Wikipedia

Ernie Banks

Ernest Clinton Banks (ur. 31 stycznia 1931, zm. 23 stycznia 2015[1]) – amerykański baseballista, który występował na pozycji łącznika i pierwszobazowego przez 19 sezonów w Chicago Cubs. Nosił przydomek „Mr. Cub”[2].

Ernie Banks
Ilustracja
łącznik/pierwszobazowy
Pełne imię i nazwisko

Ernest Clinton Banks

Pseudonim

Mr. Cub

Data i miejsce urodzenia

31 stycznia 1931
Dallas

Data i miejsce śmierci

23 stycznia 2015
Chicago

Odbijał

prawą

Rzucał

prawą

Debiut

17 września 1953

Ostatni występ

26 września 1971

Statystyki
Średnia uderzeń

0,274

Home runy

512

Uderzenia

2583

RBI

1636

Kariera klubowa
Lata Kluby
1953–1971 Chicago Cubs
Baseball Hall of Fame
Rok wprowadzenia

1977

Głosów

83,8%
(1. głosowanie)

Metoda elekcji

BBWAA

Kariera zawodnicza edytuj

Banks początkowo grał w zespole Kansas City Monarchs, występującym w Negro American League[2]. We wrześniu 1953 podpisał kontrakt jako wolny agent z Chicago Cubs, jednocześnie stając się pierwszym w historii klubu afroamerykaninem[3][4]. W Major League Baseball zadebiutował 17 września 1953 w meczu przeciwko Philadelphia Phillies[5][6]. W sezonie 1954, po zakończeniu kariery przez łącznika Roya Smalleya, zaczął regularnie grać na tej pozycji[2]. Rok później zdobył pięć grand slamów w jednym sezonie i tym samym ustanowił rekord w Major League, który został pobity w 1987 roku przez Dona Mattingly'ego[2][7]. W 1958 zwyciężając w lidze w klasyfikacji pod względem zaliczonych RBI (129), zdobytych home runów (44), mając najlepszy slugging percentage (0,614) i ze średnią uderzeń 0,313, został wybrany najbardziej wartościowym zawodnikiem[2][5].

30 czerwca 1959 brał udział w jednej z nietypowych zagrywek w historii baseballu. W meczu St. Louis Cardinals – Chicago Cubs, w pierwszej połowie czwartej zmiany przy próbie odbicia Stana Musiala, miotacz Cubs Bob Anderson narzucił trzy balle i jeden strike. Następnie wykonał wild pitch, a piłka uderzając w łapacza Sammy’ego Taylora i sędziego Vica Delmora, powędrowała pod backstop (bariera za łapaczem, oddzielająca trybunę od boiska). Sędzia uznał to za czwarty ball i Musial otrzymał bazę za darmo. Piłka jednak ciągle była w grze (ang. fair ball), więc Musial podjął próbę zdobycia drugiej bazy; piłkę chwycił chłopiec do podawania kijów i podał ją sprawozdawcy meczowemu Patowi Piperowi. Trzeciobazowy Cubs Al Dark pobiegł do backstopu, odzyskał piłkę i skierował ją w stronę drugiej bazy do Banksa. W tym samym czasie sędzia Delmore wprowadził do gry nową piłkę, podał Andersonowi, który rzucił ją zbyt wysoko do drugobazowego Tony’ego Taylora. W efekcie Banks, który był w posiadaniu właściwej piłki, dotknął Musiala rękawicą, gdy próbował zaliczył trzecią bazę. Po naradzie sędziowie uznali to za aut, pomimo protestów menadżera Cardinals Solly'ego Hemusa, który twierdził, że grę utrudnił chłopiec do podawania piłek i Musial powinien był zostać na boisku. Ostatecznie Cubs przegrali mecz 1–4[8][9].

W sezonie 1959 został MVP National League po raz drugi z rzędu, zdobywając 45 home runów (2. wynik w lidze) i ponownie zaliczając najwięcej RBI (143)[2][5]. W tym samym roku władze miasta Chicago zaproponowały, by jeden dzień nazwać jego imieniem, jednak początkowo Banks odmówił[2]. Ostatecznie 15 sierpnia 1964 burmistrz miasta Richard J. Daley ustanowił Ernie Banks Day[10]. 12 maja 1970 zdobył 500. home runa w karierze, którą zakończył rok później[2].

Późniejszy okres edytuj

W 1977 wybrano go do Galerii Sław Baseballu, a pięć lat później został pierwszym zawodnikiem Cubs, którego numer został zastrzeżony przez klub[11][12]. Zmarł 23 stycznia 2015[13].

Nagrody i wyróżnienia edytuj

Nagroda/wyróżnienie Lata Źródło
2× MVP National League 1958, 1959 [5]
14× All-Star 1955, 1956, 1957, 1958, 1959¹, 1959², 1960¹
1960², 1961², 1962¹, 1962², 1965, 1967, 1969		 [5]
Gold Glove Award 1960 [14]
Lou Gehrig Memorial Award 1967 [15]
Major League Baseball All-Century Team [16]
Baseball Hall of Fame od 1977 [11]
# 14 zastrzeżony przez Cubs 1982 [12]

Przypisy edytuj

  1. ↑ 'Mr. Cub' Ernie Banks dies at 83. cnn.com, 2015-01-24. [dostęp 2015-01-24]. (ang.).
  2. ↑ a b c d e f g h Ernie Banks. baseballlibrary.com. [dostęp 2012-10-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (7 lutego 2007)]. (ang.).
  3. ↑ Ernie Banks Transactions. baseball-reference.com. [dostęp 2012-10-28]. (ang.).
  4. ↑ Banks, Ernest “Ernie” (1931 - ). blackpast.org. [dostęp 2012-10-28]. (ang.).
  5. ↑ a b c d e Ernie Banks Statistics. baseball-reference.com. [dostęp 2012-10-28]. (ang.).
  6. ↑ Phillies - Cubs Box Score. baseball-reference.com. [dostęp 2012-10-28]. (ang.).
  7. ↑ Grand Slam Records. baseball-almanac.com. [dostęp 2012-10-28]. (ang.).
  8. ↑ June 30, 1959, Wrigley Field, St. Louis Cardinals at Chicago Cubs Box Score and Play By Play. baseball-reference.com. [dostęp 2014-08-28]. (ang.).
  9. ↑ Musial Is First In History To Put Out By 2 Baseballs. St. Petersburg Times, 1 lipca 1959. [dostęp 2014-08-28]. (ang.).
  10. ↑ Ernie Banks. baseballlibrary.com. [dostęp 2012-10-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (23 sierpnia 2012)]. (ang.).
  11. ↑ a b Banks, Ernie. baseballhall.org. [dostęp 2012-10-28]. (ang.).
  12. ↑ a b Cubs Retired Numbers. cubs.com. [dostęp 2012-10-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (16 lipca 2011)]. (ang.).
  13. ↑ Beloved Mr. Cub, Hall of Famer Banks dies at 83. mlb.com. [dostęp 2015-01-24]. (ang.).
  14. ↑ National League Gold Glove Award Winners. baseball-reference.com. [dostęp 2012-10-28]. (ang.).
  15. ↑ Lou Gehrig Memorial Award. baseball-almanac.com. [dostęp 2012-10-28]. (ang.).
  16. ↑ All Century Team. baseball-almanac.com. [dostęp 2012-10-28]. (ang.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Ernie_Banks&oldid=66880897”