Valmet L-70 Vinka
Valmet L-70 Miltrainer „Vinka” – fiński samolot szkolno-treningowy.
| |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent |
Valmet Oyj |
| Typ |
samolot szkolno-treningowy |
| Konstrukcja |
dolnopłat o konstrukcji metalowej |
| Załoga |
2 |
| Historia | |
| Data oblotu |
1 lipca 1975 |
| Lata produkcji |
1977 – 1982 |
| Liczba egz. |
30 |
| Dane techniczne | |
| Napęd |
1 silnik tłokowy, 4-cylindrowy Lycomig AEIO-360-A1B6 |
| Moc |
200 KM (149 kW) |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
9,85 m |
| Długość |
7,50 m |
| Wysokość |
3,31 m |
| Powierzchnia nośna |
14,0 m2 |
| Masa | |
| Własna |
740 kg |
| Startowa |
1000 kg (do akrobacji) |
| Zapas paliwa |
176 l |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. |
240 km/h |
| Prędkość przelotowa |
222 km/h |
| Prędkość minimalna |
85 km/h |
| Prędkość ekonomiczna |
206 km/h |
| Prędkość wznoszenia |
5,7 m/s |
| Pułap |
5000 m |
| Zasięg |
1015 km |
| Rozbieg |
260 m |
| Dobieg |
300 m |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| 4 węzły do mocowania uzbrojenia o łącznej wadze do 300 kg | |
| Użytkownicy | |
| Finlandia | |
Historia edytuj
Na początku lat siedemdziesiątych dowództwo Fińskich Sił Powietrznych utworzyło grupę konstruktorów, którzy mieli opracować samolot szkolno-treningowy dla lotnictwa wojskowego, a który miał zastąpić używany w tym czasie szwedzki samolot Saab 91D Safir. W marcu 1973 roku zlecono budowę prototypu samolotu fińskiej wytwórni lotniczej Valmet Oyj. Otrzymał on początkowo oznaczenie Leko-70 (skrót od nazwy samolotu Lentokone i roku opracowania samolotu), później L-70 Miltrainer.
Prototyp był gotowy w 1975 roku, a jego oblot odbył się 1 lipca 1975 roku. Po serii badań zatwierdzono ten samolot i siły powietrzne 28 stycznia 1977 roku zamówiły serię tych samolotów w wytwórni Valmet Oyj w ilości 30 sztuk. Samolot wtedy otrzymał zgodnie z tradycją wojskowe oznaczenie L-70 „Vinka” (pol. Zefir). Pierwszy samolot seryjny został oblatany 29 grudnia 1979 roku.
Samolot posiada licencję zgodną z amerykańskim regulaminu FAR cz. 23.
Samoloty budowano w latach 1977 – 1982, zbudowano 30 sztuk.
Użycie w lotnictwie edytuj
Samoloty Valmet L-70 „Vinka” zaczęto wprowadzać do szkolenia w Akademii Sił Powietrznych w Kauhava od 1978 roku, ostatnie samoloty do szkoły dostarczono w 1982 roku. Używano ich do szkolenia podstawowego jak również zaawansowanego, gdyż mogły one być wykorzystywane do wykonywania akrobacji.
Opis techniczny edytuj
Samolot Valmet L-0 „Vinka” jest dolnopłatem o konstrukcji całkowicie metalowej. Przednia część kadłuba ma konstrukcję półskorupową i mieści zakrytą kabinę, z dwoma miejscami obok siebie dla pilota i instruktora. Usterzenie klasyczne.
Napęd stanowił silnik tłokowy, 4-cylindrowy chłodzony powietrzem, napędzający dwułopatowe śmigło. Zbiorniki paliwa znajdowały się w skrzydłach.
Podwozie trójpodporowe, stałe.
Samolot nie posiada stałego uzbrojenia, ale posiada cztery podskrzydłowe węzły do mocowania uzbrojenia. Można na nich umieszczać uzbrojenie o łącznej masie 300 kg. Na dwóch zewnętrznych węzłach można mocować uzbrojenie o masie 100 kg, a na dwóch wewnętrznych o masie 150 kg. Zestawy, które można zamontować w węzłach, mogą być następujące:
- 4 bomby o masie 50 kg każda lub 2 bomby o masie 100 kg każda oraz 2 bomby oświetlające
- 8 niekierowanych rakiet kal. 37 mm (po dwie w każdym węźle) lub 6 rakiet kal. 68 mm (na węzłach zewnętrznych pojedyncze rakiety, a na wewnętrznych po dwie)
- 2 kasety z dwoma sprzężonymi karabinami maszynowymi kal. 7,62 mm lub 5,56 mm z zapasem 1000 sztuk amunicji
- 2 kasety z wielkokalibrowym karabinem maszynowym kal. 12,7 mm z zapasem 150 sztuk amunicji
- 4 lub 8 rakiet przeciwpancernych
Bibliografia edytuj
- Tadeusz Królikiewicz: Współczesne samoloty szkolne. Warszawa: Wydawnictwo Komunikacji i Łączności, 1982, s. 72-74. ISBN 83-206-0254-8.
- Jane’s All the World’s Aircraft 1982-83. London: Jane’s Yearbooks, 1982, s. 48-49. ISBN 0-7106-0748-2. (ang.).