&5 Daniel/Skinner
Sörenstam/Johnson remis Mallon/McGann
de Lorenzi/Morley   2&1 Robbins/King
Nilsmark/Neumann   3&1 Sheehan/Geddes
2,5 Fourball 1,5
9 Łącznie 7

Dzień 3. – mecze singlowe

edytuj

Singlowe mecze ostatniego dnia znowu okazały się być domeną amerykańskich golfistek. Mimo że po dwóch dniach traciły dwa punkty do Europejek, to stratę tę szybko zniwelowały i wygrały 9 spośród 12 pojedynków; w pozostałych trzech jeden wygrała Annika Sörenstam, a dwa zakończyły się remisem. Golfistki USA wygrały cały turniej 17 do 11 i pierwsze w historii triumfowały jako drużyna przyjezdna[5].

Pomeczowe komentarze jako przyczynę porażki Europejek wskazywały zmęczenie ich kluczowych zawodniczek. Cztery najlepsze europejskie golfistki (Davies, Sörenstam, Neumann i Nilsmark) przez pierwsze dwa dni grały po dwa mecze dziennie i ostatniego dnia wyraźnie opadły z sił – w efekcie z wyjątkiem Sörenstam przegrały one swoje pojedynki. Najbardziej bolesna była porażka Davies, która w niedzielę nie była w stanie zrobić ani jednego birdie i uległa najdalej uderzającej Amerykance Michelle McGann 3&2[2][6].

Z kolei taktyką amerykańskiej kapitan Judy Rankin było rozłożenie sił gwiazd swojej drużyny aby ostatniego dnia mogły skuteczniej walczyć o punkty. W efekcie zarówno Pepper, King, Jones i Daniel wygrały swoje mecze singlowe. Tylko jedna z ich golfistek w niedzielę grała swój piąty mecz – Kelly Robbins, która zremisowała z Alison Nicholas[2][5][6].

  Wyniki  
Sörenstam   2&1 Bradley
Marshall   2&1 Skinner
Davies   3&2 McGann
Neumann remis Daniel
Hackney   1up Burton
Johnson   3&2 Pepper
Nicholas remis Robbins
de Lorenzi   5&4 King
Morley   5&4 Jones
Reid   2up Geddes
Nilsmark   2&1 Sheehan
Alfredsson   4&2 Mallon
2 Pojedynki 10
11 Łącznie 17

Przypisy

edytuj
  1. Solheim Cup Results. LPGA Tour. [dostęp 2009-01-29]. (ang.).
  2. a b c d e John Garrity. Lone Stars. „Sports Illustrated”, 1996-09-30. [dostęp 2009-01-29]. (ang.). 
  3. Americans Lead Solheim Cup. „The New York Times”, 1996-09-21. [dostęp 2009-02-08]. (ang.). 
  4. a b c d Christopher Clarey. Europeans Survive Americans And Wasp. „The New York Times”, 1996-09-22. [dostęp 2009-02-08]. (ang.). 
  5. a b Christopher Clarey. Americans Bring Solheim Cup Back Home. „The New York Times”, 1996-09-23. [dostęp 2009-02-08]. (ang.). 
  6. a b Ian Thomsen. U.S. Women Trounce Europeans to Retain Solheim Cup. „International Herald Tribune”, 1996-09-23. [dostęp 2009-02-08]. (ang.).