Dave Navarro

amerykański muzyk rockowy

Dave Navarro, właśc. David Michael Navarro[3][4] (ur. 7 czerwca 1967 w Santa Monica) – amerykański gitarzysta, wokalista, aktor i model, najbardziej znany jako członek i współzałożyciel formacji alternatywnego rocka Jane’s Addiction[5], z którą nagrał cztery albumy studyjne, a także jako były muzyk Red Hot Chili Peppers[6].

Dave Navarro
Ilustracja
Dave Navarro (2010)
Imię i nazwisko

David Michael Navarro[1]

Data i miejsce urodzenia

7 czerwca 1967
Santa Monica[1], Kalifornia, USA

Instrumenty

gitara

Gatunki

rock alternatywny[2], indie rock[2], hard rock[2]

Zawód

muzyk, gitarzysta, wokalista, aktor, model

Aktywność

od 1986

Wydawnictwo

Warner Bros. Capitol Records

Zespoły
Jane’s Addiction
(1986–1991, 1997, 2001–2004, od 2008)
Red Hot Chili Peppers (1995–1998)
The Panic Channel (od 2006)
Camp Freddy (od 2002)
Strona internetowa

Życiorys edytuj

Wczesne lata edytuj

Urodził się w Santa Monica w Kalifornii jako syn Jamesa Raula „Mike’a” Navarro[5] i Constance Colleen Hopkins (1941–1983)[7]. Jego dziadkowie ze strony ojca Navarro byli meksykańskimi imigrantami[2][8]. Swoją edukację muzyczną rozpoczął w wieku 6 lat grając na fortepianie. Mając siedem lat zaczął grać na gitarze, po zapoznaniu się utworem Jimiego Hendrixa[9].

Jego wczesne lata były zakłócone przez coraz bardziej traumatyczne wydarzenia, począwszy od separacji rodziców. Kiedy miał siedem lat, jego rodzice rozwiedli się i wraz z matką przeniósł się do Bel-Air[10]. Sytuacja zmieniła się dramatycznie dla 15-letniego Dave’a – 3 marca 1983, gdy jego matka i ciotka zostały zamordowane przez byłego chłopaka matki, Johna Riccardi'ego[11], który został aresztowany w 1991[12], a wątek ten został wykorzystany w serialu 20th Television America's Most Wanted[13]. Riccardi został w końcu złapany w Houston w Teksasie 4 stycznia 1991[14]. W 2015 powstał film dokumentalny Żałoba syna (Mourning Son), do którego Dave Navarro napisał scenariusz[15].

Po tragedii (morderstwie matki), Dave zamieszkał z ojcem. Uczęszczał do Notre Dame High School[16] w Sherman Oaks, a następnie do University High School w Los Angeles[17]. Przez lata był uzależniony od narkotyków, alkoholu i cierpiał na zaburzenia depresyjne[18].

Kariera edytuj

W 1987 roku Navarro wraz z Erikiem Averym, Stephenem Perkinsem i Perrym Farrellem założył zespół Jane’s Addiction. Po rozpadzie tej formacji Navarro grał w Red Hot Chili Peppers. Odrzucił też opiewającą na milion dolarów propozycję zespołu Guns N’ Roses, z którego odszedł gitarzysta. W międzyczasie zawarł związek małżeński z Catherine „Rhian” Signe (1994), który przetrwał około roku. Z RHCP nagrał płytę One Hot Minute (1995). W 1998 roku nagrał z zespołem Marilyn Manson utwór „I Don't Like the Drugs (But the Drugs Like Me)”. Współpracował m.in. z Puff Daddy, Nine Inch Nails, Christiną Aguilerą, Alanis Morissette. W 2001 nagrał solową płytę Trust No One[1]. Przyłączył się też do grupy Camp Freddy.

W dreszczowcu Istota seksu (Sexual Intent, 1993) wystąpił w roli porywacza u boku Kena Davitiana, a w komedii Floundering (1994) z udziałem Jamesa LeGrosa, Lisy Zane, Ethana Hawke’a, Johna Cusacka, Steve’a Buscemi, Billy’ego Boba Thorntona i Viggo Mortensena zagrał narkomana o przezwisku Drug Kid. Pojawił się także jako Spitz w jednym z odcinków serialu CBS Stan wyjątkowy (Martial Law, 1999), Czarodziejki (Charmed, 2001) i był gwiazdorem rocka w komedii Dziewczyny z wyższych sfer (Uptown Girls, 2003) z Brittany Murphy i Heather Locklear.

