Kjell Søbak (ur. 21 czerwca 1957 r. w Bodø) – norweski biathlonista, wicemistrz olimpijski i dwukrotny medalista mistrzostw świata.

Kjell Søbak
Data i miejsce urodzenia

21 czerwca 1957
Bodø

Klub

Sjølisand Skytterlag

Wzrost

192 cm

Debiut w PŚ

2.02 1979, Ruhpolding (4. miejsce - sztafeta)

Pierwsze punkty w PŚ

30.03 1979, Sodankylä
(3. miejsce - b.indywidualny)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Norwegia
Igrzyska olimpijskie
srebro Sarajewo 1984 sztafeta
Mistrzostwa świata
srebro Mińsk 1982 sztafeta
brąz Anterselva 1983 sztafeta
Mistrzostwa świata juniorów
złoto Vingrom 1977 sztafeta
złoto Hochfilzen 1978 sprint
Puchar Świata
3. miejsce
1980/1981
3. miejsce
1981/1982

Kariera edytuj

Pierwszy sukces w karierze osiągnął w 1977 roku, zdobywając złoty medal w sztafecie podczas mistrzostw świata juniorów w Vingrom. Na rozgrywanych rok później mistrzostwach świata juniorów w Hochfilzen był najlepszy w sprincie.

W zawodach Pucharu Świata zadebiutował 2 lutego 1979 roku w Ruhpolding, zajmując czwarte miejsce w sztafecie. Pierwsze punkty zdobył 30 marca 1979 roku w Sodankylä, kończąc bieg indywidualny na trzeciej pozycji. W zawodach tych wyprzedzili go jedynie Anatolij Alabjew z ZSRR i Klaus Siebert z NRD. W kolejnych startach jeszcze siedem razy plasował się w czołowej trójce, odnosząc przy tym dwa zwycięstwa: 16 stycznia 1981 roku w Jáchymovie wygrał sprint, a 5 marca 1982 roku w Lahti był najlepszy w biegu indywidualnym. Ostatnie pucharowe podium wywalczył 12 stycznia 1985 roku w Mińsku, zajmując trzecie miejsce w sprincie. Najlepsze wyniki osiągnął w sezonach 1980/1981 i 1981/1982, kiedy zajmował trzecie miejsce w klasyfikacji generalnej.

W 1979 roku wystąpił na mistrzostwach świata w Ruhpolding, zajmując czwarte miejsce w sztafecie. Na rozgrywanych dwa lata później mistrzostwach świata w Lahti był czwarty w sztafecie i sprincie, w którym walkę o podium przegrał z Francuzem Yvonem Mougelem o 0,8 sekundy. Podczas mistrzostw świata w Mińsku w 1982 roku razem z Eirikiem Kvalfossem, Rolfem Storsveenem i Oddem Lirhusem wywalczył srebrny medal w sztafecie. Ostatni medal w zawodach tego cyklu zdobył na mistrzostwach świata w Anterselvie w 1983 roku, gdzie reprezentacja Norwegii w składzie: Øivind Nerhagen, Kjell Søbak, Eirik Kvalfoss i Odd Lirhus zajęła trzecie miejsce w sztafecie.

W 1980 roku wystartował na igrzyskach olimpijskich w Lake Placid, zajmując piąte miejsce w sprincie oraz czwarte w sztafecie. Brał również udział w igrzyskach olimpijskich w Sarajewie cztery lata później, gdzie wspólnie z Lirhusem, Kvalfossem i Storsveenem zdobył srebrny medal w sztafecie. Zajął tam również czwarte miejsce w sprincie, przegrywając walkę o brązowy medal z Matthiasem Jacobem z NRD o 9,2 sekundy.

Osiągnięcia edytuj

Igrzyska olimpijskie edytuj

Rok Miejscowość Konkurencje
IN SP PU MS RL MR SR
1980 Lake Placid 5. nd. nd. 4. nd.
1984 Sarajewo 4. nd. nd. 2. nd.

Mistrzostwa świata edytuj

Rok Miejscowość Konkurencje
IN SP PU MS RL MR SR
1979 Ruhpolding nd. nd. 4. nd.
1981 Lahti 8. 4. nd. nd. 4. nd.
1982 Mińsk 6. 9. nd. nd. 2. nd.
1983 Anterselva 13. 19. nd. nd. 3. nd.
1985 Ruhpolding 14. 14. nd. nd. 4. nd.
1986 Oslo 20. nd. nd. nd.

Puchar Świata edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce
1978/1979 12.
1979/1980 ?
1980/1981 3.
1981/1982 3.
1982/1983 11.
1983/1984 30.
1984/1985 25.
1985/1986 37.

Miejsca na podium chronologicznie edytuj

Lp. Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Lokata Pudła Czas biegu Strata Zwycięzca
1. 30 marca 1979   Sodankylä Bieg indywidualny na 20 km 3. 3 1:08:22,0 +3:37,0 Anatolij Alabjew
2. 31 marca 1979   Sodankylä Sprint na 10 km 2. 0+2 32:24,0 +27,0 Klaus Siebert
3. 16 stycznia 1981   Jáchymov Sprint na 10 km 1. 3 35:53,2
4. 23 stycznia 1982   Anterselva Sprint na 10 km 2. 0+0 31:31,0 +23,0 Frank Ullrich
5. 30 stycznia 1982   Ruhpolding Sprint na 10 km 3. 1 36:26,0 +38,0 Matthias Jacob
6. 5 marca 1982   Lahti Bieg indywidualny na 20 km 1. 1+0+0+2 1:18:18,7
7. 6 marca 1982   Lahti Sprint na 10 km 3. 2+1 33:51,4 +41,4 Matthias Jacob
8. 12 stycznia 1985   Mińsk Sprint na 10 km 3. 3 32:17,2 +57,3 Jurij Kaszkarow

Bibliografia edytuj