Wikipedia

Kristian Hammer

Kristian Hammer (ur. 20 marca 1976 r. w Narwiku) – norweski narciarz uprawiający kombinację norweską, trzykrotny medalista mistrzostw świata oraz dwukrotny medalista mistrzostw świata juniorów.Po zakończeniu kariery został trenerem w latach 2012 do 2014 roku oraz w latach 2017 do 2019 roku był głównym trenerem Reprezentacji Norwegii w kombinacji norweskiej.

Kristian Hammer
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

20 marca 1976
Narwik

Klub

Eidsvoll IL

Wzrost

178 cm

Debiut w PŚ

7.01 1995, Schonach
(29. miejsce - Gundersen)

Pierwsze punkty w PŚ

7.01 1995, Schonach
(29. miejsce - Gundersen)

Pierwsze podium w PŚ

14.01 1997, Predazzo (3. miejsce - Gundersen)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Norwegia
Mistrzostwa świata
złoto Lahti 2001 Sztafeta
złoto Oberstdorf 2005 Sztafeta
brąz Oberstdorf 2005 Sprint
Mistrzostwa świata juniorów
złoto Asiago 1996 Sztafeta
brąz Gällivare 1995 Sztafeta
Puchar Świata (sprint)
3. miejsce
2000/2001

Kariera edytuj

W Pucharze Świata Kristian Hammer zadebiutował 7 stycznia 1995 roku w Schonach, zajmując 29. miejsce w konkursie rozgrywanym metodą Gundersena, tym samym w swoim debiucie wywalczył zarazem pierwsze pucharowe punkty. W sezonie 1994/1995 punktował jeszcze sześciokrotnie, najlepszy wynik osiągając 14 stycznia 1995 roku w Libercu, gdzie był jedenasty. W klasyfikacji generalnej dało mu to dwudzieste miejsce. W 1995 roku odniósł też swój pierwszy sukces - na mistrzostwach świata juniorów w Gällivare wywalczył w drużynie brązowy medal. Rok później, podczas mistrzostw świata juniorów w Asiago wraz z kolegami z reprezentacji był najlepszy w sztafecie.

Pierwsze pucharowe podium wywalczył 14 stycznia 1997 roku w Predazzo, gdzie był trzeci w Gundersenie. W pozostałych konkursach sezonu 1996/1997 jeszcze trzy razy znalazł się w czołowej dziesiątce, ale na podium już nie stanął i w klasyfikacji generalnej zajął 22. miejsce. W lutym 1997 roku wystartował w konkursie indywidualnym na mistrzostwach świata w Trondheim, który ukończył na 36. pozycji. Rok później brał udział w igrzyskach olimpijskich w Nagano, gdzie w zawodach indywidualnych zajął 26. miejsce. W rywalizacji pucharowej czterokrotnie plasował się w pierwszej dziesiątce, na podium stając raz - 13 marca 1998 roku w Oslo był trzeci. Sezon ten zakończył na piętnastym miejscu.

Najsłabsze wyniki osiągał w sezonie 1998/1999, w którym ani razu nie zajął miejsca w czołowej dziesiątce. W klasyfikacji generalnej zajął 48. miejsce i nie wystąpił na mistrzostwach świata w Ramsau. Poprawił się jednak już w sezonie 1999/2000, który ukończył na jedenastej pozycji. Trzykrotnie stawał na podium: 4 marca w Lahti i 11 marca w Oslo był trzeci, a 13 lutego 2000 roku w Sapporo odniósł swoje pierwsze pucharowe zwycięstwo.

Sezon 2000/2001 był najlepszym okresem w jego karierze. We wszystkich swoich startach plasował się w pierwszej ósemce, a na podium stanął pięć razy: 29 grudnia w Lillehammer, 7 stycznia w Reit im Winkl i 3 marca w Sapporo zwyciężał, a 19 stycznia w Park City i 10 marca w Oslo zajmował trzecie miejsce. W klasyfikacji generalnej był czwarty, przegrywając walkę o trzecie miejsce ze swoim rodakiem Bjarte Engenem Vikiem o 14 punktów. W tym samym sezonie był jednak trzeci w klasyfikacji sprintu, w której lepsi byli tylko Austriak Felix Gottwald oraz Niemiec Ronny Ackermann. W lutym 2001 roku wystąpił na mistrzostwach świata w Lahti, gdzie wspólnie z Kennethem Braatenem, Sverre Rotevatnem i Bjarte Engenem Vikiem wywalczył złoty medal w sztafecie. W startach indywidualnych był siódmy w sprincie (najlepszy wynik spośród Norwegów), a w Gundersenie był piąty.

