Corona navalis (łac. korona okrętów, korona morska[1]) – zaszczytna nagroda (m.in. w starożytnym Rzymie) w formie złotej korony ozdobionej dziobami żaglowców wręczanej za bohaterskie czyny na morzu np. temu, który jako pierwszy dokonał abordażu nieprzyjacielskiego okrętu[1].

Przykładowa "corona navalis"

Symbolika edytuj

Przedstawiana jest najczęściej jako obręcz ozdobiona sześcioma (widoczne trzy) lub ośmioma (widoczne pięć) dziobami żaglowców, środkowy ukazany jest na wprost, boczne symetrycznie obrócone. Niekiedy przedstawiane są na przemian dzioby i rufy lub dzioby i maszty z pojedynczym żaglem czworokątnym żaglem rejowym. Tynktura heraldyczna korony jest najczęściej naturalna, tzn. w kolorze drewna, żagle białe, metaliczna – złota lub srebrna, czasem błękitna.

Heraldyka edytuj

W heraldyce, korona rangowa wieńcząca tarczę herbu miasta portowego, wyspy, stosowana też w herbach okrętów, jednostek marynarki wojennej i instytucji związanych z morzem i żeglugą, niekiedy także używana w herbach osobistych – np. w herbie admirała Nelsona. Stosowana jest głównie w krajach o dużych tradycjach morskich m.in. w Wielkiej Brytanii, Hiszpanii, Portugalii, Włoszech i krajach Ameryki łacińskiej.

Galeria edytuj

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. a b Paweł Dudziński: Alfabet heraldyczny. Warszawa: Diogenes, 1997, s. 97. ISBN 83-7129-476-X.

Literatura edytuj

  • Gert Oswald: Lexikon der Heraldik,Bibliographisches Institut, Leipzig, 1984, ISBN 3-411-02149-7