Beata Pęksa
Beata Anna Pęksa, także Pęksa-Krawiec[1] – polska urzędniczka państwowa i dyplomatka, ambasador RP w Iraku (2018–2020) oraz Unii Europejskiej w Turkmenistanie (od 2023).
_(cropped).jpg) Beata Pęksa (2014) | |
| Data urodzenia |
|
|---|---|
| Ambasador RP w Iraku | |
| Okres |
od stycznia 2018 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Ambasador UE w Turkmenistanie | |
| Okres |
od 1 września 2023 |
| Poprzednik |
Diego Ruiz Alonso |
| Odznaczenia | |
| |
Życiorys edytuj
Absolwentka dziennikarstwa na Wydziale Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego. Ukończyła także studia podyplomowe z zakresu integracji europejskiej i praktycznej psychologii społecznej[2].
Pracę w administracji publicznej rozpoczęła w 1991, kiedy dołączyła do tworzonego Biura Bezpieczeństwa Narodowego, gdzie zajmowała się kwestiami bezpieczeństwa międzynarodowego. W 1996 przeszła do nowo tworzonego w MSZ Departamentu Polityki Bezpieczeństwa. Początkowo jako radca ministra, a następnie naczelnik wydziału NATO i UZE, a od 1999 jako zastępczyni dyrektora Departamentu. Wspierała w tym okresie negocjacje akcesji Polski do NATO. W 2002 objęła stanowisko zastępcy stałego przedstawiciela RP przy Narodach Zjednoczonych w Nowym Jorku, gdzie zajmowała się w szczególności problematyką operacji pokojowych. Pełniła m.in. funkcję wiceprzewodniczącej komitetu Zgromadzenia Ogólnego ds. operacji pokojowych oraz przewodniczyła podkomitetowi ds. naruszeń praw człowieka przez członków misji pokojowych w zakresie nadużyć i przemocy seksualnej[2].
W 2007 Beata Pęksa powróciła do pracy w Departamencie Polityki Bezpieczeństwa, w którym zajmowała się europejską polityką bezpieczeństwa i obrony. W tym samym roku uzyskała nominację na stopień ambasadora tytularnego. W 2008 została stałym przedstawicielem Polski w Komitecie Polityki Bezpieczeństwa UE w Brukseli. W latach 2013–2014 była pełnomocnikiem ministra ds. Partnerstwa Wschodniego. Następnie objęła stanowisko zastępczyni dyrektora Departamentu Polityki Europejskiej, zaś w latach 2016–2017 dyrektorki Departamentu Polityki Bezpieczeństwa. Brała czynny udział w przygotowaniach do szczytu Sojuszu Północnoatlantyckiego w Warszawie w 2016[2]. Od stycznia 2018 do 31 marca 2020 ambasador RP w Iraku[3][4]. Następnie pracowała w Wydziale Azji Środkowej Departamentu Wschodniego MSZ[5].
Od 1 września 2023 pełni funkcję ambasador UE w Turkmenistanie[6][7].
Włada biegle językami: angielskim i rosyjskim; posługuje się także francuskim i arabskim[2].
W 2012 „za zasługi w działalności na rzecz integracji europejskiej oraz budowania społeczeństwa obywatelskiego” została odznaczona Srebrnym Krzyżem Zasługi[8].
Przypisy edytuj
- ↑ Protokół posiedzenia Komisji Spraw Zagranicznych /nr 30/, sejm.gov.pl, 4 czerwca 2002 [dostęp 2019-02-17] [zarchiwizowane 2023-05-28].
- ↑ a b c d Zapis przebiegu posiedzenia Komisji Spraw Zagranicznych /nr 88/, sejm.gov.pl, 23 listopada 2017 [dostęp 2018-08-14] [zarchiwizowane 2023-04-04].
- ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 grudnia 2017 r. nr 110.103.2017 w sprawie mianowania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2018 r. poz. 109).
- ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 10 marca 2020 r. nr 110.16.2020 w sprawie odwołania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2020 r. poz. 368).
- ↑ EEAS: High Representative Josep Borrell announces middle and senior management nominations | EEAS, eeas.europa.eu, 20 kwietnia 2023 [dostęp 2023-09-27] [zarchiwizowane 2023-09-03] (ang.).
- ↑ Ambassador’s Corner | EEAS, eeas.europa.eu, 26 września 2023 [dostęp 2023-09-27] [zarchiwizowane 2023-09-27] (ang.).
- ↑ Türkmenistanyň Prezidenti Ýewropa Bileleşiginiň Adatdan daşary we Doly ygtyýarly ilçisini kabul etdi, turkmenistan.gov.tm, 26 września 2023 [dostęp 2023-09-27] [zarchiwizowane 2023-09-27] (turkm.).
- ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 11 listopada 2012 r. o nadaniu odznaczeń (M.P. z 2013 r. poz. 273).