Najważniejszym punktem sezonu 2001/2002 były igrzyska olimpijskie w Salt Lake City. Kristian zajął tam piąte miejsce w sztafecie, a indywidualnie był ósmy w Gundersenie, natomiast rywalizację w sprincie zakończył na 28. miejscu. Starty w Pucharze Świata rozpoczął od dwóch miejsc na podium: 23 i 25 listopada 2001 roku w Kuopio zajmował trzecie miejsce. W kolejnych startach jeszcze sześciokrotnie mieścił się w dziesiątce, lecz na podium już nie stanął i sezon zakończył na dwunastej pozycji. W kolejnym sezonie zajął dziesiąte miejsce w klasyfikacji generalnej, chociaż w żadnym z konkursów nie stanął na podium. Na mistrzostwach świata w Val di Fiemme w 2003 roku Norwegowie w składzie: Ola Morten Græsli, Petter Tande, Kristian Hammer i Kenneth Braaten zajęli czwarte miejsce w sztafecie. Tuż za podium znaleźli się już po skokach i mimo 34 sekund straty do zajmujących trzecie miejsce Finów nie zdołali wskoczyć na podium. Na mecie do reprezentantów Finlandii Norwegowie stracili nieco ponad 24 sekundy. Indywidualnie Hammer także zajmował wysokie pozycje: w Gundersenie był piąty, a w sprincie uplasował się jedną pozycję niżej.

Po słabszym sezonie 2003/2004, w którym zajął 35. miejsce Norweg wrócił do lepszej formy w sezonie 2004/2005. Wywalczył wtedy swoje ostatnie pucharowe podium - 23 stycznia 2005 roku w Libercu zajął drugie miejsce w sprincie. Jeszcze czterokrotnie meldował się w pierwszej dziesiątce, ale na podium nie stawał. W klasyfikacji generalnej był tym razem piętnasty. Ostatni sukces osiągnął na mistrzostwach świata w Oberstdorfie w 2005 roku, gdzie w sprincie wywalczył brązowy medal, ulegając tylko Ackermannowi oraz swemu rodakowi Magnusowi Moanowi. Ponadto wraz z Petterem Tande, Magnusem Moanem i Håvardem Klemetsenem zdobył swój drugi w karierze złoty medal w sztafecie. Norwegowie prowadzili już po skokach i na trasę biegu wyruszyli z przewagą 19 sekund nad Austriakami. W biegu zdołali obronić prowadzenie, na mecie wyprzedzając Niemców o 7,1 sekundy i Austriaków o 7,4 sekundy.

Sezon 2005/2006 był ostatnim w karierze Hammera. Norweg cztery razy znalazł się w najlepszej dziesiątce zawodów, jednak jego najlepszym wynikiem było czwarte miejsce 18 grudnia 2005 roku w Ramsau. W klasyfikacji generalnej zajął 26. miejsce. Wystąpił na igrzyskach olimpijskich w Turynie, jednak startował tylko w konkurencjach indywidualnych. W sprincie zajął 28. miejsce, a rywalizację w Gundersenie ukończył 7 pozycji niżej. Startował także w Letnim Grand Prix w kombinacji norweskiej, zajmując piąte miejsce w klasyfikacji końcowej piątej oraz szóstej edycji tych zawodów. W obu przypadkach raz stawał na podium: 24 sierpnia 2002 roku w Klingenthal oraz 31 sierpnia 2003 roku w Winterbergu zajmował drugie miejsce. W 2006 roku zakończył karierę.

Osiągnięcia edytuj

Igrzyska olimpijskie edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Wynik zwycięzcy Strata Zwycięzca
13. 14 lutego 1998   Nagano Gundersen K-90/15 km 41:21,1 +4:46,6   Bjarte Engen Vik
8. 9 lutego 2002   Salt Lake City Gundersen K-90/15 km 39:11,7 +2:29,1   Samppa Lajunen
5. 17 lutego 2002   Salt Lake City Sztafeta K-90/4x5 km[1] 48:42,2 +2:39,9   Finlandia
20. 21 lutego 2002   Salt Lake City Sprint K-120/7,5 km 16:40,1 +1:40,9   Samppa Lajunen
35. 11 lutego 2006   Pragelato Gundersen HS106/15 km 39:44,6 +5:06,2   Georg Hettich
28. 21 lutego 2006   Pragelato Sprint HS134/7,5 km 18:29,0 +1:39,1   Felix Gottwald

