Katarzyna Sieniawska
Katarzyna z Kostków Sieniawska (ur. 1576, zm. 1647) – polska szlachcianka.
 Dąbrowa | |
| Data urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Ojciec | |
| Matka | |
| Mąż | |
| Dzieci |
Mikołaj Sieniawski (podczaszy koronny), |
Jej ojcem był Jan Kostka, a matką Zofia ze Sprowy Odrowąż; siostrą była Anna Kostka Ostrogska, a przyrodnim bratem był Jan Kostka. Po śmierci ojca w 1581 roku Katarzyna wraz z siostrą Anną pozostały pod opieką stryja Krzysztofa w Prusiech. Przyrodni ich brat Jan Kostka, starosta świecki i lipieński, rządził dobrami jarosławskimi na czas ich małoletności. W sierpniu 1592 roku brat zmarł w Jarosławiu i wtedy Katarzyna z Anną wróciły do Jarosławia. W 1593 roku Katarzyna została poślubiona przez Adama Hieronima Sieniawskiego. 4 lipca 1594 roku Anna i Katarzyna zatwierdziły przywileje i swobody dla Jarosławia.
Następnie 5 lipca 1594 roku podzieliły się dobrami. Katarzyna Sieniawska otrzymała wsie: Głęboka, Rudołowice, Wola Roźwienicka, Więckowice, Wierzbna, Kruhel, Wola Pozowska alias Leżachowska, Kostków, Tywonia, Szówsko, Wiązownica, Nielepkowice, Manasterz, Wola Manasterska, Dybków, Dobra, Lubienica (obecnie Rudka), Cieplice, Dąbrowica; ponadto otrzymała majętność w powiecie kamienieckim – Satanowska z 15 wsiami i Zielonkowska z 9 wsiami; w województwie sandomierskim w powiecie pilzneńskim majętność Sędziszowską i 5 wsi oraz kamienicę w Krakowie[1][2][3].
Przypisy edytuj
- ↑ ks. Jaku Makara. "Dzieje Parafii Jarosławskiej". Odbitka z czasopisma "Jarosławskie Wiadomości Parafialne". Jarosław 1936. Nakładem wymienionego czasopisma. s. 94-95.
- ↑ Podkarpacka Biblioteka Cyfrowa Dzieje Parafii Jarosławskiej strony 94-95
- ↑ Mirosław Nagielski: Katarzyna Sieniawska (z domu Kostka). T. XXXVII. Polski Słownik Biograficzny, 1996-1997. [dostęp 2020-12-31].
Bibliografia edytuj
- Mirosław Nagielski: Sieniawska z Kostków Katarzyna (1576–1647). [W:] Polski Słownik Biograficzny. T. XXXVII/1, zeszyt 152. Warszawa – Kraków : Polska Akademia Nauk, Drukarnia Uniwersytetu Jagiellońskiego, 1996. s. 97–99.