Sparassinaepodrodzina pająków z infrarzędu Araneomorphae i rodziny spachaczowatych.

Sparassinae
Thorell, 1873
Ilustracja
Spachacz zielonawy, samica
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Podtyp

szczękoczułkowce

Gromada

pajęczaki

Rząd

pająki

Podrząd

Opisthothelae

Infrarząd

pająki wyższe

(bez rangi) płytkowce
Rodzina

spachaczowate

Podrodzina

Sparassinae

Synonimy
  • Sparasseae Simon, 1897
  • Micrommatinae
Cerbalus aravaensis
Olios argelasius

Morfologia

edytuj

Pająki te mają na prosomie ośmioro oczu rozmieszczonych w dwóch rzędach. Oczy w rzędzie tylnym są zwykle równych rozmiarów i oddalone na równe odległości. W widoku grzbietowym oczy pary tylno-środkowej leżą na tej samej wysokości co oczy pary tylno-bocznej lub leżą nieco bardziej z tyłu od nich. Wyjątkiem są rodzaje Cebrennus i Cerbalus u których oczy pary tylno-bocznej leżą znacznie bardziej z tyłu niż pary tylno-środkowej[1]. Szczękoczułki mają dwa zęby na przedniej krawędzi bruzdy i od trzech do sześciu zębów na jej krawędzi tylnej, natomiast brak jest ząbków intermarginalnych na dnie bruzdy[1][2]. Pazurki na nogogłaszczkach samic są krótsze niż na odnóżach i zaopatrzone w krótsze niż u Heteropodinae, niezakrzywione ząbki. Wszystkie nadstopia mają po grzbietowej stronie części odsiebnej błonę trójpłatową o haczyku środkowym nachodzącym na płaty boczne[1].

Taksonomia

edytuj

Jako pierwszy takson rangi ponarodzajowej od rodzaju Sprarssus (synonim Micrommata) utworzył w 1873 roku Tamerlan Thorell. W 1897 roku Eugène Simon wyróżnił omawiany takson jako grupę Sparasseae w podrodzinie spachaczowatych w obrębie rodziny aksamitnikowatych[3]. Spachaczowate do rangi rodziny, a Sparasseae do rangi podrodziny Sparassinae wyniósł w latach 1912–1914 Toivo Henrik Järvi[4][5]. Monofiletyzmu Sparassinae nie wsparły molekularne analizy filogenetyczne Majida Moradmanda, Axela L. Schönhofera i Petera Jägera z 2014 roku[2].

Do podrodziny tej należą rodzaje[2]:

Przypisy

edytuj
  1. a b c Peter Jäger, First results of a taxonomic revision of the SE Asian Sparassidae (Araneae), [w:] P.A. Selden (red.), Proceedings of the 17th European Colloquium of Arachnology, Edinburgh 1997., 1998, s. 53-59.
  2. a b c Majid Moradmand, Axel Schönhofer, Peter Jäger. Molecular phylogeny of the spider family Sparassidae with focus on the genus Eusparassus and notes on the RTA-clade and ‘Laterigradae’. „Molecular Phylogenetics and Evolution”. 74 (1), 2014. DOI: 10.1016/j.ympev.2014.01.021. 
  3. E. Simon: Histoire naturelle des araignées. Paris: 1897.
  4. T.H. Järvi. Das Vaginalsystem der Sparassiden. I. Allgemeiner Teil. „Annales Academiae Scientiarum Fennicae (A)”. 4, s. 1–131, 1912. 
  5. T.H. Järvi. Das Vaginalsystem der Sparassiden. II. Spezieller Teil. „Annales Academiae Scientiarum Fennicae (A)”. 4, s. 118-235, 1914.