Wikipedia

106 Dywizja Piechoty (III Rzesza)

106 Dywizja Piechoty (niem. 106. Infanterie-Division) – niemiecka dywizja z czasów II wojny światowej, sformowana na mocy rozkazu z 22 listopada 1940, w 12. fali mobilizacyjnej na poligonie Wahn w VI Okręgu Wojskowym.

106 Dywizja Piechoty
106. Infanterie-Division
Ilustracja
Historia
Państwo

 III Rzesza

Sformowanie

1940 Wahn

Rozformowanie

1945

Działania zbrojne
II wojna światowa
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych

wojska lądowe

Rodzaj wojsk

piechota

Podległość

OKH

Multimedia w Wikimedia Commons

Szlak bojowy edytuj

Dywizja była aktywna na froncie wschodnim w ramach Grupy Armii Środek. Walczyła o Wilno, Smoleńsk, Wiaźmę i Klin. Zimą 1941–1942 poniosła ciężkie straty pod Moskwą i została wycofana do Francji w celu odbudowy. Powróciła na front wiosną 1943, walczyła o Krzemieńczuk i Kirowohrad, jesienią z dywizji pozostała słaba gruba bojowa, którą w lutym 1944 r. wzmocniono pododdziałami Dywizji Szkieletowej Milowitz. Jednostka walczyła nadal w czasie operacji odwrotowej przez Dniepr i broniła linii rzeki Prut w Rumunii. Ostatecznie została rozbita pod Kiszyniowem latem 1944.

106 Dywizję Piechoty odbudowano pospieszne w Oberheim na terenie Niemiec 24 marca 1945., nie osiągnęła jednak pełnych stanów osobowych. Do końca wojny przebywała w Schwarzwaldzie, gdzie poddała się wojskom amerykańskim w maju 1945[1].

Struktura organizacyjna edytuj

  • Struktura organizacyjna w listopadzie 1940:

239., 240. i 241. pułki piechoty, 107. pułk artylerii, 106. batalion pionierów, 106. oddział rozpoznawczy, 106. oddział przeciwpancerny, 106. oddział łączności, 106. polowy batalion zapasowy;

  • Struktura organizacyjna w listopadzie 1943:

39. grupa dywizyjna (113. i 114. grupa pułkowa), 239. i 240. pułk grenadierów, 107. pułk artylerii, 106. batalion pionierów, 106. dywizyjny batalion fizylierów, 106. oddział przeciwpancerny, 106. oddział łączności, 106. polowy batalion zapasowy;

  • Struktura organizacyjna w kwietniu 1945:

113., 239. i 240. pułk grenadierów, 107. pułk artylerii, 106. batalion pionierów, 106. oddział przeciwpancerny, 106. oddział łączności, 106. polowy batalion zapasowy;

Dowódcy edytuj

  • Generalmajor Ernst Dehner 28.12.1940 – 03.05.1942;
  • Generalleutnant Alfons Hitter 03.05.1942 – 01.12.1942;
  • Generalleutnant Arthur Kullmer 01.12.1942 – 01.01.1943;
  • Generalleutnant Werner Forst 01.01.1943 – 20.01.1944;
  • Generalleutnant Siegfried von Rekowski 20.01.1944 – VIII 1944;
  • Oberst Rintenberg III 1945 – 08.05.1945;

Przypisy edytuj

  1. ↑ Samuel W. Mitcham jr.: Niemieckie siły zbrojne 1939-1945. Wojska lądowe. Ordre de Bataille. Warszawa: Belona S.A., 2009, s. 169-170. ISBN 978-83-11-11596-5.

Bibliografia edytuj

  • Carell Paul, Operacja "Barbarossa", Warszawa 2000, ISBN 831109199-4.
  • Paul Carell, Spalona ziemia. Odwrót Wehrmachtu na Wschodzie, Kazimierz Szarski (tłum.), Warszawa: „Bellona”, 2003, ISBN 83-11-09475-6, OCLC 749204110.
  • Dieckert, Großmann, Der Kampf um Ostpreussen. Der umfassende Dokumentarbericht über das Kriegsgeschehen in Ostpreußen, Stuttgart 1965, ISBN 3-87943-436-0.
  • Grossmann Horst, Rshew. Eckpfeiler der Ostfront, Friedberg b.r.w, ISBN 3-7909-0126-1.
  • Haupt Werner, Sturm auf Moskau 1941. Der Angriff. Die Schlacht. Der Ruckschlag, Friedberg b.d.w, ISBN 978-3-89555-372-1.
  • Haupt Werner, Army Group Center. The Wehrmacht in Russia 1941-1945, b.m.w i 1998, ISBN 0-7643-0266-3.
  • Schramm Percy Ernst, Kriegstagebuch des Oberkommandos der Wehrmacht 8 vol., Bonn 2003, ISBN 3-8289-0525-0.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=106_Dywizja_Piechoty_(III_Rzesza)&oldid=72948651”