Pandoro

Pandoro – tradycyjne włoskie ciasto zwane "słodkim chlebem", najbardziej popularne w okresie Bożego Narodzenia oraz Nowego Roku.

Pandoro

Często podaje się je posypane cukrem pudrem o zapachu wanilii, który w okresie Bożego Narodzenia przypomina zaśnieżone szczyty włoskich Alp.

Pandoro pojawiło się w odległych czasach, produkt dawnej sztuki wypieku chleba. Przez całe średniowiecze biały chleb spożywali wyłącznie bogaci, podczas gdy zwykłych ludzi było stać tylko na czarny chleb, a często nawet nie było to możliwe. Chleby słodkie były zarezerwowane dla szlachty. Chleby wzbogacone jajkiem, masłem i cukrem lub miodem były podawane w pałacach i nazywane były chlebem królewskim lub chlebem złotym.

Pierwsze wzmianki na temat deseru wyraźnie oznaczonego jako pandoro datuje się na XVIII wiek. Deser ten z pewnością pojawił się w kuchni weneckiej arystokracji. Jeszcze w XVIII wieku Wenecja była głównym rynkiem zbytu dla przypraw, a także dla cukru, który zastąpił miód w europejskich ciastach i chlebach produkowanych z ciasta zakwaszonego. To właśnie w Weronie, na terytorium Wenecji, opracowano i udoskonalono recepturę produkcji pandoro, co wymagało stu lat. Współczesna historia tego chleba deserowego rozpoczęła się w Weronie 30 października 1894 r., kiedy to Domenico Melegatti uzyskał patent na procedurę, która miała być stosowana przy przemysłowej produkcji pandoro.