Mięsień pierścienno-tarczowy
Mięsień pierścienno-tarczowy (ang. cricothyroid muscle, łac. musculus cricothyroideus[1][2]) – w anatomii człowieka mięsień krtani, jeden z dwóch mięśni napinających wargi głosowe oraz jedyny zaliczany do powierzchownych mięśni krtani[3].
Budowa edytuj
Rozpoczyna się na powierzchni zewnętrznej łuku chrząstki pierścieniowatej, a kończy się na dolnym brzegu płytki chrząstki tarczowatej. W okolicy przyczepu końcowego dzieli się na dwie części: część prostą, która biegnie pionowo ku górze oraz część skośną, która biegnie silnie skośnie ku tyłowi[1].
Unerwienie edytuj
Podczas gdy inne mięśnie krtani są unerwione przez nerw krtaniowy dolny, mięsień pierścienno-tarczowy jest unerwiony przez gałąź zewnętrzną nerwu krtaniowego górnego (oba te nerwy są jednak odgałęzieniami nerwu błędnego i mogą łatwo ulec uszkodzeniu podczas zabiegów operacyjnych)[1].
Funkcja edytuj
Przy ustalonej chrząstce tarczowatej unosi łuk chrząstki pierścieniowatej, jednocześnie więc pochyla chrząstki nalewkowate ku tyłowi. Przy ustalonej chrząstce pierścieniowatej, jego skurcz pochyla chrząstkę tarczowatą do przodu. W obu przypadkach następuje wydłużenie wargi głosowej, więzadła głosowego i mięśnia tarczowo-nalewkowego wewnętrznego, co podczas wydawania dźwięków powoduje przejście do tonów wyższych[3].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c Witold Woźniak: Anatomia człowieka Podręcznik dla studentów i lekarzy. Wrocław: Urban & Partner, 2003, s. 214. ISBN 978-83-87944-74-2.
- ↑ m. cricothyroideus [online], Terminologia Anatomica 1998 [dostęp 2018-06-05].
- ↑ a b Witold Sylwanowicz: Anatomia człowieka Podręcznik dla studentów medycyny. Warszawa: PZWL, 1978, s. 472-473.
