Spółgłoska zwarta ejektywna dwuwargowa

Spółgłoska zwarta ejektywna dwuwargowa – rodzaj dźwięku spółgłoskowego występujący w językach naturalnych. W międzynarodowej transkrypcji fonetycznej IPA oznaczanej symbolem: []

Spółgłoska zwarta ejektywna dwuwargowa
Numer IPA 101, 401
Jednostka znakowa

p​ʼ

Unikod

U+0070 U+02bc

UTF-8 (hex)

70 ca bc

Inne systemy
X-SAMPA p_>
Kirshenbaum p`
IPA Braille ⠏⠐⠄
Przykład
informacjepomoc
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Artykulacja

edytuj

W czasie artykulacji podstawowego wariantu []:

  • modulowany jest prąd powietrza powstały w wyniku ruchu krtani do góry przy zwartych wiązadłach głosowych, czyli artykulacja tej spółgłoski wymaga inicjacji krtaniowej i egresji,
  • tylna część podniebienia miękkiego zamyka dostęp do jamy nosowej, prąd powietrza uchodzi przez jamę ustną
  • prąd powietrza w jamie ustnej przepływa ponad całym językiem lub przynajmniej powietrze uchodzi wzdłuż środkowej linii języka
  • dolna warga kontaktuje się z górną wargą tworząc zwarcie. Dochodzi do całkowitego zablokowania przepływu powietrza przez jamę ustną i nosową. Ruch krtani do góry powoduje wzrost ciśnienia i w efekcie do przerwania utworzonej blokady i wybuchu (plozji)
  • pozycja języka i ust może zależeć od kontekstu, w jakim występuje głoska.
  • wiązadła głosowe są zwarte i nie drgają periodycznie, spółgłoska ta jest bezdźwięczna

Przykłady

edytuj

Zobacz też

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj