Spółgłoska zwarta nagłośniowa
rodzaj dźwięku spółgłoskowego
Spółgłoska zwarta nagłośniowa – rodzaj dźwięku spółgłoskowego występujący w językach naturalnych. W międzynarodowej transkrypcji fonetycznej IPA oznaczana jest symbolem: [ʡ]
| Numer IPA | 173 | |||
|---|---|---|---|---|
| ʡ | ||||
| Jednostka znakowa |
ʡ | |||
| Unikod |
U+02a1 | |||
| UTF-8 (hex) |
ca a1 | |||
| Inne systemy | ||||
| X-SAMPA | >\ | |||
| IPA Braille↗ | ⠦⠆ | |||
| Przykład | ||||
| informacje • pomoc | ||||
| ||||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | ||||
Artykulacja
edytujW czasie artykulacji podstawowego wariantu [ʡ]:
- modulowany jest prąd powietrza wydychanego z płuc, czyli jest to spółgłoska płucna egresywna
- tylna część podniebienia miękkiego zamyka dostęp do jamy nosowej, powietrze uchodzi przez jamę ustną (spółgłoska ustna)
- prąd powietrza w jamie ustnej przepływa ponad całym językiem lub przynajmniej uchodzi wzdłuż środkowej linii języka (spółgłoska środkowa)
- jest to spółgłoska nagłośniowa – fałdy nalewkowo-nagłośniowe zbliżają się do nagłośni.
- dochodzi do całkowitego zablokowania przepływu powietrza przez jamę ustną i nosową, a następnie do przerwania utworzonej blokady i wybuchu (plozji) – jest to spółgłoska zwarta.
- dźwięczność nie jest określona, ale zwykle wiązadła głosowe nie drgają, czyli spółgłoska ta jest bezdźwięczna. Wariant dźwięczny może stać się spółgłoską uderzeniową nagłośniową.
Przykłady
edytujGłoska ta jest obca językom indoeuropejskim. Występuje w: