Bycie i czas
Bycie i czas (niem. Sein und Zeit[1][2]) – pierwsza[1], a zarazem najbardziej znana praca Martina Heideggera[1][2]. Opublikowana została w 1927[1][2], a jej tematyka poświęcona jest zagadnieniom bytu z punktu widzenia filozofii egzystencjalnej[1].
 Okładka wydania francuskiego, które ukazało się nakładem Éditions Gallimard | |
| Autor | |
|---|---|
| Tematyka | |
| Typ utworu |
traktat filozoficzny |
| Wydanie oryginalne | |
| Język | |
| Data wydania |
1927 |
| Pierwsze wydanie polskie | |
| Data wydania polskiego |
1994[1] |
Heidegger dokonuje w swojej książce analizy ludzkiej egzystencji za pomocą metody fenomenologicznej, dokonując przy tym krytyki myśli Descartesa[3]. Zdaniem autora konieczne było dokonanie „destrukcji dziejów ontologii”, zamieniając pytanie o naturę bytu na pytanie o bycie bytu. Dochodzi on do wniosku, iż wielorakie sposoby objawiania się bytu wynikają z natury ludzkiej egzystencji[1].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e f g red. Żurawski 2009 ↓, s. 100.
- ↑ a b c Tatarkiewicz 1950 ↓, s. 478.
- ↑ Herman 2001 ↓, s. 79.
Bibliografia edytuj
- Egzystencjalizm. W: Władysław Tatarkiewicz: Historia filozofii. T. 3: Filozofia XIX wieku i współczesna. Warszawa: Spółdzielnia Wydawnicza „Czytelnik”, 1950. OCLC 833414831.
- Dwudziestolecie międzywojenne. red. Sławomir Żurawski. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2009, seria: Epoki Literackie. ISBN 978-83-01-15509-4.
- Bycie i czas. W: Wojciech Herman: Filozofia egzystencjalna. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej, 2001. ISBN 83-7207-237-X.