Aldo Nadi
Aldo Nadi (ur. 29 kwietnia 1899 w Livorno, zm. 10 listopada 1965 w Los Angeles) – włoski szermierz, wielokrotny medalista olimpijski. Brat Nedo.
 Nadi w 1922 roku | |||||||||||||||||||
| Data i miejsce urodzenia |
29 kwietnia 1899 | ||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
10 listopada 1965 | ||||||||||||||||||
| Wzrost |
183 cm | ||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
Jego trenerem był jego ojciec, Beppe Nadi, nauczyciel szermierki[1].
Na igrzyskach olimpijskich w Antwerpii w 1920 roku wystąpił w pięciu z sześciu konkurencji, w czterech zdobywając medale. Najpierw razem z Tommaso Costantino, Nedo Nadim, Abelardo Olivierem, Oreste Pulitim, Pietro Speciale, Rodolfo Terlizzim i Baldo Baldim zwyciężył we florecie drużynowym[2]. W turnieju indywidualnym był piąty, wygrywając sześć z jedenastu pojedynków rundy finałowej[3]. Następnie razem z kolegami z reprezentacji zwyciężył w szpadzie drużynowej[4]. W szabli drużynowej Włosi w składzie: Nedo Nadi, Aldo Nadi, Oreste Puliti, Baldo Baldi, Francesco Gargano, Giorgio Santelli i Dino Urbani zwyciężyli, wygrywając wszystkie siedem walk finałowych[5]. W szabli indywidualnej zdobył srebrny medal, wygrywając dziewięć z jedenastu pojedynków rundy finałowej. Na podium rozdzielił swego brata oraz Holendra Adrianusa de Jonga[6].
Po igrzyskach przeszedł na zawodowstwo (kilkukrotny zawodowy mistrz Włoch), po którym nie uczestniczył już w igrzyskach.
W czasie I wojny światowej służył w Królewskich Wojskach Lądowych (Regio Esercito) jako podporucznik kawalerii[7].
Aldo Nadi znany był także ze swoich pozasportowych pojedynków. Po igrzyskach w Antwerpii obraził innego włoskiego mistrza olimpijskiego – sztangistę Filippo Bottino. Zmierzyli się w bezpośrednim pojedynku, Nadi dysponował szpicrutą, zaś Bottino drewnianą belką. Pojedynek bardzo szybko się zakończył, zwyciężył Nadi, który wytrącił belkę z ręki oponenta. W innym pojedynku poważnie zranił dziennikarza, który go wyśmiewał. Wyzwał także na pojedynek innego włoskiego szermierza, Edoardo Mangiarottiego, uważał bowiem, że Mangiarotti jest faworyzowany przez Włoski Narodowy Komitet Olimpijski. Z powodu kontuzji Nadi zaproponował konkurentowi pojedynek na pistolety, jednak bardziej utytułowany Mangiarotti odmówił.[1]
W 1935 wyemigrował do Stanów Zjednoczonych. Do 1943 mieszkał w Nowym Jorku, w którym prowadził szkołę szermierczą. Resztę życia spędził w Los Angeles, w którym kontynuował naukę szermierki, ponadto był angażowany przy wielu filmach jako nauczyciel tejże (przygotowywał m.in. Tyrone'a Powera)[8]. Zagrał także kilka epizodycznych ról filmowych, m.in. w filmie Mieć i nie mieć[9].
Napisał autobiografię The Living Sword: A Fencer's Autobiography, opublikowaną trzydzieści lat po jego śmierci[10].
Przypisy edytuj
- ↑ a b Aldo NADI. olympics.com. [dostęp 2023-12-17]. (ang.).
- ↑ Olympedia – 1920 Summer Olympics, Fencing, Foil, Team, Men. olympedia.org. [dostęp 2023-12-17].
- ↑ Olympedia – 1920 Summer Olympics, Fencing, Foil, Individual, Men. olympedia.org. [dostęp 2023-12-17].
- ↑ Olympedia – 1920 Summer Olympics, Fencing, Épée, Team, Men. olympedia.org. [dostęp 2023-12-17].
- ↑ Olympedia – 1920 Summer Olympics, Fencing, Sabre, Team, Men. olympedia.org. [dostęp 2023-12-17].
- ↑ Olympedia – 1920 Summer Olympics, Fencing, Sabre, Individual, Men. olympedia.org. [dostęp 2023-12-17].
- ↑ NEDO NADI. GRANDE GUERRA, GRANDI GESTA. storiasport.com. [dostęp 2023-12-17]. (wł.).
- ↑ Nick Evangelista: The Encyclopedia of the Sword. Greenwood Publishing Group, 1995, s. 411. ISBN 978-0-313-27896-9. [dostęp 2017-09-10].
- ↑ Aldo Nadi Biography. imdb.com. [dostęp 2017-09-10]. (ang.).
- ↑ Aldo Nadi: The Living Sword: A Fencer's Autobiography. Laureate Press, 1995. ISBN 978-1-884528-20-0.
Linki zewnętrzne edytuj
- Olympedia – Aldo Nadi. olympedia.org. [dostęp 2023-12-17]. (ang.).
- Aldo Nadi Bio, Stats and Results. Sports-reference.com. [dostęp 2017-09-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-04-17)]. (ang.).