Od 11 lipca do 20 września 2005 razem z Brooke Burke był współgospodarzem programu muzycznego CBS Rock Star: INXS. W sierpniu 2006 wraz z kolegami z Jane’s Addiction założył The Panic Channel, z którą nagrał płytę One. Od stycznia do lutego 2007 koncertował z formacją Rock Star Supernova. W 2008 roku nagrał dodatkowe riffy dla nowej wersji przeboju Janet Jackson „Black Cat”[19].

W 2007 Navarro podjął współpracę z Teravision[20] i zadebiutował jako reżyser i scenarzysta; zrealizował swój pierwszy film dla dorosłych Złamana (Broken)[21][22][23] z udziałem Audrey Bitoni, Marka Davisa, Sashy Grey, Tommy’ego Gunna, Jenny Haze i Evana Seinfelda[24]. Film otrzymał AVN Award 2008 w kategorii „Best High End All-Sex Release”, a Navarro zdobył nominację do AVN Award 2008 w kategorii „Najlepszy reżyser”[25][26][27][28]. Pojawił się też w produkcji Evolution Erotica Punkd Ur Ass 1 (2007)[29].

Wziął również udział w pierwszym i drugim sezonie serialu IFC Z Rock (2008) i WB Pogoda na miłość (One Tree Hill, 2010). W serialu FX Synowie Anarchii (Sons of Anarchy, 2012–2013)[30] wystąpił jako Arcadio Nerona, a w jednym z odcinków serialu NBC Prawo i bezprawie (Law and Order: SVU, 2013) zagrał postać inżyniera dźwięku – Pana Ferrariego. Od 17 stycznia 2012 do 14 kwietnia 2020 był prowadzącym oraz jednym z trzech jurorów programu Paramount Network Ink Master[31][32].

Życie prywatne edytuj

W latach 1990–1993 jego pierwszą żoną była Tania Goddard[5]. Tylko pięć dni, bo od 15 do 20 października 1994 trwało małżeństwo z Rhian Gittins[5]. Od sierpnia 2001 związał się z modelka i aktorką Carmen Electrą, którą poślubił 22 listopada 2003. Jednak 10 sierpnia 2006 doszło do separacji, a 20 lutego 2007 do rozwodu[33][34].

Spotykał się także z Bobbie Brown, Courtney Love, Michelle Dupont, Kari Wuhrer, autorką Pamelą Des Barres, aktorką Brooke Mueller, Nicole Bennett, aktorką porno Kacey Jordan, aktorką Angel Aviles, Metal Sanaz, Lesley i aktorką porno Jayme Langford. Związany był też z Monet Mazur (1996–1997), Lexus Locklear (1998), Sherrie Rose (1999–2000), Jenną Presley (2005–2007), Kendrą Jade (2006), Brittney Skye (2006), Jessicą Jaymes (2006–2009), Jenną Jameson (2006), Taylor Wayne (2006), Jasmine Lennard (2007–2008), Tami Donaldson (2007), Kelly Carlson (2007), Stormy Daniels (2007), Margaret Cho (2008), Sashą Grey (2008), Amie Nicole (2008–2009), Joanną Angel (2008), Jessie Lee (2008), Daisy De La Hoyą (2008), Brooke Haven (2009), Izabellą Miko (2009), Jenny Spain (2009), Lexus Amandą (2014) i Andreą Tantaros (2015)[35].

W 2008 roku wziął udział w kampanii społecznej sprzeciwiającej się wprowadzeniu w amerykańskim stanie Kalifornia poprawki legislacyjnej zamykającej drogę parom jednopłciowym do zawierania małżeństw (tzw. Propozycja 8)[36].

Publikacje edytuj

Dyskografia edytuj

Zobacz więcej w artykule Jane’s Addiction, w sekcji Dyskografia.

Albumy solowe edytuj

z Red Hot Chili Peppers edytuj

z The Panic Channel edytuj

Deconstruction edytuj

  • Deconstruction

Filmografia edytuj

Rok Tytuł Rola Reżyser
1991 Hard 'N Heavy Volume 12 (film dokumentalny) w roli samego siebie David Carr, Anita Clearfield
2001 MTV 20: Live & Almost Legal (film dokumentalny) Steve Paley
2010 Lemmy (film dokumentalny)[37] Greg Olliver, Wes Orshoski
2011 Fix (film dokumentalny) Doug Freel
Revolutions (film dokumentalny) Joseph Garcia Quinn
2012 Sunset Strip (film dokumentalny) Hans Fjellestad
Affairs Across America: The Ashley Madison Story (film dokumentalny) Marc Morgenstern

