Anomalia średnia

Anomalia średnia $(M)$ – parametr kątowy używany w opisie ruchu po orbicie keplerowskiej, wiążący położenie ciała z czasem. Zdefiniowana jest jako

$M=n(t-t_{\mathrm {p} }),$

gdzie:

$M$ – anomalia średnia,

$t$ – moment czasu, dla którego liczymy anomalię,

$t_{\mathrm {p} }$ – moment przejścia ciała przez perycentrum,

$n$ – ruch średni, równy ${\frac {2\pi }{T}}$ (gdzie $T$ oznacza okres orbitalny).

Często używana jest jako szósty element orbitalny. Anomalię średnią można sobie wyobrazić jako kąt, opisujący położenie fikcyjnego punktu poruszającego się ze stałą prędkością kątową $n$ po okręgu opisanym na orbicie.

Anomalia średnia M jest powiązana z anomalią mimośrodową E przez tzw. równanie Keplera:

$M=E-e\cdot \sin E,$

w którym $e$ oznacza mimośród orbity.

Zobacz też

• anomalia (astronomia)
• anomalia mimośrodowa
• anomalia prawdziwa