Mistrzostwa świata edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Wynik zwycięzcy Strata Zwycięzca
36. 22 lutego 1997   Trondheim Gundersen K-90/15 km 43:43,1 +6:29,2   Kenji Ogiwara
5. 15 lutego 2001   Lahti Gundersen K-90/15 km 39:26,7 +2:30,4   Bjarte Engen Vik
1.  20 lutego 2001   Lahti Sztafeta K-90/4x5 km[2] 48:54,1 - -
7. 24 lutego 2001   Lahti Sprint K-116/7,5 km 19:40,3 +50,9   Marko Baacke
5. 21 lutego 2003   Val di Fiemme Gundersen K-95/15 km 37:54,2 +1:40,9   Ronny Ackermann
4. 24 lutego 2003   Val di Fiemme Sztafeta K-95/4x5 km[3] 47:23,9 +1:39,8   Austria
6. 28 lutego 2003   Val di Fiemme Sprint K-120/7,5 km 18:47,8 +31,8   Johnny Spillane
15. 18 lutego 2005   Oberstdorf Gundersen HS100/15 km 38:56,2 +1:14,3   Ronny Ackermann
1.  23 lutego 2005   Oberstdorf Sztafeta HS137/4x5 km[4] 49:45,5 - -
3.  27 lutego 2005   Oberstdorf Sprint HS137/7,5 km 20:15,6 +37,7   Ronny Ackermann

Mistrzostwa świata juniorów edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Wynik zwycięzcy Strata Zwycięzca
3.  2 marca 1995   Gällivare Sztafeta K-90/3x5 km[5] ? ?   Austria
1.  30 stycznia 1996   Asiago Sztafeta K-90/3x5 km[6] ? - -

Puchar Świata edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Miejsca na podium chronologicznie edytuj

Nr Data Miejscowość Konkurencja Wynik zwycięzcy Pozycja Strata Zwycięzca
1. 14 stycznia 1997   Predazzo Gundersen K90/15 km ? 3. +2:10,8   Samppa Lajunen
2. 13 marca 1998   Oslo Gundersen K115/15 km ? 3. +1:40,3   Bjarte Engen Vik
3. 12 lutego 2000   Sapporo Gundersen K120/15 km ? 1. - -
4. 4 marca 2000   Lahti Gundersen K116/7,5 km ? 3. +10,9   Hannu Manninen
5. 11 marca 2000   Oslo Gundersen K115/7,5 km ? 3. +34,7   Bjarte Engen Vik
6. 29 grudnia 2000   Lillehammer Gundersen K116/7,5 km ? 1. - -
7. 7 stycznia 2001   Reit im Winkl Gundersen K90/15 km ? 1. - -
8. 19 stycznia 2001   Park City Sprint K120/7,5 km ? 3. +44,8   Felix Gottwald
9. 3 marca 2001   Sapporo Gundersen K120/15 km ? 1. - -
10. 10 marca 2001   Oslo Sprint K115/7,5 km ? 3. +30,5   Felix Gottwald
11. 23 listopada 2001   Kuopio Gundersen K120/15 km 42:44,0 3. +36,5   Ronny Ackermann
12. 25 listopada 2001   Kuopio Sprint K120/7,5 km 18:58,2 3. +10,4   Ronny Ackermann
13. 23 stycznia 2005   Liberec Gundersen K120/15 km 21:22,2 2. +14,8   Hannu Manninen

Puchar Kontynentalny edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Miejsca na podium chronologicznie edytuj

Nr Data Miejscowość Konkurencja Wynik zwycięzcy Pozycja Strata Zwycięzca
1. 11 grudnia 1994   Vuokatti Gundersen K90/15 km ? 3. ?   Halldor Skard
2. 10 grudnia 1999   Taivalkoski Gundersen K90/15 km ? 1. - -
3. 11 grudnia 1999   Taivalkoski Sprint K90/7,5 km ? 1. - -
4. 17 grudnia 1999   Val di Fiemme Gundersen K120/15 km ? 1. - -
5. 18 grudnia 1999   Val di Fiemme Sprint K120/7,5 km ? 1. - -

Letnie Grand Prix edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Miejsca na podium chronologicznie edytuj

Nr Data Miejscowość Konkurencja Wynik zwycięzcy Pozycja Strata Zwycięzca
1. 24 sierpnia 2002   Klingenthal Gundersen K80/16 km ? 2. +30,5   Mario Stecher
2. 31 sierpnia 2003   Winterberg Gundersen K81/14 km 26:57,7 2. +0,1   Mario Stecher

Linki zewnętrzne edytuj

Przypisy edytuj

  1. ↑ Skład drużyny: Jan Rune Grave, Lars Andreas Østvik, Sverre Rotevatn, Kristian Hammer
  2. ↑ Skład drużyny: Kenneth Braaten, Sverre Rotevatn, Bjarte Engen Vik, Kristian Hammer
  3. ↑ Skład drużyny: Ola Morten Græsli, Petter Tande, Kristian Hammer, Kenneth Braaten
  4. ↑ Skład drużyny: Petter Tande, Håvard Klemetsen, Magnus Moan, Kristian Hammer
  5. ↑ Skład drużyny: Jacob Gunnes, Kristian Hammer, Jermund Lunder
  6. ↑ Skład drużyny: Sverre Rotevatn, Preben Fjære Brynemo, Kristian Hammer
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Kristian_Hammer&oldid=70324898”