Przypisy edytuj

  1. a b c Dave Navarro w bazie Discogs.com (ang.)
  2. a b c d Greg Prato: Dave Navarro Biography. AllMusic. [dostęp 2016-09-07]. (ang.).
  3. Personalidade: Dave Navarro (EUA). InterFilmes.com. [dostęp 2017-07-19]. (port.).
  4. Dave Navarro. Listal. [dostęp 2015-07-31]. (ang.).
  5. a b c d Dave Navarro Fast Facts. „TV Guide”. [dostęp 2015-07-31]. (ang.).
  6. Dave Navarro (7 de Junho de 1967). Filmow. [dostęp 2016-02-19]. (port.).
  7. Constance Colleen „Connie” Hopkins Navarro (1941–1983). Find A Grave. [dostęp 2016-09-07]. (ang.).
  8. Dave Navarro – What Nationality Ancestry Race. Ethnicity of Celebs. [dostęp 2015-07-31]. (ang.).
  9. Biografie Dave Navarro. CinemaRx. [dostęp 2016-02-19]. (rum.).
  10. Constance Colleen Hopkins („Connie”). Mar-Ken. [dostęp 2016-09-07]. (ang.).
  11. Snejana Farberov (2014-07-04): Convicted killer serving a life sentence for shooting dead guitarist Dave Navarro's mother and her friend in 1983 is denied appeal. „Daily Mail”. [dostęp 2016-02-19]. (ang.).
  12. John „Dean” Alexander Riccardi. amw.com. [dostęp 2016-02-19]. (ang.).
  13. Man Who Murdered Dave Navarro’s Mother No Longer on Death Row. Loudwire. [dostęp 2016-02-19]. (ang.).
  14. The Sad Story About Dave Navarro’s Mother’s Murder. FeelNumb.com. [dostęp 2016-09-07]. (ang.).
  15. Mourning Son (2015). Rotten Tomatoes. [dostęp 2016-09-07]. (ang.).
  16. Dave Navarro Pictures. FanPix.Net. [dostęp 2015-07-31]. (ang.).
  17. Dave Navarro – Actor. CineMagia.ro. [dostęp 2016-09-07]. (rum.).
  18. Dave Navarro Biography, Pictures. vanishingtattoo.com. [dostęp 2016-02-19]. (ang.).
  19. Du Lac, Freedom: Janet, Back Witchu Again. „Washington Post”. [dostęp 2016-09-06]. (ang.).
  20. Jane’s Addiction star directs porn film. NME. [dostęp 2016-09-06]. (ang.).
  21. Teravision Releases Dave Navarro's „Broken”. AVN. [dostęp 2016-09-06]. (ang.).
  22. Tracie Egan Morrissey: Dave Navarro Makes Porno Debut. Jezebel. [dostęp 2016-09-06]. (ang.).
  23. Dave Navarro Porn Director Debut; Rocker To Direct ‘Broken’. PopCrunch. [dostęp 2016-09-06]. (ang.).
  24. Dave Navarro Directs Porn Movie. Gigwise. [dostęp 2016-09-06]. (ang.).
  25. AVN Awards: Dave Navarro, Dave Attell, Margaret Cho, Baby Bash. VegasNews.com. [dostęp 2016-09-06]. (ang.).
  26. List of Dave Navarro Movies and TV. FamousFix. [dostęp 2016-09-06]. (ang.).
  27. My Night at the NSFW Oscars. The Daily Beast. [dostęp 2016-09-06]. (ang.).
  28. SINTERVIEW with Dave Navarro: Measure B, Porn, Art and more. Whack Magazine. [dostęp 2016-09-06]. (ang.).
  29. Dave Navarro w serwisie IAFD
  30. Dave Navarro. SensaCine.com. [dostęp 2016-09-07]. (hiszp.).
  31. Ink Master (2012–2019). naEKRANIE.pl. [dostęp 2021-02-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-02-10)]. (pol.).
  32. Ink Master. Spike.com. [dostęp 2021-02-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-02-10)]. (ang.).
  33. Carmen & Dave: What Went Wrong?. People. [dostęp 2016-02-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-09)]. (ang.).
  34. Carmen ElectraDouble Dipping Tongues With Dave Navarro. tmz.com. [dostęp 2017-12-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-24)]. (ang.).
  35. Dave Navarro – Who's Dated Who?. FamousFix. [dostęp 2016-02-19]. (ang.).
  36. Familiar Faces part 2. noh8campaign.com. [dostęp 2016-02-18]. (ang.).
  37. Lemmy (2010) w bazie IMDb (ang.)

Bibliografia edytuj